ซีรีส์ลูกผู้ชาย เรื่อง "ภูผา"

“พี่คิด ถ้าพี่ยังอยู่แก๊งมันต่อไป หนูไม่เห็นอนาคตพี่เลยนะ ไปทำงานกับพี่ภูผาเถอะ”

“มึงอยากไปก็ไปเองสิวะ มึงอยากเป็นเมียไอ้ภูผามันไม่ใช่เหรอ ไอ้ภูผามึงเอาอีต้อยติ่งไปเลย กูยกให้”

ภูผากรากเข้ากระชากคอเสื้อสมคิดมาต่อยเปรี้ยงจนล้ม ชี้หน้าด่า

“มึงมันไม่รักดี หมัดนี้ถือว่าความเป็นเพื่อนเราขาดกัน” ภูผาเดินไปเลย ต้อยติ่งก้มดูสมคิด

“เออ มึงไม่ใช่เพื่อนกูตั้งนานแล้ว เพื่อนเขาไม่ทิ้งเพื่อนกันหรอกโว้ย” แล้วหันผลักต้อยติ่ง “มึงอีกตัว ไปไกลตีนกูเลยไป!”

ต้อยติ่งตัดสินใจวิ่งตามภูผาไป

ooooooo

วันนี้ ผอ.ทินราชพูดขณะเดินนำแพทย์ฝึกหัด มีอุบล สมพิศและเวหาไปแผนกศัลยกรรมของโรงพยาบาล

“ขอให้พวกคุณพึงระลึกว่าตอนนี้คุณไม่ใช่นักศึกษาแพทย์อีกต่อไปแล้ว แต่พวกคุณคือแพทย์เต็มตัวคุณต้องลงมือทำการรักษาเอง จะไม่มีอาจารย์หมอคอยประกบเหมือนเมื่อก่อน” พอถึงหน้าแผนกศัลยกรรมก็หยุด “แผนกศัลยกรรมคือแผนกที่พวกคุณเลือกใช่ไหม ขอให้สนุกนะ”

ทอรักเดินออกมา ทินราชแนะนำว่า “คุณทอรักจะคอยอำนวยความสะดวกให้ระหว่างที่พวกคุณอยู่ที่นี่” เวหากับทอรักสบตายิ้มให้กัน ทินราชฝากทอรักดูแลต่อด้วยแล้วออกไป ทอรักเชิญทุกคนตามตนไปห้องพักหมอ

“เชิญคุณหมอเข้าห้องพักก่อนนะคะ รักเตรียมเสื้อกาวน์ปักชื่อไว้ให้เรียบร้อยแล้ว หมออุบล หมอสมพิศห้องนี้ค่ะ ส่วนหมอเวหาห้องนี้ค่ะ” ทอรักผายมือให้หมอเข้าห้องตามที่บอก

เวหาถามทอรักว่าอาจารย์หมอมาหรือยัง ทอรักบอกว่าชื่อแพทย์หญิงนลินียังมาไม่ถึง ถ้ามาถึงแล้วจะพาไปรายงานตัว เวหาถามว่าข่าวที่ว่าอาจารย์หมอคนนี้โหดมากจริงหรือเปล่า ทอรักไม่รู้เพราะไม่เคยเจอกัน

สมพิศบอกว่าโหดจริง รุ่นพี่เราที่เคยมาฝึกที่นี่โดนกันมาหมดแล้ว ถูกทอรักขัดขึ้นว่า

“รักว่าเราอย่าเพิ่งจินตนาการไปไกลเลย เอาไว้รอเจอตัวจริงดีกว่า”

อุบลกับสมพิศเข้าห้องพักหมอไปด้วยกัน พอสองคนนั้นปิดประตู ทอรักก็คว้ามือเวหาเข้าห้องไปเลย

พอเข้าห้อง ทอรักไปหยิบเสื้อกาวน์ที่พับวางอยู่มาสวมให้ชมว่าเท่ระเบิดเลยอยากให้เขาใส่เสื้อกาวน์เต็มๆมานานแล้ว เวหากุมมือทอรักพามานั่งที่เตียงเอ่ยอย่างซึ้งใจว่าตนมีวันนี้เพราะรัก พ่อของรักยังใช้ทุนให้แล้วก็ที่ให้มาเป็นหมอฝึกหัดที่นี่...ตนไม่รู้จะตอบแทนรักยังไง ทอรักถามว่าอยากตอบแทนจริงๆหรือ เวหามองตาแล้วค่อยๆยื่นหน้าเข้าไปอย่างเสน่หา ทอรักหลับตาพริ้มรอ...

ทันใดนั้นเสียงโทรศัพท์ก็ดังกระชากทั้งสองหลุดจากภวังค์ เวหารีบไปรับสาย

“ฮัลโหลครับ...ครับ...ไปเดี๋ยวนี้แหละครับ!” เวหาวางสายบอกอย่างตื่นเต้นว่า “อาจารย์หมอมาแล้ว!”