ชาติเสือพันธุ์มังกร
ตอนที่ 2
พ่อของเด็กชายลิ้มบุ่นโฮ่วเวลานั้นเป็นแค่นักเลงหัวไม้ในเยาวราช เมื่อการันต์นักการเมืองคนดังมาขอลูกชายไปเป็นลูกบุญธรรมก็ไม่ปฏิเสธ ถือเป็นบุญคุณด้วยซ้ำที่ทำให้ลูกชายมีอนาคตที่ดี
การันต์ยิ้มกว้างให้พ่อของเด็กชายลิ้มบุ่นโฮ่ว “อย่าพูดเรื่องบุญคุณเลย ฉันต่างหากที่เป็นฝ่ายติดหนี้ชีวิตลูกของคุณ เอาเป็นว่าฉันอยากตอบแทนด้วยการเลี้ยงเด็กคนนี้เหมือนลูกชายของฉันอีกคนก็แล้วกัน”
เด็กชายลิ้มบุ่นโฮ่วได้เป็นลูกบุญธรรมของการันต์นับแต่วันนั้นและมีชาญยุทธเป็นพี่ชายบุญธรรม สองพ่อลูกเอ็นดูเด็กชายคนใหม่ของบ้านมากและตั้งชื่อไทยให้ว่าทรงวาด ชื่อเล่นเสือ แปลตรงตัวจากคำว่าบุ่นโฮ่วชื่อจีนของเด็กชาย
ทรงวาดหรือลิ้มบุ่นโฮ่วเติบโตอย่างดีและเกือบได้เป็นนายตำรวจหากคู่อริของการันต์จะไม่หาเรื่องขุดคุ้ยอดีตของเขาว่ามีพ่อกับอาเป็นนักเลงเยาวราชทำให้ทรงวาดต้องลาออกจากโรงเรียนนายร้อยตำรวจ
เหตุการณ์ครั้งนั้นทำให้ทรงวาดหัวใจสลายเพราะอนาคตรุ่งโรจน์ถูกดับโดยที่เจ้าตัวไม่มีความผิด ชาญยุทธก็เสียใจไม่น้อยไปกว่าน้องชายบุญธรรม คงมีเพียงการันต์ที่ไม่สบอารมณ์และคิดแผนการใหม่ให้ทรงวาดคือส่งกลับเยาวราชไปทำงานด้านมืดแทนตนกับลูกชายคนโต
ชาญยุทธฟังแผนการของพ่อแล้วส่ายหน้าไม่เห็นด้วย
“ทำไมล่ะครับ...ที่เสือถูกบีบให้ออกจากโรงเรียนนายร้อยตำรวจมันไม่ใช่ความผิดของเสือนะครับ”
“พ่อรู้...แต่เราจะเปิดแผลให้ศัตรูโจมตีมากกว่านี้ไม่ได้ ไม่อย่างนั้นจะกระเทือนตำแหน่งรัฐมนตรีของพ่อ”
“แค่อาของเสือเปิดบ่อนเปิดโรงน้ำชามันจะโยงมาถึงคุณพ่อเลยเหรอครับ”
“ก็ถ้ามันโยงจนเสือต้องออกจากโรงเรียนนายร้อยตำรวจทั้งๆที่อีกไม่กี่เดือนก็จะรับกระบี่ได้มันก็โยงมาถึงพ่อได้เหมือนกัน แล้วมันเรื่องอะไรที่พ่อจะต้องเสี่ยง”
“แต่การให้เสือออกจากบ้าน...”
“อ้าย...อย่าใจอ่อน”
การันต์อ่านใจลูกชายออก เตือนสติเสียงเข้ม “พ่อรู้ว่าอ้ายเป็นห่วงเสือ แต่ถ้าไม่ให้เสือไปจะทำให้เราลำบากไปด้วย แล้วพ่อก็เลี้ยงดูเสือมาอย่างดี ในเมื่อเสือเป็นตำรวจให้พ่อชื่นใจไม่ได้ เสือก็ต้องทำงานอย่างอื่นเป็นการตอบแทน”
ooooooo
ชาญยุทธจำต้องยอมรับแผนการของพ่อเพื่อความอยู่รอด การันต์เบาใจโดยไม่รู้เลยว่าทรงวาดหรือเด็กชายลิ้มบุ่นโฮ่วเมื่อวันวานได้ยินทุกอย่างปวดร้าวหัวใจอย่างบอกไม่ถูกเมื่อสำเหนียกว่าพ่อบุญธรรมไม่ได้รักเขาเหมือนที่เขารักและให้ความเคารพอีกฝ่ายประดุจพ่อแท้ๆ
