เพลิงเสน่หา
ตอนที่ 14
พวงชมพูไม่สนใจข่าวลือเกี่ยวกับแม่และพ่อ ร้องไห้สะอึกสะอื้นเรื่องโมกจนชบาทนไม่ไหว เอ็ดลั่น
“เอ็งจะร้องไห้ทำไมวะชมพู...รำคาญ!”
“ชมพูเสียใจแม่...เดินไปไหนใครก็นินทาว่าชมพูไปแย่งผัวคนอื่นเขา ชมพู...อยากตายจริงๆเลย”
พวงแสดได้ยินน้องสาวบอกอยากตายก็โพล่งห้าม
“อย่าคิดบ้าๆนะชมพู พี่บอกแล้วยังไง...พี่ก็จะแก้แค้นคนพวกนั้นแทนเอ็ง แทนพ่อแทนแม่”
อังกาบได้ยินสามแม่ลูกคุยกันก็ถอนใจหน่ายๆ “เลิกพูดเรื่องทำเลวทำชั่วได้ไหมวะพวงแสด คนเราน่ะ... ลองได้ทำชั่วเพียงแค่ครั้งเดียว ครั้งอื่นๆมันก็จะตามมา แล้วเราก็จะกลายเป็นคนชั่วอย่างง่ายๆ”
คำสอนของอังกาบแทงใจดำชบาอย่างจัง
แต่ไม่มีใครทันสังเกต โดยเฉพาะอังกาบที่พร่ำเตือนสติพวงแสด
“ยายไม่อยากให้พูดเรื่องอัปมงคลในบ้าน เจ้าพุดก็เพิ่งตาย แล้วยังมีใครไม่รู้ถูกจระเข้งาบอีก วันๆมีแต่คนตาย เอ็งอย่าพูดถึงความเป็นความตายอีกเลยว่ะพวงแสด...ยายกลัว”
ชบากับพวงแสดมองหน้ากันเครียดๆ ต่างคนต่างกลัวความผิดที่ตัวเองก่อ โดยเฉพาะพวงแสดที่รู้เห็นการตายของพุดด้วยตาตัวเอง ต่างจากชบาที่ดูไม่สะทกสะท้าน นั่งนิ่งฟังพวงชมพูเอ่ยถึงโมกกับพี่สาว
“แล้วชมพูก็รักคุณมิก ชมพูไม่อยากให้พี่พวงแสดทำอะไรเขา”
พวงชมพูยังไม่ยอมรับว่ามิกคือโมก พร่ำพูดถึงเขาจนพวงแสดอยากตบเตือนสติ แต่สุดท้ายก็ทำไม่ลง
“ชมพูรักคุณมิกจริงๆ ชมพูตัดใจจากเขาไม่ได้ แต่ทำไมเขาไม่คิดถึงชมพูบ้างเลย”
“มันจะคิดถึงเอ็งได้ยังไง ในเมื่อมันไม่ได้รักเอ็ง แล้วมันก็ไม่ได้ชื่อคุณมิกแต่มันคือไอ้โมก
บ่าวของอีเทียนหยดฟ้า มันหลอกลวงเรา มันเห็นเราเป็นศัตรู”
“เขาเห็นชมพูเป็นศัตรู แล้วที่ผ่านมา...มันคืออะไร”
“ก็แค่ผู้ชายเลวๆคนนึงเท่านั้นเอง!”
ooooooo
สนที่อยู่เป็นพยานความวุ่นวายที่งานแต่งของโมกหอบข้าวของมากมายมาเยี่ยมใบบัว โมกมองมาด้วยแววตาหวาดระแวงและออกอาการกันท่าจนสนต้องเปิดอกคุยอย่างลูกผู้ชาย
“นี่นายหวงก้างฉันเหรอโมก”
“ไม่ได้หวงก้างแต่ฉันรักน้องสาวฉันมาก และฉันก็ไม่ไว้ใจใครทุกคนในโลกนี้”
“ฉันเป็นเพื่อนนายนะเว้ย”
“ความเป็นมิตร...ไม่ว่าจะอยู่ในรูปแบบไหนล้วนแล้วแต่เป็นสิ่งที่งดงาม แต่ทันทีที่มีความรักแบบชายหญิง มนุษย์ทุกคนล้วนแล้วแต่เอาตัวเองเป็นที่ตั้ง มีแต่ความคาดหวัง...เห็นแก่ตัว”
“ฉันไม่เข้าใจ”
โมกถอนใจหนักหน่วง เป็นห่วงใบบัว ไม่อยากให้เจอปัญหาเหมือนที่เขาเจอจากคุณเทียน “เพราะนายยังไม่เคยประสบกับพิษรัก วันใดเราทำให้เขาสมใจ เขาก็พึงใจเรา แต่หากวันใดเราทำให้เขาขุ่นใจเขาก็ไม่ชอบเรา แท้จริงแล้วความรักของหนุ่มสาวก็แค่สนองความพึงใจของตัวเอง ฉันไม่อยากให้ใบบัวต้องเจ็บ ต้องทุกข์...นายคงเข้าใจฉัน”
สนไม่ค่อยเข้าใจเจตนาเพื่อนนัก ต่างจาก
ใบบัวที่แอบได้ยินทุกอย่างและเข้าใจความรู้สึกของโมกดี โมกมองใบบัวด้วยแววตาเจ็บปวด รู้สึกผิดเหลือเกินกับสิ่งที่ทำร่วมกับคุณเทียน
“พี่รู้สึกว่าพี่ทำบาป ทำเวรทำกรรมกับครอบครัวของขุนสักอย่างเหลือเกินบัว”
“ยิ่งพี่โมกรู้อย่างนี้ พี่โมกยิ่งต้องดึงคุณเทียนให้พ้นจากวังวนของบาปกรรมให้เร็วที่สุด”
Powered by Froala Editor
