เพลิงเสน่หา

วิธีประกบปาก คุณเทียนอ้าปากค้าง อยากโวยวายแต่ไม่ทันขยับปากคะน้าก็โพล่งขึ้นเสียก่อน

“สะใจแล้วใช่ไหมคุณพี่ที่เห็นโมกเป็นแบบนี้”

“ฉันเกี่ยวอะไร”

“ยังจะมาถามอีก ที่เรื่องทุกอย่างมันวิบัติแบบนี้ก็เพราะคุณพี่!”

คะน้าโกรธมากที่คุณเทียนล้มงานบวชของโมก ผลักคุณเทียนกระเด็นและคว้าเชือกมายื่นให้ดู

“เชือกเส้นแค่นี้เหรอจะฆ่าตัวตาย ต่อให้รัดคอจนเชือกขาดมันก็ไม่ตายหรอก...ลองดูก็ได้”

พูดจบก็เอาเชือกรัดคอ คุณเทียนร้องโวยวาย ขืนตัวหนีเต็มที่แต่สู้แรงคะน้าไม่ได้

“คุณพี่อยากตายใช่ไหม...มาเจ้าค่ะ...น้อง

ช่วยเอง รับรองคราวนี้คุณพี่ได้ตายสมใจแน่”

ขนมกล้วยทนไม่ไหวถลาไปช่วยคุณเทียน ตวาดสั่งน้องสาวให้หยุดอาละวาดแต่คะน้าไม่ยอม

“พี่จะห้ามทำไม...คุณพี่อยากตาย ฉันก็จะ ช่วยไง”

คะน้าตวัดสายตามองคุณเทียน เหยียดยิ้มอย่างรู้ทัน

“ที่แท้คุณพี่ไม่ได้อยากตายแต่แกล้งผูกคอตายเพื่อขัดขวางโมก...นางมารชัดๆ”

คุณเทียนโมโหมาก ตั้งท่าจะด่าแต่ช้ากว่าคะน้าที่โพล่งใส่หน้า

“เกิดในที่สูงแต่ทำตัวลงต่ำ กะอีแค่ผู้ชายเลวๆ คนเดียวมันจะอะไรนักหนา รู้ไว้ด้วยนะเจ้าคะ...โลกนี้คุณพี่ไม่ได้ผิดหวังช้ำรักอยู่คนเดียว แต่คนช้ำรักที่พาตัวเองและคนรอบข้างย่อยยับในโลกนี้มีคุณพี่อยู่คนเดียว!”

คุณหญิงมณฑาลมแทบจับกับสถานการณ์

ตรงหน้า ขนมกล้วยเห็นท่าไม่ดีพยายามปรามน้องสาว

คะน้าโบกมือห้ามพี่สาว “ไม่ต้องมาห้าม

พี่ขนมกล้วย วันนี้อีคะน้าจะพูดให้หมด คุณพี่ทำให้คนดีๆอย่างโมกกลายเป็นแค่เศษสวะ ทำให้คุณป้าต้องตรอมใจ คนอย่างคุณพี่...ตายไปก็ต้องเป็นเปรต!”

คุณเทียนเหลืออดตบหน้าคะน้าฉาดใหญ่ แต่คะน้าก็ไม่สะทกสะท้านค่อนแคะต่อ

“คุณพี่เกลียดชบา คุณพี่เกลียดการเป็นเมียน้อย แล้วดูสิ่งที่คุณพี่ทำกับใบบัว...มันก็คือเมียน้อยชัดๆ คุณพี่กำลังแย่งผัวเด็กในบ้านอย่างไม่รู้ความถูกความผิด”

ความจริงเรื่องความสัมพันธ์ระหว่างโมกกับคุณเทียนทำให้ทุกคนอ้าปากค้าง คุณเทียนอับอายมากแต่ไม่ทันได้ตอบโต้ คะน้าก็เอ่ยด้วยน้ำเสียงเย้ยหยัน

“คุณพี่อายุเท่าไหร่ โมกอายุเท่าไหร่ ถาม

จริงๆเถอะ...คุณพี่ไม่สะอิดสะเอียดขยะแขยงตัวเองบ้างหรือเจ้าคะ”

คุณเทียนอึ้งมาก คะน้าเห็นดังนั้นก็ทิ้งท้าย

“อย่าคิดนะคะว่าไม่มีใครรู้ใครเห็นสิ่งที่คุณพี่ทำ”

ขนมกล้วยร่ำไห้ กลัวน้องสาวถูกคุณเทียน

ทำร้าย ก้มกราบแนบอกขออภัยให้น้องสาว

“อย่านะเจ้าคะคุณพี่...น้องขอ คะน้ามันยังเด็ก มันพูดโดยไม่ได้คิด”

คะน้าไม่รอให้พี่สาวพูดจบก็โพล่งขัด

“คิด! ฉันคิดทุกคำที่พูด สิ่งที่คุณพี่ทำเลวร้ายยิ่งกว่าขุนสักอีกเจ้าค่ะ อย่างน้อยขุนสักก็ไม่ได้ตั้งใจ แต่คุณพี่ตั้งใจจะทำร้าย ทำลายทุกคน แล้วไม่ต้องมาอ้างผีห่าซาตาน แต่มันเป็นเพราะสันดานของคุณพี่เอง”

คุณเทียนแทบคลั่งตวัดมือตบอีกรอบ คะน้าหน้าหันแต่ไม่ตบกลับ โต้ด้วยคำพูดเย็นชาและห่างเหิน

“น้องไม่ตบคุณพี่คืนหรอกเจ้าค่ะ อย่างไร

คุณพี่ก็คือผู้มีพระคุณ แค่ที่น้องเหิมเกริมสั่งสอน

คุณพี่ก็ถือว่าอกตัญญูมากพอแล้ว แต่ขอให้คุณพี่

รู้ไว้...คุณพี่ไม่ใช่ผู้ถูกกระทำ แต่คุณพี่ทำลายทุกคน...แม้กระทั่งตัวเอง”