ตอนที่ 7
แป้นเดินนำอุบล สมพิศและเวหาไปห้องผ่าตัด ทอรักบ่นว่าบอกแล้วว่าถ้าหมอมาให้อยู่เจอตนก่อน
“ป้าก็บอกแล้วค่ะ แต่หมอเขาตอบกลับมาว่าเป็นหมอต้องเตรียมพร้อมอยู่ที่แผนก หมอเขาเลยไม่รอ เข้าห้องไปเลยค่ะ”
เดินไปถึงหน้าห้องผ่าตัดแป้นบอกว่าหมอนลินีต้องการผู้ช่วยแค่คนเดียว ใครจะเป็นคนเข้าไปก่อน เวหาถามว่าเคสนี้ผ่าอะไร แป้นบอกว่ามะเร็งต่อมลูกหมาก เวหาจึงขอเข้าก่อน
เมื่อเปลี่ยนชุดเข้าห้องผ่าตัดเสร็จ เวหาเข้าไปสวัสดีอาจารย์ แนะนำตัวเองว่าชื่อเวหาเพิ่งมาวันแรก
“ไม่ต้องเรียกฉันอาจารย์ เธอไม่ใช่นักศึกษาแล้ว” เวหารับคำ “ทีหลังถ้ารู้ตัวว่ามาสายไม่ต้องเข้ามานะ ฉันทำคนเดียวได้” เวหารับคำ ถามว่าให้ตนช่วยอะไรไหม “ช่วยถอยออกไปสองก้าวฉันทำงานไม่ถนัด”
เวหาถอยไป 2 ก้าวยืนหน้าเจี๋ยมเจี้ยมดูหมอนลินีทำงาน
เสร็จเคสหนึ่งก็มาอีกเคสต่อเนื่อง คราวนี้หมอนลินีผ่าตัดเสร็จ ถามเวหาว่าเคยเย็บแผลไหม เขาบอกว่าเคย หมอจึงให้ไปเย็บปิดให้ เวหาหายใจลึกๆเรียกความมั่นใจแล้วลงมือเย็บแผล...
เมื่อเจอทอรัก เวหาบ่นว่ายังไม่ได้กินข้าวเช้าเจอสองเคสติดกันเกือบเป็นลม ทอรักจึงชวนไปกินข้าวกัน
ooooooo
คืนนี้ภูผาซื้อโจ๊กจะไปให้อาม่า ถูกสันต์กับลูกน้องมาดักตี ภูผาเย้ยว่าหมาหมู่ไม่สมกับเป็นนักเลงเลย
สันต์เลือดขึ้นหน้าว่าดูถูกกันแบบนี้ตัวตัวกันก็ได้ ทั้งสองจึงเข้าพันตูกันแต่สันต์ถูกภูผาจระเข้ฟาดหางใส่ล้มหมดท่า ภูผาปรามว่าเลิกมายุ่งกับเราซะที แต่พอภูผาเดินไปอีกซอยก็ถูกสันต์ลอบกัด ดักแทงเลือดทะลักล้มหายใจรวยริน
ขณะกำลังจะหมดสติ ก็เห็นเงาใครคนหนึ่งเดินมา ภูผาเพ่งมองเห็นว่าคือเชิด เชิดเข้ามาถามว่า
“ไอ้ภูผา เอ็งเลิกเป็นนักเลงแล้ว จะมาตายอย่างหมาข้างถนนรึไงวะ ลุกขึ้นมา...ลูกผู้ชายต้องเข้มแข็งสิวะ แผลแค่นี้ไม่ทำเอ็งตายหรอก ใจเสาะไปได้ ลุกขึ้นมา!!” พอภูผาพยายามลุกขึ้นก็พอใจ “อย่างนี้สิวะ มันถึงจะแน่จริง” แล้วเข้าไปกอดคอภูผา “ไปเว้ย อดทนอีกหน่อย กดแผลไว้แน่นๆ”
ภูผากดแผลไว้แน่น เชิดกอดคอพาเดินไปด้วยกัน...
ภูผารู้สึกตัวอีกทีที่โรงพยาบาลในตอนเช้า มีเสียงดีใจว่า “ภูผาฟื้นแล้ว” ภูผาพึมพำ...รุ้ง
“ต้อยติ่งเองค่ะพี่ภูผา” ต้อยติ่งหน้าคว่ำทำเสียงน้อยใจ สมคิดที่นั่งอยู่ข้างๆถามว่าฝีมือพี่สันต์ใช่ไหมภูผาไม่ตอบแต่ถามหาพี่เชิด บอกว่าพี่เชิดเป็นคนมาช่วยและพาตนส่งโรงพยาบาล สมคิดบอกว่าพี่เชิดถูกนักเลงคู่อริยิงตายไปแล้ว ภูผายืนยันว่าตนเจอพี่เชิดจริงๆ
“เขาถึงว่าคนใกล้ตายมักจะเห็นอะไรไปเรื่อยดีนะพี่เชิดไม่เอาเอ็งไปอยู่ด้วยน่ะ”
ภูผาฟังแล้วอึ้ง!
ooooooo










