ตอนที่ 7
ภูผาตอบจดหมายทอรุ้ง บอกว่าตนสบายดีจะไม่สบายก็เพราะเพลงภาษาอังกฤษที่รุ้งส่งมาแกล้งนี่แหละ แต่ก็อวดว่าตอนนี้แปลชื่อเพลงออกแล้ว มันแปลว่า “เธอยังมีเพื่อน” ใช่ไหม เจอกันครั้งหน้าคอยดูแล้วกันเราจะแปลจนจบเพลงให้ดู
ขณะทอรุ้งเข้าห้องนอนปิดประตูอ่านจดหมาย แม่เกิดเป็นห่วงมาเรียกไปกินข้าว ทำเอาทอรุ้งซ่อนจดหมายแทบไม่ทัน
ภูผาปรึกษากับลุงวัฒน์ว่าอยากรับปุ๋ยมาขาย ลุงวัฒน์ติงว่าวงการปุ๋ยมันไม่ธรรมดานะ ปุ๋ยปลอมมีเยอะถ้าเอาของไม่ดีไปขายก็จะเป็นการทำบาปกับชาวไร่ชาวนา ภูผาบอกว่าตนศึกษาเรื่องปุ๋ยจากหนังสือที่ลุงวัฒน์ให้อ่านและมีคนบอกแหล่งขายส่งปุ๋ยมาสองจังหวัด ลุงวัฒน์ท้วงติงเรื่องเวลาและหน้าร้าน
แต่เห็นความตั้งใจมุ่งมั่นของภูผาลุงวัฒน์บอกว่าอยากลองก็ตามใจมีอะไรก็มาปรึกษาลุงได้ ภูผาดีใจมากไหว้ขอบคุณลุงวัฒน์แล้วขอตัวไปทำงาน
ไวเท่าความคิด ไม่นานภูผาก็รับปุ๋ยมาขาย วันนี้ได้ไปซ่อมรถให้ลุงชาวสวนเลยให้ปุ๋ยไปทดลองใช้ ลุงขอบใจบอกว่าดี วันหลังลุงจะได้ไม่ต้องเสียเวลาไปซื้อเองประเดิมสั่งซื้อ 20 ถุง ภูผาบอกว่าพรุ่งนี้จะมาส่งให้
แต่พอเร่ขายไปอีกสวนหนึ่ง ลุงชาวสวนบอกว่ากลัวของปลอม ภูผาเลยให้เอาไปทดลองใช้ดูก่อน ลุงขี้หงุดหงิดบอกว่าไม่เอา ถ้าไม่ไปจะปล่อยหมามากัด ภูผาจึงให้ปุ๋ยไว้ทดลองใช้หนึ่งถุงแล้วรีบออกมาเลย
แม้จะมีอุปสรรคในการเริ่มขายปุ๋ย แต่ภูผาก็หาวิธีที่จะสร้างความเชื่อมั่นกับลูกค้าอย่างไม่ย่อท้อ
ooooooo
ต้อยติ่งไปเป็นพนักงานในร้านขายไอติม สันต์พาลูกน้องกับดำเข้ามาจะกินไอติมพอเห็นต้อยติ่งก็ผิวปากวี๊ดให้ ต้อยติ่งมองอย่างไม่พอใจแต่ก็ไปต้อนรับตามหน้าที่ ส่งเมนูให้ถามว่า “รับอะไรดี”
สมคิดเพิ่งตามเข้ามาบอกสันต์ไปกินร้านอื่นดีกว่า สันต์ที่กำลังหลีต้อยติ่งถามว่าทำไมต้องไปร้านอื่น ต้อยติ่งพูดสวนทันทีว่า “เพราะร้านนี้ไม่ชอบต้อนรับนักเลง”
สมคิดรู้นิสัยน้องและความร้ายกาจของสันต์ปรามต้อยติ่งให้เงียบไปเลย พอสันต์รู้ว่าเป็นน้องของสมคิดก็พูดคะนองว่า “ชักไม่อยากกินไอติมแล้วว่ะ กินน้องมึงแทนได้ไหม ฮ่าๆๆ”
ต้อยติ่งถามว่าจะกินอะไร นี่...หรือนี่ เงื้อมือจะตบและชี้ที่เท้าตัวเอง สันต์กระชากต้อยติ่งเข้าไปแล้วตบ สะโพก ต้อยติ่งตบหน้ามันทันที ผู้จัดการรีบมาห้าม
และเชิญสันต์ออกจากร้านไปก่อน สันต์จ้องหน้าต้อยติ่งพูดอาฆาตก่อนออกไปว่า “เราต้องได้เจอกันแน่”
คืนต่อมา สันต์เจอต้อยติ่งเดินกลับบ้านคนเดียว เข้าไปแทะโลมถูกต้อยติ่งด่าก็เข้าไปจับแขนจะดึงเข้าไปจูบ ถูกต้อยติ่งกัดมือ สันต์โมโหสั่งลูกน้อง “เอามันไปขึ้นรถ!”










