เรือมนุษย์
ตอนที่ 15
วีระให้ชุดาคิดว่าจะไปหรือไม่ เขาขอรอที่รถ ชุดาเข่นเขี้ยวอยากให้ไปเร่งให้ตายไวก็จะไป
มธุรสออกจากโรงแรมสิรินทร์มาเยี่ยมเฟื่องทองต่อ เห็นมือเพื่อนขยับก็รีบบอกฟ้าทอง เธอลุกพรวดมาดู พยายามเรียกข้างหูให้พี่สาวรู้สึกตัว มธุรสจับมือเฟื่องทองด้วยความดีใจ
“เฟื่อง ฉันมธุรสนะ ฉันมาเยี่ยม เธอต้องหายนะเฟื่อง อย่าท้อนะ เธอต้องสู้นะ”
เฟื่องทองเหมือนรับรู้ น้ำตารินไหล เดชเปิดประตูเข้ามา ฟ้าทองรีบบอกว่าพี่สาวเพิ่งรู้สึกตัวแต่ขยับไม่ได้ จังหวะนั้น วีระกับชุดาเข้ามา ทุกคนมองชุดาด้วยสายตาหมางเมิน วีระเข้ากุมมือเฟื่องทอง พร่ำขอโทษกับทุกอย่างที่เกิดขึ้น ฟ้าทองทนไม่ได้ ดึงชุดาออกไปนอกห้อง มธุรสกลัวสองสาวมีเรื่องกันอีกรีบบอกว่า
“คุณเดช...คุณวีระ ดิฉันเกรงว่า...”
“ถ้าจะตบกันกลางโรงพยาบาลก็ช่างมัน”
วีระไม่อยากสนใจแล้ว เดชตบไหล่ให้กำลังใจ
“ว่างๆแวะไปกินเหล้ากันหน่อย ผมคงกลับก่อนนะ อยู่ไปคุณเฟื่องก็ยังคุยไม่ได้”
“ดิฉันว่าคุณวีระควรไปห้ามทัพข้างนอกดีกว่าค่ะ กลัวจะทะเลาะกันจนเป็นข่าวอีก แค่นี้ก็แพร่ไปทั่วโซเชียลแล้ว”
วีระถอนใจเดินตามเดชและมธุรสออกไป...
ฝ่ายฟ้าทองที่ดึงชุดาออกมาทางประตูหนีไฟ ชุดาโวยวายถ้าไม่กลัวว่าทุกคนจะอาย ตนร้องลั่นโรงพยาบาลไปแล้ว ฟ้าทองเยาะหยัน
“อ้อ ยังสะกดคำว่าอายเป็นเหรอ ไอ้ที่แย่งสามีน้าเนี่ย อายแล้วใช่ไหม”
“ดีกว่าบางคนที่คิดจะแอบกินขโมยกินก็แล้วกัน...อย่างน้อยฉันก็กล้าเปิดเผย มีอะไรก็พูดมาดีกว่า เสียเวลา”
“แกคิดจะลงเอยกับพี่วีเลยใช่ไหม”
“มันขึ้นอยู่กับน้าวีไม่ใช่ฉัน ถ้าน้าวีเขา
เลือกฉัน ฉันก็พร้อมจะอยู่กับเขา แต่ถ้าน้าวีบอกว่าไม่ ฉันก็ต้องเลิก ที่ถามเนี่ย อยากให้น้าวีลงเอยกับตัวเองใช่ไหมล่ะ ฮึ ทำตัวเป็นสัตว์เลื้อยคลานชนิดหนึ่ง ที่ชอบขโมยไก่ไปกินใต้น้ำ”
“นังชุ! แกว่าฉันเป็น...”
“กล้าบอกน้าวีไหมล่ะว่าแกอยากจะอยู่กับเขา กล้าๆหน่อย ถ้ากล้าจริง ฉันจะหลีกทางให้”
แล้วชุดาก็เดินเชิดหน้ากลับเข้าไปอย่างถือดี
ooooooo
บนถนนสายชนบท พระอาทิตย์ใกล้ตกดิน รถนพคุณซึ่งมีสมุนมาด้วยสองคนแล่นมาบนทางลูกรัง สองข้างทางเป็นทุ่งนา นพคุณไม่อยากเชื่อว่านี่เป็นทางเข้าบ้านที่อนงค์อยู่
“คืนนี้ท่านพักที่โรงแรมในเมืองก่อนนะครับ ผมจะดูให้แน่ใจว่าบ้านมันหลังไหน แล้วตอนเช้าผมจะไปรับท่าน”
นพคุณพยักหน้ามองไปรอบๆอย่างสังเวชใจ ...ในขณะเดียวกัน สิรินทร์นั่งไหว้พระน้ำตานองหน้า ภาวนาขออย่าให้นพคุณตัดสินใจทำอะไรรุนแรง
ด้วยเหตุที่อนงค์กับองอาจต้องมาอยู่ในที่ลำบากลำบนขนาดนี้ ก็เพราะต้องการหนีจากอิทธิพลของนพคุณ
