ตอนที่ 2
ปิ่นมุกทำตัวปกติเพราะคุยกับทรงวาดแล้วถึงข้ออ้างเพื่อปฏิเสธไต้เกียวแต่ก๊กไช้ไม่รู้และปากสว่างบอกทุกคนในบ้านว่าปิ่นมุกเป็นว่าที่เถ้าแก่เนี้ยของทรงวาด!
กิมเอ็งเป็นคนแรกที่ปิ่นมุกหรือเตียงจูจับได้ถึงความผิดปกติ ทิเหล็งมือขวาของทรงวาดเป็นคนต่อมาที่ทำท่านอบน้อมกับเธอเกินกว่าเหตุ ปิ่นมุกทนอึดอัดไม่ไหวเปิดฉากถามตรงๆ
ทิเหล็งบ่ายเบี่ยงไม่ยอมบอก ปิ่นมุกโมโหจะคาดคั้นเอาเหตุผลจริงๆ โชคดีที่ป่วยซังกับสุเทพเดินเข้าบ้านพอดีพร้อมสายตากรุ้มกริ่มไม่ต่างจากกิมเอ็งกับทิเหล็ง ปิ่นมุกเลยเดาได้ว่าก๊กไช้เป็นต้นตอข่าวลือบอกทุกคนเรื่องทรงวาดประกาศจะแต่งงานกับเธอทันทีที่เรียนจบ
ปิ่นมุกอายจัดจะเอาเรื่องก๊กไช้ที่ปากสว่าง
สองหนุ่มสาวรุ่นราวคราวเดียวกันวิ่งไล่กันรอบบ้าน เรียกรอยยิ้มได้จากทุกคนทั้งกิมเอ็ง ทิเหล็ง ป่วยซังและสุเทพ โดยไม่รู้เลยว่าความสงบอาจอยู่ไม่นาน...
ooooooo
ฮุ่ยเซี้ยงร้อนใจที่ทรงวาดปฏิเสธหลานสาว เม่งฮงไม่อยากมีปัญหากับหุ้นส่วนใหญ่ของแก๊งเลยคิดจับคู่ไต้เกียวให้เฮ้งเตี๋ยงลูกชายคนโตแทน เฮ้งเตี๋ยงประสาทเสียมาก ไม่เต็มใจแต่ขัดใจพ่อไม่ได้
พริ้มเพราหญิงสาวโรงน้ำชาคู่ขาของเฮ้งเตี๋ยงรับฟังเรื่องเขาถูกพ่อจับคู่ให้หลานสาวของหุ้นส่วนใหญ่ของแก๊งหกห้องด้วยสีหน้านิ่งสงบ เฮ้งเตี๋ยงเสียอีกเป็นเดือดเป็นร้อนจนต้องโวยวาย
“ลื้ออย่าเอาแต่เงียบสิอาพริ้มเพรา อั๊วกลุ้มใจจะแย่อยู่แล้ว”
“แล้วพี่เตี๋ยงจะให้ฉันพูดอะไรล่ะจ๊ะ เรื่องเรามันก็ต้องลงเอยอย่างนี้อยู่แล้ว หรือว่าพี่เตี๋ยงจะพาฉันหนี”
“นี่ไม่ใช่เวลามาพูดเล่นนะ อั๊วไม่ได้อยากหมั้นกับอาไต้เกียวเลย อั๊วรักลื้ออยากอยู่กับลื้อคนเดียว”
“ฉันก็รักพี่เตี๋ยงจ้ะ แต่ฉันเป็นผู้หญิงขายตัวแล้วฉันก็มีพ่อแม่ มีน้องให้ดูแล แค่เราได้รักกันฉันก็ถือว่าโชคดีที่สุดแล้ว มันเป็นไปไม่ได้มากกว่านี้หรอกจ้ะพี่เตี๋ยงเองก็รู้”
เฮ้งเตี๋ยงถอนใจยาว ดึงคู่ขาสาวมากอดแน่น พริ้มเพรากอดตอบพลางยิ้มบางๆ
“ฉันเคยเห็นไต้เกียว เขาเป็นคนสวย ท่าทางจะนิสัยดีด้วย พี่อยู่กับเขา...”
พูดไม่ทันจบเฮ้งเตี๋ยงก็โพล่งขัด “หยุดพูดได้แล้ว คนเดียวที่อั๊วรักคือลื้อ อั๊วเกลียดตัวเองที่ทำอะไรเพื่อลื้อไม่ได้เลย ถ้าอั๊วมีความกล้าสักนิดเราสองคนก็คงไม่ต้องเป็นแบบนี้”










