เรือมนุษย์

“หยุด อย่ามาหยาบคายแถวนี้ วันพรุ่งนี้ฉันจะไปรับลูกคุณเพลามาเลี้ยงเอง แล้วแกกับฉันก็จบกัน เลือดคุณเพลาครึ่งหนึ่งฉันเลี้ยงได้ แต่อีเกียวแม่มันอย่าได้มาเหยียบ ฉันไม่อยากให้ลูกคุณเพลารู้ว่าแม่มันระยำตำบอนยังไง”

มธุรสประกาศกร้าว เพลาอึ้งตื้นตันใจ แต่ไสพูดอย่างไม่สบอารมณ์ว่า

“หยุดพูดเรื่องนังเกียวเถอะ ถ้าสัญญาว่าจะไปรับไอ้หนูพร้อมเงินค่าเลี้ยงดูที่อิฉันเสียไป พรุ่งนี้ก็เจอกัน แต่ถ้าไปเอาตัวไอ้หนูอย่างเดียว อย่าหวัง...”

ไสพูดจบสะบัดหน้ากลับไป มธุรสเหวี่ยงใส่เพลาทันทีว่าไม่พ้นมือตนจนได้ ไสคิดเอาเด็กเป็นตัวประกันรีดเงิน แต่อย่าหวังว่าจะได้...

ด้านไสกลับมาบ้านรีบเอาเด็กให้ผ่องพาไปเลี้ยงที่อื่น ได้เงินเมื่อไหร่ค่อยกลับมา ไก๋บอกผ่องอย่าไปไกลเพราะเชื่อว่าต้องได้เงินแน่ ก้องถามแม่จะเรียกเงินเท่าไหร่ ไสวาดหวังว่าหลักหมื่นหลักแสน ทันใดนั้นเองมธุรสเดินเข้ามาเสียงกร้าว

“บาทเดียวฉันก็ไม่ให้...”

ทุกคนหันมองตาเหลือก ผ่องอุ้มเด็กอยู่รีบวิ่งออกจากบ้าน เพลาขู่ไสกับไก๋ว่าเอาลูกตนหนีไปแบบนี้ระวังจะติดคุก ไสไม่กลัวจะเอาเงินค่าเลี้ยงดู จะจ่าย รายวันรายปีหรือรายเดือนตนก็จะไปรับ มธุรสสวนเสียงเข้มว่าไม่จ่าย ไสโมโหมากออกมาร้องบอกชาวบ้าน

“เฮ้ยพวกเรา ต่อไปนี้ไม่ต้องจ่ายค่าเช่ามัน ลองดูซิว่าถ้าพวกเราไม่จ่าย มันจะเอารายได้มาจากไหน พวกเราอยู่ฟรีโว้ย...”

“เสียใจ ฉันมีข่าวมาบอกทุกคน รัฐบาลออกกฎหมายเวนคืนที่ดินตรงนี้แล้ว ทางด่วนจะตัดผ่าน สัญญาเช่าที่ดินก็มีอยู่ไม่กี่หลัง มีเงินชดใช้ให้ ส่วนอีพวกบุกรุกต้องออกไปให้หมด ฉันขายที่ดินผืนนี้ไปแล้ว”

ชาวบ้านแตกฮือ ไก๋หาว่ารังแกคนจน เพลาเตือนไก๋อย่าเอาเด็กเป็นตัวประกัน ตนจะส่งทนายมาคุย ทำให้ถูกต้องตามกฎหมาย แล้วชวนมธุรสกลับ กลุ่มชาวบ้านหันมาโวยวายใส่ไก๋กับไสที่หาเรื่องเดือดร้อนมาให้

ดัมพ์กับนิธิมาคาดการณ์แล้วว่าไสต้องให้คนเอาเด็กหนีจึงมาดักรอ แล้วก็เห็นผ่องอุ้มเด็กวิ่งมาจึงเข้าไปขวางและขู่ว่าการกระทำแบบนี้จะถูกตำรวจจับข้อหาลักพาตัว ผ่องตาเหลือกรีบคืนเด็กให้แล้วขอร้องอย่าเอาผิดตน ดัมพ์จึงให้แลกกับการเป็นพยานว่าไสกักขังหน่วงเหนี่ยวเด็กไว้

ไสไม่รู้จะทำอย่างไรรีบโทร.ไปฟ้องเกียว เกียวจึงขอร้องเสี่ยให้ช่วยจ่ายค่าข้าว ค่าเทอม ค่าน้ำ ค่าไฟให้ครอบครัวตน เสี่ยยิ้มกริ่มบอกว่าได้แต่เธอต้องทำงานแลกซึ่งเป็นงานไม่ยาก