เรือมนุษย์
ตอนที่ 15
ชัยพรตอบกลับมาว่า “อาอย่าเพิ่งยุ่ง ผมขอจัดการเรื่องนี้เอง”
ooooooo
ริมถนนสายเปลี่ยว ชัยพรผลักเกียวไป
ข้างทาง เค้นถามว่าทำอะไรลูกตน เกียวทำเป็นไม่รู้เรื่อง เขาตวาดกร้าวว่าตอแหล น้อยบอกทุกคนหมดแล้ว เกียวตอบโต้อย่างไม่กลัว
“นังน้อยแหละตอแหล หนูเห็นตาอุ้ยนอนคว่ำอยู่ที่พื้น จะเข้าไปช่วย มันกลับไม่ยอมให้ช่วย
ไล่หนูออกมา หนูยังงงเลยว่ามันทำอะไร ไม่เชื่อ
ก็เอามันมายืนยันกับหนูสิ มีหลักฐานรึเปล่า ถ้าไม่มีอย่ามาปรักปรำกันยังงี้”
“เธอกล้าที่จะยืนยันหรือเปล่าล่ะ”
“ทำไมจะไม่กล้า แล้วนี่คุณอุ้ยอาการเป็นยังไงบ้างคะ หนูน่ะอยากอุ้ม อยากช่วยเลี้ยงตาอุ้ย แต่คุณพิมพ์กีดกัน เขาหึงหนูค่ะ...ก็เขารู้ว่าหนูกับคุณเป็นอะไรกัน”
“เธอบอกเขารึเกียว” ชัยพรร้อนรน
“โอ๊ย ผู้หญิงมองกันแป๊บเดียวก็เข้าใจกันแล้ว ไม่เห็นต้องบอกเลย คุณพิมพ์ก็เลยทำทุกอย่างให้หนูต้องออกจากบ้าน ต้องห่างจากคุณ เขากลัวจะไม่ได้สมบัติพ่อคุณ เขาไม่ได้รักคุณหรอก...เขายังแอบคุยกัน แต่หนูได้ยิน” เกียวเริ่มเป่าหู
“ได้ยินว่าอะไร”
“ก็ให้พ่อคุณจัดการจดทะเบียนสมรสไป
สักปีสองปี ก็หาเหตุหย่า ได้ส่วนแบ่งสมบัติมาก่อน อีนังมธุรสมันขายลูกสาวกิน คุณมองไม่ออกรึไง”
“พอ...ไม่ต้องพูด แล้วนี่เธอจะทำยังไงต่อไป” ชัยพรเริ่มสับสน
เกียวยิ้มกริ่มเย้ายวน ยอมไปกับเขาทุกแห่ง ทำทุกอย่างที่เขาอยากให้ทำ ชัยพรบอกตัวเองยังเอาตัวไม่รอด ให้เธอไปอยู่กับเจ๊ลิลลี่ก่อนดีกว่า
ooooooo
เดชแวะมาหาพิมพ์รสที่บ้าน ทุกคนอยู่พร้อมหน้า เดชเล่าว่าชัยพรบอกว่าซักไซ้เกียวแล้ว เกียวไม่ยอมรับ มธุรสไม่เชื่อว่าเกียวไม่ได้ทำร้ายหลาน เดชเสนอทางออกให้
“เอาตาอุ้ยกลับไปเลี้ยงที่บ้าน ไอ้ชัยพรมันได้ช่วยเลี้ยงลูกด้วย ส่วนคุณนิ ไม่จำเป็นต้องไป ผมขอโทษในทุกเรื่องที่ผ่านๆมา”
“ขอบพระคุณค่ะ แต่นิลืมหมดแล้ว”
“แต่คุณนิก็ยังมีความผิดที่ผมไม่สามารถเคลียร์ใจได้...”
“อะไรหรือครับพี่เดช” ดัมพ์ถามแทรก
“แกไม่ต้องเสนอหน้าถามแทน เจ้าดัมพ์”
เพลาหัวเราะและบอกว่าเขารักของเขา เดชถอนใจรู้เต็มอกก่อนจะพูดว่า
“คือผมเลือกแหวนหมั้นน้ำดี ราคาแพงให้คุณนิไว้ที่ร้าน กะว่าเจ้าดัมพ์มันต้องไปร้านนี้ เพราะหมอนี่มันไม่สันทัดเรื่องเพชรเรื่องพลอยหรอก แต่มันคุ้นเคยกับเจ้าของร้านดี ฮึ ทั้งคุณนิทั้งเจ้าดัมพ์ปฏิเสธแหวนของผม”
“จริงเหรอยัยนิ! ทั้งแพงทั้งน้ำดี” มธุรสตื่นเต้น เพลาปรามด้วยสายตา เธอจึงลดเสียงลง “เอ้อ ดิฉันหมายถึงว่า เป็นของมีค่าที่คุณเดชเลือกน่ะค่ะ ทำไมล่ะยัยนิ”
“มันแพงไปค่ะ แล้วนิอยากเลือกของนิเอง”
“ใช่ครับ เราอยากเลือกแบบที่เราสองคนพอใจ”
