เรือมนุษย์
ตอนที่ 15
วันถัดมาที่โรงพยาบาลสงฆ์ ดัมพ์กับนิธิมาจัดงานแต่งงานด้วยการเลี้ยงพระที่นี่ มีเพื่อนสนิทมาร่วมงานไม่กี่คน แต่มีทุกคนในครอบครัวทั้งสองฝ่ายพร้อมหน้า
เดชยืนคุยกับมธุรสอยู่มุมหนึ่ง “ไม่คิดเลยว่าน้องชายนักธุรกิจใหญ่จะแต่งงานกะทันหันแบบนี้ แถมยังแต่งงานในโรงพยาบาลสงฆ์อีกด้วย”
“ก็ฤกษ์ใกล้ที่สุดมันได้วันนี้นี่คะ คุณเพลาบอกว่าไม่งั้นต้องรออีกสองเดือน แหม...ดิฉันเห็นใจบ่าวสาวค่ะ คงอยากอยู่ด้วยกันเต็มแก่”
“แต่เรือนหอยังไม่เสร็จ”
“บ้านคุณเดชก็มีห้องเหลืออีกหลายห้องนี่คะ เรือนหลังเล็กก็ยังว่างอยู่ไม่ใช่เหรอคะ”
เดชยิ้มรับด้วยความยินดี เมื่อทั้งสองคนเข้ามาในห้องพิธีการเห็นเฟื่องทองนั่งรถเข็นมีฟ้าทองประกบอยู่ไม่ห่าง ส่วนสิรินทร์นั่งอยู่ใกล้ๆ มธุรสเดินเข้ามาทัก
“รินทร์...ขอบใจมากเลยนะที่มาร่วมงานยัยนิ”
“ต้องมาสิจ๊ะ คุณนพติดแขกสำคัญเลยไม่ได้มา”
“ไม่เป็นไรจ้ะ...เฟื่องตามสบายนะจ๊ะ”
“ดีใจกับเธอด้วยนะรส” เฟื่องทองยิ้มจริงใจ
เดชขยับเข้ามาร่วมวง ทุกคนยกมือไหว้เขา โดยที่เพลาก็เดินยิ้มเข้ามาด้วย เดชสร้างบรรยากาศดีๆ ด้วยการออกตัวว่าตั้งแต่จัดงานมา งานนี้เรียบง่ายที่สุด
“เนี่ยเหรอครับ เรียบง่าย” เพลากระเซ้า
“คือเลขาผมเขาแจกข่าวตามปกติน่ะครับ...อ้อ ดัมพ์ คุณนิ ให้สัมภาษณ์สื่อหน่อยเร็ว เดี๋ยวจะได้เริ่มพิธี”
ดัมพ์ทำตามที่เดชบอก จูงมือนิธิมายืนคู่กันให้นักข่าวถ่ายรูป บ่าวสาวยิ้มแย้มกล่าวอย่างมีความสุข
“เราสองคนดีใจมากเลยครับ ได้เลี้ยงพระสงฆ์อาพาธในวันมงคลของเรา ความคิดนี้มาจากภรรยาของผม”
“นิคิดว่าในวันที่เรามีความสุขที่สุด เราต้องแบ่งปันให้แก่ผู้ที่ยังไม่มี นิเลือกมาทำบุญที่โรงพยาบาลสงฆ์ หลังพิธีแล้วเราจะไปเลี้ยงเด็กกำพร้าอีกค่ะ เรียนเชิญทุกท่านนะคะ”
ทุกคนปรบมือชื่นชม จากนั้นก็ร่วมกันถ่ายรูปอย่างชื่นมื่น เสร็จแล้วมานั่งฟังพระสวดให้ศีลให้พร
ช่วงเวลานี้เอง เกียวยืนมองหน้าเศร้าอยู่ด้านนอก พจนาหันไปเห็นจึงสะกิดมาลาทิพย์ให้ดู น้องสาวเห็นแล้วตกใจรีบบอกพี่ชายให้เงียบไว้ เดี๋ยวระเบิดลง
เกียวไม่กล้าปรากฏตัว หันหลังเดินจากไปอย่างรู้สึกผิด ปล่อยชีวิตล่องลอยไปตามยถากรรม
ooooooo
-อวสาน-
