เรือมนุษย์

ชัยพรตวาดใส่ว่าเธอไม่คิดแต่แม่เธอคิด แล้วเดินจ้ำออกไป ถวิลตกใจเสียงเอะอะรีบวิ่งมา พิมพ์รสโผกอดร้องไห้โฮ

ในคืนนั้น มธุรสเอาเครื่องเพชรออกจากเซฟธนาคารมานั่งเช็ดถูอยู่ มาลาทิพย์ชื่นชมว่าสวย

ไม่เคยเห็นมาก่อน มธุรสได้ทีแขวะเพลาว่า ขืนเก็บไว้บ้านคงโดนเกียวขโมยไปแล้ว

พจนาติงแม่ว่าไม่น่าพูดถึงไสกับเกียวอีก

ทั้งสองออกไปจากบ้านแล้ว มธุรสสวนว่าต้องทนมานาน

ขอระบายบ้าง ไม่มีความสุขแบบนี้มานาน ทุกอย่างกำลังลงตัว พิมพ์รสกลับไปอยู่กับสามี นิธิมาก็กำลังจะหมั้นจะแต่ง เฟื่องทองเพื่อนรักก็กำลังจะออกจากโรงพยาบาล นับเป็นข่าวดีทั้งนั้น เพลาซึ่งนั่งดูดวงอยู่บอกว่า

“แต่ที่ผมดูดวงเนี่ย ดวงยัยพิมพ์ยังไม่ดีขึ้น”

“ตำราผิดหรือว่าความรู้คุณด้อยลงกันคะ” มธุรสแดกดัน

มาลาทิพย์ดึงพจนาเข้าไปในครัว ถามเชื่อไหมว่าพ่อดูดวงผิด ทั้งที่พ่อไม่เคยดูพลาดมาก่อน แล้วเล่าว่า เมื่อตอนเย็นพิมพ์รสโทร.มาร้องไห้บอกว่าสงสัยชัยพรจะมีอะไรกับเกียว พจนาตกใจ แต่ก็ขอบใจน้องที่ไม่พูดให้แม่ฟัง ไม่อย่างนั้นบ้านแตกอีกแน่

ooooooo

วันต่อมา มธุรสกับเพลามาเยี่ยมเฟื่องทอง เธออาการดีขึ้นลุกนั่งอยู่บนเตียงได้ โดยมีฟ้าทองดูแลใกล้ชิด มธุรสเล่าเรื่องที่ไล่เกียวกับไสออกจากบ้านได้เสียที เหมือนยกภูเขาออกจากอก นิธิมากับดัมพ์ก็กำลังจะหมั้นกัน โดยที่เดชปลูกเรือนหอให้ เพลาแทรกขึ้นด้วยสีหน้าอึดอัดใจ

“คุณรส น่าเกลียด เกรงใจคุณเฟื่องบ้างสิ”

“ไม่เป็นไรค่ะคุณเพลา ถ้าฉันไม่เจ็บก็จะไม่มีวันเข้าใจว่าชีวิตคนเรามันมีขึ้นมีลง ตอนนี้ดวงฉันแย่ ไม่มีอะไรดีเลย ไว้ว่างๆคุณเพลาดูดวงให้ดิฉันบ้างนะคะ”

สิรินทร์กับนพคุณเปิดประตูเข้ามา ฟ้าทองสวัสดี ทั้งสองทักทายคนไข้และมธุรสกับเพลา นพคุณออกปากเป็นเจ้ามือเลี้ยงเมื่อเฟื่องทองออกจากโรงพยาบาล เฟื่องทองยินดีกับสิรินทร์ที่ครอบครัวกลับมามีความสุข เธอยิ้มแต่ก็ยอมรับว่าแทบแย่ นพคุณกระดากชวนเพลาออกไปคุยกันตามประสาผู้ชาย มธุรสเหน็บทันทีว่าพวกมีแผลเยอะกระทบไม่ได้

พอสองหนุ่มใหญ่ออกไป สิรินทร์ก็ถอนใจก่อนบ่นออกมา

“โอ๊ย เขาไปตามกัน ถ้านังอนงค์มันไม่เด็ดเดี่ยวที่จะอยู่กับผัวมัน ฉันคงช้ำอีกนาน ตอนนี้เขาน่ะเหมือนตกนรก เอาแต่เหม่อ คงคิดถึงมัน”

“แล้วเธอทำใจได้เหรอรินทร์” เฟื่องทองสงสัย

“แต่ก่อนคงไม่ได้ แต่ตอนนี้ฉันกลับสะใจที่เห็นเขาเป็นฝ่ายทุกข์”

มธุรสแย็บถามถ้าเขาหนีไปหาอนงค์อีก สิรินทร์บอกอย่างไม่ยี่หระ

“ก็ให้มันรู้ไป พอไม่ใส่ใจเขา ทำตัวทำใจให้เหนือกว่าเขา เรากลับรู้สึกว่ามีอิสระ ผู้หญิงที่ยึดสามีเป็นสรณะเนี่ยมันเจ็บปวดนะ”