เพลิงเสน่หา
ตอนที่ 14
“จิตใสเป็นบุญ จิตขุ่นเป็นบาป...ถ้าคะน้ารู้อย่างนี้ก็ให้อภัยแม่เทียนนะลูก”
“หลานอยากให้คุณพี่ได้สติ หลานรักคุณพี่เจ้าค่ะ”
ooooooo
คุณเทียนไม่ได้สะทกสะท้านกับคำพูดค่อน-แคะแดกดันของคะน้า ดึงดันจะล้างแค้นพวกขุนสัก
“คนที่ยอมจำนนกับโชคชะตา ให้คนเขารังแก คือคนโง่ เราทำในสิ่งที่ถูกต้องแล้ว...โมกก็ทำในสิ่งที่ถูกต้องแล้ว”
โมกไม่ได้คิดแบบคุณเทียน เรื่องวุ่นวาย
ในงานแต่งทำให้เขาสะเทือนใจไม่หาย ยิ่งเมื่อใบบัว
มาบอกเรื่องข่าวลือที่ได้ยินจากคะน้าว่าพวงชมพูฆ่าตัวตาย ยิ่งรู้สึกผิดอย่างบอกไม่ถูก
“มันเป็นความผิดของเรา เราทำให้เขาเสียใจ... เราบาปนะพี่โมก”
นอกจากข่าวลือเรื่องพวงชมพู ใบบัวก็ได้ยินเรื่องพวงแสดด้วย
“แล้วพวงแสดก็ท้องไม่มีพ่อ...ตกเลือด... พี่โมก...”
แววตาผิดหวังของใบบัวทำให้โมกต้องโพล่งปฏิเสธ
“พี่ไม่เคยทำอะไรพวงแสดนะบัว”
“แล้วเขาท้องกับใคร”
“พี่ไม่รู้...แต่พี่ไม่ได้ชั่วพอจะทำลายผู้หญิงถึงเพียงนั้น แค่ที่ชมพูฆ่าตัวตายเพราะพี่...พี่ก็เสียใจเหลือเกินบัว”
สองหนุ่มสาวกอดกันแน่น ปลอบประโลมซึ่งกันและกันเพราะรู้ที่มาที่ไปของเรื่องทั้งหมดดี คุณเทียนที่แวะมาหาโมกเพื่อให้ช่วยเรื่องขุนสักเห็นก็โมโหหึง ตั้งท่าจะแยกสองคนจากกัน แต่ก็ช้ากว่ามะลิกับยี่สุ่นที่โผล่มาซักถามโมกกับใบบัวเรื่องข่าวลือเกี่ยวกับพวงแสดและพวงชมพู
โมกร่ำไห้อย่างหมดอายเล่าถึงโศกนาฏกรรมของสองพี่น้องลูกสาวขุนสักกับชบา ใบบัวคอยกอดปลอบเขาไม่ห่าง มะลิสงสารลูกชายมากแต่ก็ต้องบอกให้เขายอมรับความจริง
“ไม่มีบาปไหนที่ไม่ต้องชดใช้ โมกเตรียมใจไว้นะลูก สักวันลูกต้องชดใช้ในสิ่งที่ลูกทำ”
ภาพสี่คนกอดกันทำให้คุณเทียนสะท้อนใจมาก พึมพำตัดพ้อชะตาชีวิตตัวเอง
“ทำไมฉันไม่มีใคร...ทำไม!”
ooooooo
ใบบัวเป็นห่วงโมกมาก เก็บเรื่องราวเลวร้ายในงานแต่งของเขาไปฝันร้าย เห็นภาพพวงชมพูผูกคอตายและพวงแสดแท้งลูก!
เสียงกรีดร้องของใบบัวทำให้โมกสะดุ้งตื่นกลางดึก รีบหันไปปลุกภรรยาในนาม
“บัว...เป็นอะไรบัว”
“พี่โมก...บัวเห็นชมพูผูกคอตาย แล้วก็เด็กตัวเปื้อนเลือด...คงเป็นลูกของพวงแสด เขาคงมาขอส่วนบุญ”
“เราไปทำบุญให้เขากันบัว”
สองสามีภรรยาในนามตื่นไปใส่บาตรให้พวงแสดกับพวงชมพูแต่เช้า หลังจากนั้นก็พร้อมใจไปขออนุญาตคุณหญิงมณฑาจะขอให้โมกบวชก่อนไปหาจันผาเพราะทนรู้สึกผิดต่อไปไม่ไหว
คุณหญิงมณฑาไม่ขัด เห็นดีเห็นงามที่โมกจะบวชอุทิศส่วนบุญส่วนกุศลให้เจ้ากรรมนายเวรและคุณเทียนให้พ้นจากบ่วงความแค้น ใบบัวยินดีมาก โผกอดโมกด้วยความดีใจ
“บัวอนุโมทนาบุญด้วยนะพี่โมก บัวขอจับชายผ้าเหลืองพี่โมกขึ้นสวรรค์ด้วย”
โมกส่ายหน้า ยิ้มบางๆให้ภรรยาในนาม
“บัวคงขึ้นสวรรค์ก่อนพี่ เพราะบัวเป็นคนให้สติพี่เสมอ... บัวยอมให้พี่โกรธแต่ไม่ยอมให้พี่เลว...มันทำให้พี่คิดได้...บัวปรารถนาดีต่อพี่จริงๆ”
“เราโตมาด้วยกัน บัวรู้...เนื้อแท้พี่โมกเป็นคนดี”
สองหนุ่มสาวยิ้มให้กันด้วยความรักและเข้าใจ คุณเทียนผ่านมาเห็นก็ของขึ้น อดเหน็บใบบัวไม่ได้
“เอะอะก็โผเข้ากอดโมก”
ใบบัวหน้าเจื่อน รีบผละตัวออก แต่คุณเทียนก็ยังไม่พอใจ
Powered by Froala Editor
