เพลิงเสน่หา

พูดจบก็หมุนตัวจะผละไป กระนั้นก็ไม่วายหันมาทิ้งท้าย “ถ้าน้องมีมนตรา น้องไม่จมปลักกับผู้ชายคนเดียวหรอกเจ้าค่ะ น้องจะหาผัวอีกเป็นสิบ เสกเงินเป็นกุรุส ใช้ชีวิตให้สุขสบาย ไม่ตามไป

แก้แค้นให้ตัวเองทุกข์หรอก”

คะน้าเดินไปสมทบใบบัวที่ไม่ละความพยายามจะช่วยชีวิตโมก กระนั้นโมกก็ยังไม่รู้สึกตัว มะลิร้อนใจมากและอดไม่ได้จะตำหนิคุณเทียนอย่างที่ไม่เคยทำ

“ถ้าโมกเป็นอะไรไป รู้ไว้นะคะ...คุณเทียนคือคนที่ฆ่าโมก!”

ooooooo

ในที่สุดโมกก็รอดตายราวกับปาฏิหาริย์ ท่ามกลางความยินดีของทุกคนรวมทั้งคุณเทียน กระนั้นคุณหญิงมณฑาก็โกรธลูกสาวคนเดียวมากที่กล้าทำเรื่องขนาดนี้เพื่อล้มงานบวช

“ทำลายตัวเองพอหรือยัง”

คุณเทียนนั่งเงียบไม่ตอบคำถามจนคุณหญิงต้องถามซ้ำ

“แม่ถาม...ทำลายตัวเองพอหรือยัง ถ้ายัง

ไม่พอก็ฆ่าแม่เถอะ แม่ไม่อยากอยู่เห็นลูกทำลาย

ตัวเองอย่างนี้อีก”

“แล้วลูกทำอะไรผิดเจ้าคะ ในเมื่อคุณแม่เป็นคนสอนเอง...คนที่ยอมจำนนต่อโชคชะตาคือคนโง่ คนแพ้ แต่พอลูกลุกขึ้นสู้ ทุกคนกลับพร้อมใจกันตำหนิลูก มองว่าลูกคือคนเลว”

“เพราะมันเกินไปไงลูก ลูกไม่ได้ทำลายแค่คนอื่น แต่ลูกทำลายตัวเอง...รวมถึงทำลายโมก”

“ลูกกับโมกรักกัน”

“ลูกไม่ได้รักโมก...ลูกแค่หลอกใช้โมก”

คุณหญิงมณฑาตอกไม่ไว้หน้า คุณเทียนหน้าชาแต่ยังเชิดหน้าเหมือนไม่ยี่หระ

“ลูกทำลายความรักความศรัทธาที่ทุกคน

มีต่อลูกจนหมดสิ้น และในเมื่อแม่เป็นคนส่งเสริมลูกให้ทำผิดก็เอาชีวิตแม่ไปเถอะ แลกวิญญาณแม่

กับผีห่าซาตานไปเลย แต่ลูกต้องหยุด!”

คุณเทียนส่ายหน้าไม่ยอมแพ้ ประกาศลั่น

“ลูกไม่หยุดเจ้าค่ะ ใครที่มันบังอาจมาเป็นศัตรูกับลูก มันจะวิบัติพินาศย่อยยับไปทุกคน!”

แววตาน่ากลัวของลูกสาวทำให้คุณหญิงมณฑาหวาดระแวง ตะโกนไล่หลัง

“อย่าทำอะไรคะน้านะ”

“ไม่หรอกเจ้าค่ะ หากลูกจะทำลายลูกจะ

ทำลายตัวเอง เรื่องทุกอย่างมันจะได้จบได้สิ้นกันไปสักที!”

หมอปาล์มที่ไปร่วมงานบวชของโมกเห็นเหตุการณ์ทุกอย่าง อาสาอยู่ดูแลจนโมกอาการดีขึ้นจึงขอตัวกลับ ขนมกล้วยเดินไปส่งเขาที่ท่าน้ำ โดยมีคะน้าตามมาห่างๆและถือโอกาสขอร้องพี่สาว

เมื่อหมอหนุ่มกลับไปแล้ว

“ถ้าหมอฝรั่งชวนพี่ไปบ้านเขา พี่ไปกับเขาเลยนะ”

คะน้าพูดจากใจจริงเมื่อเห็นปฏิกิริยาอ่อนโยนของหมอหนุ่มที่มีต่อพี่สาว

“คุณพี่ไม่ใช่คุณพี่ที่แสนดีของเราแล้วจริงๆ พี่ไปกับหมอฝรั่งเถอะ อย่าอยู่ที่นี่อีกเลย เพราะฉันก็คงอยู่ที่นี่ไม่ได้...ฉันเป็นคนเลว ฉันอกตัญญู ฉันด่าคุณพี่ ฉัน...ฉันรังเกียจตัวเองมากเลยพี่ขนมกล้วย”

ขนมกล้วยถอนใจยาว ร่ำไห้ด้วยความรู้สึกผิด “พี่ก็รังเกียจตัวเองที่พี่มัวแต่เอาใจ ตามใจให้คุณพี่หลงรละเลิงทำผิดจนคุณพี่ถลำลึกไปจนขนาดนี้ แต่พี่รักคุณพี่...พี่คงทิ้งคุณพี่ไปไหนไม่ได้”

“ฉัน...ฉันก็ไม่อยากทิ้งคุณพี่แต่ฉันคงต้องไป”

“เอ็งจะไปไหน”

“ไม่รู้...รู้แต่ว่าฉันต้องไป แต่ไม่ว่าฉันจะอยู่ที่ไหน ขอให้รู้...ฉันรักพี่มากที่สุดนะพี่ขนมกล้วย”

“พี่ก็รักเอ็งที่สุดคะน้า”

ooooooo

สภาพจิตใจทุกคนที่เรือนเทียนหยดฟ้าบอบช้ำมาก โดยเฉพาะคุณเทียนที่โดนตำหนิรอบด้าน ไม่เว้นแม้แต่แม่แท้ๆและน้องสาวบุญธรรมอย่างคะน้าและขนมกล้วย

Powered by Froala Editor