เพลิงเสน่หา

“รู้ตัวบ้างไหม...เธอน่ะหน้าด้านมากกว่าแม่สองพวงนั่นอีก ทำเป็นหงิมๆสนิมสร้อยแต่ถึงเนื้อถึงตัวผู้ชาย”

โมกเห็นท่าไม่ดีรีบห้ามทัพ “คุณเทียน...บัวคือน้องนะครับ”

“แต่ใบบัวไม่ได้คิดว่าโมกเป็นพี่ชายแน่ๆ ฉันเป็นผู้หญิงเหมือนกัน ฉันดูออก”

คุณเทียนโต้อย่างไม่ยอมแพ้ ใบบัวไม่พอใจมาก โพล่งอย่างเหลืออด

“ค่ะ...บัวรักพี่โมก บัวขอโทษหากทำให้คุณเทียนคิดว่าบัวหน้าด้าน ไร้ยางอาย แต่สำหรับบัว...หากสิ่งใดไม่ผิดศีลธรรมจรรยา บัวพร้อมจะทำตามใจตัวเองค่ะ”

ใบบัวไม่คิดตีฝีปากแต่อยากเตือนสติคุณเทียนมากกว่า โมกเข้าใจความรู้สึกภรรยาในนามดี ต่างจากคุณเทียนที่เต้นผางทันทีที่ใบบัวผละไป

“บอกรักผู้ชายก่อน...หน้าด้านที่สุด! เห็นไหมโมก...ใบบัวร้ายกาจแล้วก็ไร้ยางอายแค่ไหน ทำเป็นหงิมๆแต่กล้าบอกรักโมก”

“การฟังคำรัก...ไม่ว่าจะรักฐานะไหน ยังไงมันก็ดีกว่าฟังคำสั่งครับ” พูดจบก็เดินหนี คุณเทียนวิ่งตามไปดักหน้า

“ทำไมเดินหนีฉัน”

“เพราะอยู่ใกล้คุณเทียนแล้วผมร้อน ผมจะบวช ผมอยากอยู่ในที่ที่นิ่งๆให้ใจผมร่มเย็น”

โมกบอกเสียงเรียบแล้วผละไป คุณเทียนไม่ยอมตะโกนไล่หลัง

“จำที่ฉันเคยบอกได้ใช่ไหม...ถ้าโมกบวช...ฉันจะฆ่าตัวตาย”

คำประกาศของคุณเทียนทำให้โมกชะงัก แต่แค่อึดใจเดียวก็ผละไปจริงๆ คุณเทียนขัดใจมากโพล่งลั่น

“ถ้าโมกบวช...ฉันจะฆ่าตัวตาย!”

ooooooo

คุณเทียนทำตามที่ลั่นปากจริงๆ บุกไปฆ่าตัวตายต่อหน้าต่อตาโมกที่กำลังจะปลงผมบวช!

เสียงเอะอะโวยวายของพวกชาวบ้านที่เห็นคุณเทียนผูกคอตายบนต้นไม้หน้าวัดทำให้คณะของโมกวิ่งหน้าตื่นลงมาดู โดยเฉพาะโมกที่ละจากพิธีบวชมาช่วยคุณเทียนลงจากต้นไม้

“ทำไมคุณเทียนต้องทำอย่างนี้”

“ฉันบอกโมกแล้ว ถ้าโมกบวช...ฉันจะฆ่า ตัวตาย”

ทุกคนที่มาร่วมงานบวชของโมกตะลึงมาก สีหน้าไม่ได้สลดเพราะรู้ดีว่าคุณเทียนจงใจมาล้มงานบวชของโมก โดยเฉพาะคะน้าที่คว้าเชือกเส้นเล็กที่คุณเทียนใช้ผูกคอด้วยแววตาครุ่นคิด

โมกเห็นคุณเทียนโวยวายก็พยายามปลอบเสียงอ่อน

“คุณเทียนก็รู้อยู่แล้ว ผมรักคุณเทียนและที่ผมบวชก็เพื่อคุณเทียน”

“เพื่อตัวเองต่างหาก โมกบวชเพราะกลัวจะเป็นคนเลวในสายตาใบบัว โมกบวชเพราะต้องการล้างบาปให้นังชมพู เพราะถ้าโมกรักฉัน...โมกต้องตามใจฉัน”

“ที่ผ่านมาผมก็ทำตามใจคุณเทียนทุกอย่างแล้ว ทำจนถูกคนด่าว่าเลว ว่าชั่ว ว่าไม่ใช่ลูกผู้ชาย ไม่เหลือความเป็นคน คุณเทียนจะให้ผมทำยังไงอีก”

“ก็ทำตามที่ฉันสั่งไง!”

คุณเทียนแหวอย่างเอาแต่ใจ โมกกดดัน

จนทนไม่ไหววิ่งเตลิดไปกระโดดน้ำฆ่าตัวตาย ใบบัว ตกใจมากรีบตามไปช่วยโมก โดยมีคุณเทียนตามไปด้วยแต่กลับยืนนิ่งด้วยความตะลึงงันเพราะทำอะไรไม่ถูก

ใบบัวช่วยโมกขึ้นจากน้ำได้อย่างทุลักทุเลเต็มที มะลิเห็นสภาพแน่นิ่งของลูกก็ร้องไห้โฮ

“โมก...โมกอย่าตายนะลูก แม่รักโมก...อย่าตาย ใบบัวช่วยโมกด้วยลูก...ช่วยโมกด้วย”

เสียงร้องไห้ของมะลิกรีดหัวใจใครหลายคน ใบบัวไม่สนสายตาใครช่วยผายปอดให้โมกด้วย