เรือมนุษย์
ตอนที่ 15
“ฮึ ทำยังกะเป็นเมียเราคนเดียว ทุเรศ” ชัยพรพึมพำเบาๆก่อนจะควักเงินให้เกียวสามพัน แล้วบอกว่า โอกาสหน้าค่อยเจอกัน เกียวยิ้มออกที่ได้เงิน โผเข้า
หอมแก้มเขาแล้วลงรถไป
ขณะที่ดัมพ์ยืนยิ้มรอนิธิมาหน้าประตูบ้าน เธอเดินมาเปิดประตู เกียวนั่งมอเตอร์ไซค์วินเข้ามาพอดี นิธิมาจึงเรียกเกียว
“มีอะไรหรือคะคุณนิ อยากถามว่าหนูไปไหนมาหรือคะ”
“ฉันไม่ได้อยากรู้เรื่องนั้น แต่นมหมดทำไมไม่ซื้อ เอาเงินที่พี่เพลาให้ไปใช้อะไรหมด”
“หลายคำถามจัง มีปัญหาอะไรเหรอ”
“มีสิ ลูกเธอร้องลั่นบ้านเพราะหิวนม แต่ไม่มีนมผงให้ลูกกิน ตอนนี้ยัยพิมพ์เลี้ยงอยู่ อย่าลืมไปขอบคุณเขาด้วยล่ะ”
เกียวชักสีหน้าไม่พอใจ ดัมพ์ปลอบใจนิธิมาว่าเราไม่สามารถช่วยเขาได้ทุกเรื่อง หญิงสาวยิ้มรับ เดินไปขึ้นรถเขาออกไป
มธุรสยืนมองเกียวเดินเข้ามา เธอรีบบอกว่ารู้
ทุกอย่างจากนิธิมาแล้ว ขอขึ้นไปรับลูก มธุรสขยับให้เดินผ่าน...พิมพ์รสเห็นว่าเด็กเพิ่งกินนมหลับไปให้นอนอีกสักพักก็ได้ แต่เกียวไม่ยอมจะอุ้มเอาไป น้อยให้ล้างมือก่อน เกียวกระแทกกระทั้นอย่างรำคาญ พิมพ์รสอธิบาย
“ตะลอนมาทั้งคืนแล้ว มือไปหยิบจับอะไรสกปรกมาหรือเปล่า ระวังลูกจะติดเชื้อ”
“อ้อ ผู้ดีเขาเป็นยังงี้เอง” เกียวประชด
“ไม่ใช่เรื่องที่เธอจะมาต่อปากต่อคำ ไปล้างมือก่อน” พิมพ์รสเอ็ด เกียวสะบัดหน้าไปล้างมือในห้องน้ำ แล้วมองหน้าตัวเองในกระจกแววตาสะใจพูดเสียงลอดไรฟัน
“ฉันก็ไปกอดกับผัวแกมา ฮึ สกปรกรึเปล่าล่ะ...”
พิมพ์รสให้น้อยจัดข้าวของเด็กใส่ตะกร้าแบ่งให้ลูกเกียว พอเกียวเดินออกมาจึงบอกว่า
“กำลังดูว่าจะเอาอะไรให้ลูกเธอได้บ้าง ชัยพรเขาเห่อลูก เขาซื้อข้าวของเยอะแยะ ตั้งแต่ลูกจะคลอดแล้ว แต่ละอย่างช่วยพัฒนาให้เด็กแข็งแรงแล้วก็ฉลาด อ้อ
ทุกอย่างที่ชัยพรเลือกจะไม่มีสารที่เป็นอันตรายต่อเด็กอ่อนเลยนะ”
“คุณชัยพรคงรักลูกมาก...”
“ใช่ เขาไม่รักฉัน ฉันยังไม่สนใจเลยนะเกียว
พอเราเป็นแม่แล้วก็ไม่มีอะไรสำคัญเท่าลูก ฉันก็ภาวนาขอให้ชัยพรรักลูกมากๆ ส่วนฉันไม่จำเป็น”
“คุณพูดเหมือนไม่รักคุณชัยพร”
“รักสิ ไม่รักฉันจะนอนกับเขาเหรอ จะยอมมีลูกกับเขาเหรอ”
“ถ้างั้นฉันก็เลือกแล้วเหมือนกัน” เกียวหน้าตึงอุ้มลูกขึ้นไม่สนใจว่าจะเพิ่งหลับ “ขอบคุณคุณพิมพ์มาก ส่วนที่คุณจะยกอะไรให้ลูกฉันน่ะ ช่วยบอกให้คุณพ่อคุณซื้อให้ลูกบ้างดีกว่า”
“แต่ของพวกนี้มันมากมายเกินความจำเป็น แบ่งไปบ้างก็ไม่เห็นเป็นไร”
“แหม ลูกหนูเกิดมาก็อาภัพแล้ว คุณยังจะให้ลูกหนูรับของเหลือเดนจากคนอื่นตั้งแต่เด็กเลยเหรอคะ หนูไม่รับหรอกค่ะ” เกียวอุ้มลูกเดินไป พิมพ์รสอึ้งกับความคิดของเกียว
ไสฟังเกียวเล่าทุกอย่างให้ฟังแล้วเป็นห่วง ทำตัวแบบนี้เพลาอาจหาเหตุเลิก เกียวสวน
