ชาติเสือพันธุ์มังกร
ตอนที่ 2
ปิ่นมุกหรือเตียงจูบ่นกระปอดกระแปด ทรงวาดไม่ถือสาแถมควักเงินค่าขนมให้เพื่อปลอบใจกึ่งเอาใจที่เธอต้องนั่งรอเขาซื้อของรับหมั้นตั้งนานสองนาน
งานหมั้นหมายระหว่างเฮ้งเตี๋ยงกับไต้เกียวถูกจัดอย่างใหญ่โตกลางเยาวราช มีแขกเหรื่อและพันธมิตรของแก๊งหกห้องมาร่วมงานมากมาย ของหมั้นและของรับไหว้ตามธรรมเนียมถูกวางเรียงอย่างเป็นระเบียบเป็นหน้าเป็นตาให้ทั้งฝ่ายชายและฝ่ายหญิง โดยมีเม่งฮงกับฮุ่ยเซี้ยงเป็นเจ้าภาพหลักคอยรับแขกและควบคุมงานให้ดำเนินด้วยดี
บรรยากาศชื่นมื่นมากในสายตาเม่งฮง แต่ในสายตาไต้เกียวกลับมองเป็นงานระดับกระจอกที่มีแต่พวกพ้องกันเองมาร่วมงาน ทรงวาดมาร่วมงานในฐานะญาติของฝ่ายชายและถือโอกาสให้ของรับไหว้ที่เตรียมมา
แหวนคู่ประดับเพชรทองราคาแพงถูกวางตรงหน้าสองหนุ่มสาวคู่หมั้นหมาดๆ ไต้เกียวตาวาวด้วยความชอบใจ ต่างจากเฮ้งเตี๋ยงที่คิดว่าลูกพี่ลูกน้องหนุ่มต้องสิ้นเปลืองเกินกว่าเหตุ
“งานหมั้นอั๊วให้แค่นี้ก่อนนะ เอาไว้แต่งงานยกน้ำชาเมื่อไหร่อั๊วจะให้มากกว่านี้”
“แค่นี้ก็มากเกินไปแล้วเฮีย อย่างมากก็ให้เงินนิดหน่อยตามธรรมเนียม อั๊วไม่เคยเห็นใครให้ของแพงอย่างงี้เลย”
“ลื้อเป็นน้องอั๊ว แพงยังไงอั๊วก็ให้ลื้อได้”
ลี่เง็กน้องสาวคนเดียวของเฮ้งเตี๋ยงมองมาด้วยความอิจฉา ตาลุกวาวด้วยความโลภเช่นเดียวกับฮุ่ยเซี้ยง คงมีเพียงเม่งฮงที่ยังเคืองทรงวาดจนไม่อยากมองหน้า
“อาเตี๋ยงพูดถูกแล้ว ของแพงเกินไป พวกอั๊วรับไว้ไม่ได้หรอก ลื้อเอาคืนไปเถอะ”
ไต้เกียวหน้าเสียอยากได้แหวนเพชร ฮุ่ยเซี้ยงก็เช่นกันรีบพูดแทนหลานสาว
“ยังไงอาโฮ่วก็ให้แล้ว ไม่รับไว้จะเสียธรรมเนียมนาอาฮง”
“เสียธรรมเนียมก็ดีกว่าเสียศักดิ์ศรี คนมันดูถูกเรา เห็นผู้หญิงไม่มีหัวนอนปลายตีนสำคัญกว่าครอบครัวแล้วมาทำดีเอาของมีค่ามาให้แบบนี้มันตบหัวแล้วลูบหลังชัดๆ ขืนรับไว้ก็เท่ากับยอมให้มันดูถูกซ้ำซาก ใครไม่อายแต่อั๊วอาย”
ทรงวาดถอนใจหนักหน่วง จำต้องเก็บของรับไหว้คืนเพราะไม่อยากทำให้เสียบรรยากาศ เขาหยิบเงินสดจำนวนหนึ่งให้แทนแล้วผละไป ทิ้งไต้เกียวให้มองตามด้วยความเสียดายทั้งแหวนเพชรและทรงวาด!
ooooooo
