ซีรีส์ลูกผู้ชาย เรื่อง "ภูผา"
ตอนที่ 7
ภูผาเปิดร้านขายปุ๋ยมาได้ 5 วันแล้วแต่ยังขายไม่ได้เลยสักถุง ภูผากับทอรุ้งจึงไปหาลุงวัฒน์ ลุงวัฒน์ให้กำลังใจว่าแรกๆก็แบบนี้แหละ ขอให้อดทนไปก่อนจนกว่าจะเป็นที่รู้จักกัน
ภูผาถามว่าหรือตนจะตระเวนส่งตามสวนอย่างเดียวดี ลุงวัฒน์บอกอย่าเพิ่งท้อ ส่งได้แค่ 4-5 รายมันจะโตอะไร ทอรุ้งเห็นภูผาหน้าจ๋อยก็สงสารมาก
วันต่อมามีคนมาถามซื้อปุ๋ยแต่เช้า พอจ่ายเงินแล้วก็ขับรถออกไป ภูผานับเงินเห็นว่าให้เกินมาก็รีบปั่นจักรยานตามไปคืน จึงรู้ว่าชายคนนั้นซื้อปุ๋ยเอาไปกองไว้ที่ศาลาเห็นทอรุ้งอยู่ที่นั่นยื่นเงินให้ชายคนนั้น ภูผารู้ทันทีว่าทอรุ้งจ้างคนไปซื้อปุ๋ยให้เห็นว่าขายดี ภูผาจะได้มีกำลังใจ
ภูผาไม่พอใจมากบอกทอรุ้งว่าอย่าช่วยตนด้วยวิธีนี้ ตนไม่อยากดูน่าสมเพชในสายตาใคร ถ้ามันจะเจ๊งก็ให้มันเจ๊งอย่างมีศักดิ์ศรี ไม่ใช่ขายได้เพราะรุ้งมาช่วยซื้อ ตนรู้ว่ารุ้งรวยแต่ไม่ต้องมาทำแบบนี้ ตนไม่ต้องการ
“ภูผา...” ทอรุ้งเสียงเว้าวอน แต่ภูผาหันหนีไม่ยอมมองหน้า “ภูผารู้ไหม 3 เดือนที่ผ่านมา รุ้งโทร.หาลุงวัฒน์ทุกวันเพื่อถามความเป็นไป พอสอบเสร็จรุ้งก็รีบมา รุ้งอยากมาอยู่เป็นกำลังใจให้...แต่ถ้าภูผาจะตีความตั้งใจของรุ้งผิด รุ้งก็ขอโทษ รุ้งคงยุ่งกับภูผามากไปจริงๆ รุ้งทำผิดไปหมดทุกอย่างในสายตาของภูผา”
ทอรุ้งร้องไห้ขึ้นรถขับออกไปเลย พอภูผาเห็นน้ำตาทอรุ้งก็ตกใจ รู้ตัวว่าพูดแรงไป
ลุงแสงเห็นทอรุ้งร้องไห้กลับมาก็เดาว่าคงทะเลาะกับภูผามา ถามจนภูผายอมเล่าให้ฟัง ลุงแสงจึงไปเล่าให้ลุงวัฒน์ฟัง ลุงวัฒน์พูดอย่างผู้ใหญ่ที่มีความเข้าใจดีว่า
“ฉันเข้าใจภูผานะ เด็กมานะอดทน อยากภาคภูมิใจด้วยหยาดเหงื่อของตัวเองเจอยัยรุ้งทำแบบนี้ก็คงทนไม่ได้” ลุงแสงบอกว่าสงสารคุณหนูรุ้งที่หวังดีแท้ๆ “แต่แสงก็รู้ว่ามันไม่ถูกวิธี คนเราต้องยอมรับความจริงและความล้มเหลว มันมีข้อดีในตัวของมันเพราะมันเป็นบททดสอบจิตใจว่าเราเข้มแข็งพอจะต่อสู้รึเปล่า”
“อ้าว...แล้วแบบนี้จะให้ใครไปขอโทษใครล่ะครับ”
“เรื่องของพวกเขา ก็ให้พวกเขาเรียนรู้และแก้ไขกันเองสิ แสงไม่ต้องไปยุ่งหรอก”
“แฮะๆ...โดนอีกแล้ว...”
ooooooo
ภูผารู้สึกผิดที่พูดแรงกับทอรุ้งเกินไปพยายามง้อหลายครั้งทอรุ้งก็ไม่หายงอน ได้ลุงแสงภูที่ใกล้ชิดสนิทสนมทั้งสองคนคอยลุ้นหาโอกาสผลักดันให้ภูผาง้อ จนในที่สุดทอรุ้งใจอ่อน
ภูผาขอโทษทอรุ้ง เธอบอกไม่ต้องขอโทษหรอกเขาไม่ผิด ภูผาบอกว่าตนพูดกับเธอแรงเกินไป ทอรุ้งบอกว่าตนก็ผิดที่วุ่นวายกับชีวิตเขามากเกินไป
