เพลิงเสน่หา

โมกตัดสินใจแน่วแน่จะบวชเพื่อให้คุณเทียนหลุดพ้นจากบ่วงความแค้น แต่คุณเทียนไม่รู้ โกรธมากเมื่อโมกไม่มาหาหรือแม้แต่แสดงความห่วงใยเรื่องที่ห้องของเธอเกิดไฟไหม้เมื่อคืน

“ทั้งที่เมื่อวานฉันเสียขวัญ เสียกำลังใจ และไฟก็ไหม้ห้องฉัน แต่โมกก็ไม่มา”

“ผม...ดูแลใบบัวอยู่ครับ คุณเทียนก็เห็น...น้องถูกพวงแสดฟาดหัวแตก”

พูดจบก็ผละไปดื้อๆ ทิ้งคุณเทียนให้ตีโพยตีพายกับขนมกล้วย

“โมกไม่สนใจพี่เลย”

“เพราะโมกคิดว่าคุณพี่ไม่สนใจกระมังคะ”

คุณเทียนนิ่วหน้า ตั้งท่าจะโวยวายแต่ขนมกล้วยก็ขัดขึ้นก่อน

“ที่ผ่านมาสายตาคุณพี่มีแต่ขุนสัก ความคิดของคุณพี่มีแต่ขุนสัก ไม่เคยเลยที่คุณพี่จะคิดถึงความสุขของโมก”

“เพราะพี่รู้ว่าเรื่องของพี่กับโมกมันเป็นไปไม่ได้”

“งั้นคุณพี่ปล่อยโมกไปนะเจ้าคะ ให้โมกได้รู้จักกับความรักแท้จริง แต่ถ้าคุณพี่ไม่ปล่อย คุณพี่ต้องลืมขุนสัก”

“พี่ทำไม่ได้...ถ้าไอ้ขุนสัก นังชบา ลูกเต้าของมันไม่วิบัติพินาศย่อยยับ พี่ก็ปล่อยมันไม่ได้!”

ooooooo

คุณเทียนคลุ้มคลั่งที่โมกหมางเมินและประกาศจะบวช คุณหญิงมณฑาหนักใจมากจนยอมอนุญาตให้โมกกับใบบัวไปหาจันผาเร็วที่สุดเพื่อหาทางช่วยคุณเทียน

คะน้าอดใจไม่ไหวกลับมาเรือนเทียนหยดฟ้าเพื่อบอกเรื่องขุนสัก รวมทั้งเรื่องญาติพี่น้องของเธอกับขนมกล้วยที่ต่างก็ได้ดิบได้ดี เป็นที่น่าภูมิใจของวงศ์ตระกูล

คุณหญิงมณฑารับฟังด้วยสีหน้าแช่มชื่น

ต่างจากคุณเทียนที่สีหน้าไม่เต็มใจฟังอย่างเห็นได้ชัด กระนั้นคะน้าก็ไม่ถือสา แกล้งพูดแดกดันคุณเทียน “น้องอยากเล่าเจ้าค่ะ เพราะการที่เราได้รับรู้ ได้ฟังเรื่องดีๆ จิตใจจะผ่องแผ้ว เบิกบาน อย่างที่เขาว่าจิตใสเป็นบุญ จิตขุ่นเป็นบาป”

คุณเทียนหน้าตึงเพราะรู้สึกว่าโดนค่อนแคะ คะน้าไม่สนใจ เล่าเรื่องญาติพี่น้องต่อด้วยสีหน้าท่าทางอารมณ์ดี

“หลานเห็นแล้วก็นึกถึงโมกนะเจ้าคะ คุณพี่อุตส่าห์ส่งเสียให้ร่ำเรียนเสียสูง โมกน่าจะสอบเข้าทำงานบ้าง นี่เอาแต่ลอยชายไปวันๆ หากน้องไม่รู้จักโมกก็คงเข้าใจว่าโมกเป็นพวกผู้ชายรักสนุกเท่านั้นเอง”

ใบบัวที่ยกสำรับเข้ามาได้ยินก็ออกตัวแทนโมก

“พี่โมกบอกจะหางานทำอยู่ค่ะพี่คะน้า”

“พี่เชื่อว่าโมกเองก็ตั้งใจเช่นนั้น มีแต่คน

ไร้คุณค่าเท่านั้นล่ะที่ไม่คิดจะทำงานทำการ วันๆ

เอาแต่ผลาญสมบัติของพ่อแม่ เกิดมาเสียเวลาชีวิต ไร้แก่นสารเสียจริง”

คุณเทียนหัวเสียมากแต่ต้องพยายามข่มอารมณ์ คะน้าเห็นแต่ทำไม่รู้ไม่ชี้เล่าเรื่องบ้านขุนสักต่อ

“หลานได้ไปแถวบ้านขุนสักด้วยนะคะคุณป้า ได้ฟังเรื่องน่าสลด...ลูกสาวคนนึงก็ถูกผู้ชายหลอกจนฆ่าตัวตาย อีกคนก็ท้องไม่มีพ่อแล้วก็ตกเลือดอีก”

ใบบัวหน้าถอดสี เช่นเดียวกับคนอื่นๆ ต่างจากคุณเทียนที่เหยียดยิ้มสะใจ

“สมน้ำหน้า”

คะน้าสวนทันควัน “แต่น้องเสียใจ”

“จะเสียใจทำไม”

“เสียใจที่คุณพี่เห็นความวิบัติของคนอื่นเป็นเรื่องน่ายินดี”