เรือมนุษย์
ตอนที่ 15
“ถ้าฉันบังคับล่ะ แกก็รู้ดีนี่ดัมพ์ ว่าใครขัดใจฉันไม่ได้”
ดัมพ์ให้นิธิมาตัดสินใจ เธออ้ำอึ้งก่อนจะบอกว่า “ถ้าจำเป็น...นิก็ยินดีค่ะ...”
มธุรสถอนใจเฮือก หาว่าน้องสามีชอบทำให้เป็นเรื่องใหญ่โต เดชพอใจมากสั่งน้อยเก็บของหลานกลับบ้าน เพลาติงว่าดึกมากแล้ว เดชเหน็บว่าคง
ไม่จำเป็นต้องหาฤกษ์ยาม แต่อยากให้หาฤกษ์ยามงานหมั้นและแต่งของดัมพ์กับนิธิมามากกว่า มธุรสหัวเราะชอบใจ เพลาสะกิดให้เก็บอาการบ้าง เธอค้อนใส่เขาทันที
ooooooo
น้อยกลับถึงบ้าน เล่าให้ถวิลกับเปรื่องฟังเรื่องเกียวทำร้ายคุณหนู ตนเห็นกับตาแต่ชัยพรไม่เอาเรื่อง เปรื่องคิดว่าเขาเป็นสุภาพบุรุษ
ไม่รังแกผู้หญิง แต่น้อยไม่คิดอย่างนั้น ถวิลรู้ทันเอ็ดน้อยอย่าคิดสกปรก เจ้านายเราไม่เกลือกกลั้วกับผู้หญิงแบบนั้นแน่ พิมพ์รสแอบฟังอยู่หน้าซีด
ในเวลานั้น เกียวกำลังเอาอกเอาใจเสี่ยอยู่ที่ผับของลิลลี่ เขาดีใจที่ได้เจอเธออีกครั้ง
“ถ้าเสี่ยเลี้ยงหนูได้ หนูก็จะอยู่กับเสี่ยไปตลอด” เกียวออดอ้อนหวังมีคนชุบเลี้ยง
“หนูคนเดียว ทำไมเสี่ยจะเลี้ยงไม่ได้”
“ยังมีพ่อมีแม่แล้วก็น้องอีกคนรวมหนูก็สี่คน แค่สี่ปากสี่ท้องเสี่ยไม่มีปัญหาใช่ไหมคะ”
เสี่ยโอบกอดเกียวยิ้มอย่างมีเลศนัย...
ทางด้านพิมพ์รส ครุ่นคิดระแวงชัยพรกับเกียว พอเห็นชัยพรวางโทรศัพท์ไว้จึงหยิบมาเช็กดู และก็ได้เห็นเบอร์ล่าสุดโทร.หาเกียว ชัยพรเดินออกจากห้องน้ำเข้าแย่งโทรศัพท์ พิมพ์รสถามทันทีว่าติดต่อเกียวทำไม เขาแถหาเรื่องแก้ตัว
“ก็เรื่องตาอุ้ยไง อย่าเป็นผู้หญิงขี้หึงนะ ผมไม่ชอบ มีเหตุผลหน่อย”
“บอกมาตรงๆดีกว่า มีอะไรกับมันหรือเปล่า”
“บ้าน่า...ทุเรศ คนอย่างผมไม่ตะกละตะกลามยังงั้นหรอก”
“แต่พิมพ์ไม่เชื่อ...” พิมพ์รสโกรธเดินออกจากห้อง ชัยพรหงุดหงิดใจอย่างมาก
พิมพ์รสยืนร้องไห้อยู่ข้างล่าง ชัยพรแต่งตัวจะออกจากบ้าน เธอถามจะไปไหน เขาพาลใส่
“ถ้าผมทำตัวดีไม่ได้ก็ไม่อยากทำ เชิญคุณอยู่กับความดีงามของคุณต่อไปเถอะ ลืมไปว่าเป็นหลานพระยา แม่คุณชอบอวดศักดิ์ อวดตระกูลนี่ เลือดผู้ดีคุณน่ะมันเยอะเกิน”
“มันไม่เกี่ยวกันเลย มันเกี่ยวกับสำนึกของคุณเองต่างหาก เข้าใจไหม คำว่าสำนึกดี สำนึกชั่วน่ะ”
“อย่าด่า...สำนึกไม่ทัน ผมมันก็ผู้ชายคนหนึ่ง ไม่ได้วิเศษวิโส ไม่ได้ทำให้ใครรวยขึ้นหรอก ถ้าคิดว่าจะอยู่กับผมเพราะหวังสมบัติก็เลิกคิดเสียเถอะ”
“พิมพ์ไม่เคยคิดยังงั้น” พิมพ์รสสะอื้นออกมาอย่างผิดหวังเสียใจ
