เรือมนุษย์

“ผิดก็ต้องว่ากันไปตามผิด ฉันกับเขาก็คงขาดกัน ขอแค่...”

“นี่คุณคิดจะเอาลูกเสือลูกจะเข้มาเลี้ยงอีกเหรอ ไม่เข็ดรึ เอาลูกมันมา แม่มันก็ต้องมาด้วย”

“แต่เด็กนั่นลูกผมนะคุณรส คุณก็เคยพูดว่าคุณยินดีเลี้ยง...”

“ก็นั่นก่อนเกิดเรื่อง ตอนนี้ฉันเปลี่ยนใจแล้ว พจไปกับแม่ แม่จะลากคอมันเข้าตะราง”

พจนาจะโทร.เรียกเพื่อนๆมาช่วย มาลาทิพย์เตือนให้ใจเย็น ดัมพ์เสนอกับทุกคน

“ให้เป็นหน้าที่ของผมกับคุณนิดีกว่าครับ บางทีมันอาจจะเป็นอุบัติเหตุก็ได้”

“โอ๊ย นี่ยังมองมันในแง่ดีอีกเหรอ เด็กยังไม่คว่ำเลยจะหล่นลงมาเองได้ยังไง ฉันขอย้ำ มันไม่ใช่อุบัติเหตุ อีเกียว อีคนใจยักษ์ใจมาร ถ้าหลานฉันเป็นอะไรไป มันต้องตายในคุก”

ขณะที่เกียวหลบอยู่ในบ้านสลัม ชัยพรโทร.หา เธอรีบถามว่าคิดถึงหรือ เขาเสียงเข้มใส่

“เธอทำอะไรลงไป ลูกผมไม่ใช่เครื่องมือระบายอารมณ์ของใคร”

“ร่างกายหนูก็ไม่ใช่เครื่องระบายความใคร่ของใคร คุณจะนอนกับหนูแล้วไม่สนใจหนูไม่ได้”

ไส ไก๋ ผ่อง และก้องยืนฟังเกียวพูดอย่างอยากรู้ว่าเกิดเรื่องอะไรขึ้น

“เธออ้างแบบนี้ไม่ได้หรอก เพราะเธอไม่ได้นอนกับฉันคนเดียว”

“คุณชัย! พูดแบบนี้หนูไม่ยอมนะ หนูไม่ได้เกิดมาให้ใครข่มเหงได้ง่ายๆนะบอกซะก่อน”

เกียวกดปิดโทรศัพท์หน้าบึ้ง ทุกคนซักถาม เธอโวยอย่าเพิ่งถามกำลังกลุ้ม

ไก๋ถามขึ้นว่าเกียวหนีใครมา เธอชะงักทำทีถามกลับว่าจะมานอนบ้านบ้างไม่ได้หรือ ทันใดก้องบอกทุกคนว่ามีคนมา เกียวเห็นนิธิมากับดัมพ์ก็รีบหนีออกหลังบ้าน ทุกคนงง ไสรีบออกไปรับหน้าทั้งที่ไม่รู้ว่าลูกทำเรื่องเลวร้ายไว้

“แหม นึกไม่ถึงเลยจะบุกเข้ามาถึงที่นี่ มีธุระอะไรสำคัญคะ หรือว่ามาตามอิฉันให้รีบกลับไปทำอะไรที่บ้าน”

นิธิมากับดัมพ์ขอพบเกียว ไสปัดว่าไม่ได้กลับมา ทั้งสองเข้าไปมองหาทั่วบ้าน เมื่อไม่พบจึงฝากไสบอกเกียวด้วยว่าให้กลับไปหาเพลาด่วนก่อนที่จะติดคุก ไสตาเหลือกแต่ก็เถียงแทนลูก

หาว่าพวกนิธิมายัดเยียดข้อหาอะไรให้ นิธิมาบอกไสไปถามเกียวเองว่าทำอะไรเอาไว้

เกียววิ่งออกมาตามซอย ชาวบ้านเห็นก็ทักถามกลับโดนด่าสวน จนเกือบจะมีเรื่องตบตี พอดีนิธิมากับดัมพ์เดินมาเห็น เกียวจึงรีบวิ่งหนีออกถนนใหญ่ โบกเรียกรถแท็กซี่ ทันใดรถชัยพรปราดเข้ามาจอดขวาง แท็กซี่กดแตรด้วยความไม่พอใจ ดัมพ์และนิธิมาจึงเห็นชัยพรลงจากรถมาฉุดลากเกียวขึ้นรถแล้วขับออกไป ทั้งสองสงสัยว่าชัยพรกับเกียวต้อง

มีอะไรเกี่ยวพันกัน

“หรือคุณชัยโกรธที่เกียวทำตาอุ้ยตกลงมา”

“กลัวจะไม่แค่นั้นสิ...” ดัมพ์หวั่นใจ กดโทรศัพท์หาหลานชาย