ชาติเสือพันธุ์มังกร
ตอนที่ 2
ปิ่นมุกเฝ้ามองท่าทางสนิทสนมระหว่างทรงวาดกับไต้เกียวด้วยความหงุดหงิดในหัวใจ กระนั้นก็อดชื่นชมไต้เกียวไม่ได้ที่เก่งทั้งงานบ้านและงานครัวจนเธอเทียบไม่ติด ทรงวาดก็ไม่ได้ปฏิเสธไมตรีจากไต้เกียวเสียทีเดียว แต่ทำตามมารยาทและไม่อยากหักหน้าเม่งฮงกับฮุ่ยเซี้ยงกระนั้นปิ่นมุกก็ใจเสียต้องเปิดอกกับทรงวาดตรงๆ
“ที่เฮียบอกว่าไม่สนใจแจ้ไต้เกียว เฮียจะเปลี่ยนใจก็ได้นะ อั๊วไม่ว่าอะไรหรอก”
“พูดอะไรของลื้อ”
“อั๊วพูดจริง แจ้ไต้เกียวทั้งสวยทั้งเก่งงานบ้านงานเรือน เสียอย่างเดียวเป็นหลานไอ้ตัวเชื้อโรคแซ่โอ๊ว”
“อาจู...อย่าพูดหยาบ”
“อั๊วยอมให้เฮียแต่งกับอีก็ได้แต่อั๊วไม่อยากเห็นหน้าโอ๊วฮุ่ยเซี้ยง แต่งเมื่อไหร่อั๊วขอย้ายไปอยู่หอพักแล้วกัน”
ทรงวาดไม่ชอบใจที่สาวน้อยในอุปการะประชด ประชันเดินหนี ปิ่นมุกมองตามบ่นพึมพำไล่หลัง
“อั๊วยอมขนาดนี้แล้วยังมางอนอีก คอยดู...เดี๋ยวจะไม่คุยด้วยเลย!”
ปิ่นมุกมัวหมกมุ่นกับความคิดตัวเองจนไม่ทันคิดว่าทรงวาดไม่ได้นิ่งนอนใจเรื่องไต้เกียว หาทางปิดโอกาสเธออย่างละมุนละม่อมด้วยการเรียกกิมเอ็ง อาม่าของทิเหล็งกับก๊กไช้จากโรงเจมาเป็นแม่บ้านประจำที่บ้าน
ทิเหล็งกับก๊กไช้ไปรับกิมเอ็งในเช้าวันเดียวกัน เมื่อปิ่นมุกเห็นก็ดีใจมากเพราะรักและผูกพันกับกิมเอ็งดี ทรงวาดเห็นรอยยิ้มของสาวน้อยในอุปการะก็นึกเอ็นดูก่อนกำชับคำสั่งกับกิมเอ็ง
“อาม่าต้องจำไว้นะ อาม่าต้องเป็นคนทำอาหารให้อั๊วเองทั้งหมด อย่าให้คนอื่นมาทำให้อั๊วกินเด็ดขาด”
กิมเอ็งรับคำสั่งด้วยความยินดีเพราะอยากทำงานใกล้ชิดหลานๆ ต่างจากก๊กไช้ที่ข้องใจเพราะไม่เคยเห็นทรงวาดจุกจิกเรื่องอาหารการกิน มีเพียงปิ่นมุกที่เข้าใจความคิดของผู้อุปการะหนุ่มว่าตั้งใจทำแบบนี้เพื่อบอกไต้เกียวเป็นนัยๆว่าไม่อาจรับไมตรีหรือสานสัมพันธ์ถึงขั้นแต่งงาน
ooooooo
ทรงวาดอยู่อย่างสงบได้ไม่นานเม่งฮงก็บุกถึงบ้านเพื่อเร่งรัดเรื่องหมั้นหมายกับไต้เกียวหลานสาวคนสวยของฮุ่ยเซี้ยงหุ้นส่วนใหญ่ของแก๊งหกห้อง ทรงวาดปฏิเสธไม่เต็มปากได้แต่บ่ายเบี่ยงโดยไม่รู้เลยว่าปิ่นมุกกับก๊กไช้แอบฟังสองอาหลานคุยกันอย่างเคร่งเครียดจากหน้าห้อง
“ทำไมวะ...อั๊วไม่เห็นว่าอาไต้เกียวอีจะเสียหายตรงไหน สวยก็สวยแถมยังเป็นหลานตั่วเฮียอั๊วอีก คนกันเองไม่ต้องระวงระแวงอะไร ทำไมลื้อถึงไม่ยอมแต่ง”
“อั๊วไม่ได้รักอาไต้เกียว”
เม่งฮงส่ายหน้าหน่ายๆ “จะต้องรักทำไมวะ ผู้หญิงก็เหมือนกันทุกคน...มีหน้าที่คลอดลูก ขอแค่ซื่อสัตย์ ดูแลบ้านได้ก็พอแล้ว รึว่าลื้อมีผู้หญิงที่ลื้อรักอยู่แล้ว”
