เรือมนุษย์
ตอนที่ 15
“อ้าว แล้วไอ้ที่นอนไม่ได้ กินไม่ได้อยู่นี่ล่ะ
ไม่เรียกว่าผูกพันเหรอ”
“เกียวมันก็แค่คนร่วมบ้านคนหนึ่งที่ไม่กลับบ้าน มันก็อดเป็นห่วงไม่ได้ก็เท่านั้น คุณจะจริงจังอะไรนักหนา”
ไสยืนฟังอยู่มุมหนึ่ง ไม่พอใจเข่นเขี้ยว “แค่คนร่วมบ้านเท่านั้นเหรอไอ้แก่ กูจะเอาให้แสบเลย ฮึ...” เสียงเด็กร้องดังขึ้น ไสรีบไปอุ้มด้วยอารมณ์ขุ่นมัว “เงียบๆ เงียบโว้ย จะร้องหาอะไรวะ พ่อก็ไม่รัก แม่ก็ไม่อยู่ เอ็งร้องไปก็ไม่เกิดประโยชน์หรอก”
เสียงไสดังไปถึงโต๊ะอาหาร เพลาลุกพรวด นิธิมารีบตาม มธุรสไม่พอใจลุกตามไปด้วย พจนากับมาลาทิพย์หวั่นใจเห็นแม่ออกโรงเป็นเรื่องแน่...นิธิมาถามไสว่าเด็กหิวนมหรือเปล่า ไสหยิบกระป๋องนมโยนไปที่เท้ามธุรส เธอตกใจ
“ว้าย...นมหมดเหรอ แล้วนี่แกปล่อยให้เด็กหิว เอาอะไรมาทำใจหานังไส...”
ไสสวนว่าไม่มีเงิน เพลาไม่พอใจเพราะให้เงินไว้แล้วทำไมไม่เอาไปซื้อนม ไสแถ
“ไม่รู้นี่ เป็นพ่อทำไมไม่ดูแล ให้มันอดตายไปเลย ให้รู้กันไปว่าอีคนบ้านนี้มันใจร้าย มันฆ่าเด็ก”
“หยุดนะนังไส...ถ้าคนอย่างฉันใจร้าย ฉันคง
ไม่ปล่อยให้แกกับลูกเข้ามาในบ้านนี้หรอก”
พิมพ์รสเดินเข้ามาขอเด็กจากไส จะพาไป
ป้อนนมเอง มธุรสกับเพลาอึ้ง พิมพ์รสบอกว่าเห็นแก่เด็กตาดำๆเท่านั้น ไสคาดไม่ถึงแต่ก็ส่งเด็กให้ไป นิธิมาต่อว่าไส
“คราวหน้าอย่าให้เกิดเรื่องนมหมดอีกนะ เด็กก็หิวเป็นแถมยังช่วยเหลือตัวเองไม่ได้อีก”
เพลาหงุดหงิดเดินออกไป มธุรสเดินตาม ไส
หันมาใส่นิธิมา
“ถ้าเมตตาก็รับเลี้ยงมันด้วยสิคะคุณนิ นังเกียวมันก็เด็ก มันยังไม่รู้ประสีประสาก็ดันมามีผัวซะก่อน อะไรก็ยังทำไม่เป็นหรอกค่ะ”
“ถ้าเด็กคงไม่ออกไปเที่ยวนอกบ้าน มีผู้ชายมารับมาส่งหรอกมั้ง พูดผิดพูดใหม่ได้นะแม่ไส เลี้ยงลูกเสียแล้วอย่าเลี้ยงหลานให้เสียอีกคนเลย” นิธิมาตอกกลับทำเอาไสเถียงไม่ออก
เพลายืนหันหลังสะกดความเสียใจ มธุรสตามมาพูด “คุณคงต้องจัดการอะไรสักอย่างแล้วนะ นังเกียวมันไม่ควรทำตัวอย่างนี้ ฉันบอกตรงๆว่าฉันเวทนาเด็ก”
เพลาหันมาน้ำตาคลอเบ้า “ขอบคุณที่คุณเมตตาเด็ก...”
“ฉันก็เป็นคนนะ เป็นแม่ด้วย ใจฉันยังไม่หนาแบบนังเกียวแล้วก็แม่ของมัน ถ้าคุณจะเลิกกับมันแล้วเอาเด็กไว้ ฉันก็ยินดี”
“รส...ผมดีใจที่ได้ยินจากปากคุณ” เพลายิ้มทั้งน้ำตา
“รีบจัดการซะ ฉันไม่ชอบให้บ้านมีเสียงดัง ฉันต้องการได้บ้านหลังเก่ากลับคืนมา”
ooooooo
เพลาขับรถออกสู่ถนนใหญ่ ชัยพรขับรถมาจอดส่งเกียวปากซอย เพราะถ้าเข้าไปหน้าบ้านเกรงพิมพ์รสเห็น เกียวไม่พอใจหาว่าเขาแคร์เมีย ทั้งที่ตนก็เป็นเมียเหมือนกัน
