ซีรีส์ลูกผู้ชาย เรื่อง "ภูผา"

ภูผากอดอาม่าไว้ด้วยความเป็นห่วง อาม่ากอดและเอามือลูบหัวอย่างที่เคยทำ...

พอแดงรู้ว่าภูผากลับมาและจะมาพักที่ร้านโชคดีก็พามาที่ร้าน บอกว่าดีแล้วช่วยทำความสะอาดด้วย ตนให้อยู่ฟรีและไม่บอกเส็งด้วย

“ขอบคุณครับลุง”

“ไม่ต้องขอบคุณ จะว่าไปนี่มันก็บ้านเอ็ง” ยื่นกุญแจให้บอกว่า “จะกลับเมื่อไหร่ก็เอามาคืน”

พอภูผาเข้าบ้านก็แปลกใจที่บ้านสะอาดเรียบร้อยมาก ที่แท้ต้อยติ่งแอบมาทำไว้ก่อนแล้ว ภูผาถามว่ารู้ได้ยังไงว่าตนจะมาพักที่นี่

ต้อยติ่งบอกว่าได้ยินคนที่ตลาดพูดกันตนเลยรีบมา ต้อยติ่งดูเศร้าและเงียบไปมาก ภูผาถามว่าแล้วสมคิดเป็นยังไงบ้าง ต้อยติ่งนิ่งไปนานจนต้องถามซ้ำจึงบอกว่า

“เดี๋ยวนี้พี่สมคิดเขาเปลี่ยนไปมาก...พักหลังพี่คิดเขามีแผลฟกช้ำดำเขียวกลับบ้านแทบทุกวันเลยถามก็ไม่ตอบว่าไปโดนอะไรมา แต่ที่ร้ายไปกว่านั้น เวลาเขาเมากลับมาทีไรก็มาอาละวาดใส่คนที่บ้านตลอด หลายครั้งเข้าพี่เขยทนไม่ไหวก็มีเรื่องชกต่อยกัน เป็นอย่างนี้อยู่ประจำ จนต้อยติ่งทนไม่ไหวแล้ว บ้านมันไม่ใช่บ้านเหมือนเดิมอีกต่อไปแล้ว”

ต้อยติ่งเล่าอย่างอัดอั้น ภูผาฟังแล้วบอกให้พาตนไปหาไอ้คิด ต้อยติ่งว่าอย่าไปเลย ทะเลาะกันเปล่าๆ ภูผาลากต้อยติ่งไปบอกว่าจะไปคุยกับมันให้รู้เรื่อง

พอไปถึงบ้าน เจอสมคิดนั่งกินเหล้าอยู่หน้าบ้านคนเดียว โยนถั่วเข้าปากแต่ไม่เข้าสักเม็ด

“ไอ้คิด มาคุยกันหน่อยซิ”

“อ้าว นึกว่าใคร ที่แท้ก็ภูผาเพื่อนรักนี่เอง ไม่ได้เจอกันซะนาน มา...มาซักกรึ๊บสองกรึ๊บ”

สมคิดดึงภูผาให้มานั่ง ภูผาถามว่ารู้ตัวไหมว่ากำลังทำอะไรอยู่ สมคิดตอบกวนๆว่า

“กินเหล้าอยู่สิถามได้”

“เลิกกินเหล้า แล้วเอาเวลาไปทำหน้าที่ของลูกผู้ชายได้แล้ว พ่อ แม่ พี่สาว น้องสาวแกเคยดูแลเขาบ้างไหม หรือเอาแต่สร้างความเดือดร้อน” สมคิดว่าไม่ต้องมายุ่งเรื่องของตน จะเข้าไปแย่งเหล้าคืน

“จะกินให้มันได้อะไรขึ้นมาวะ!!!” ภูผาปาขวดเหล้าแตก ทุกอย่างเงียบงันทันที

“กินเพื่อให้ลืมเพื่อนเลวๆอย่างมึงไง มึงรู้ไหมว่าตั้งแต่มึงออกจากแก๊ง กูโดนพวกมันทำอะไรบ้าง มึงมันเอาตัวรอดอยู่คนเดียว มึงทิ้งกู!”

“กูชวนมึงออกมาด้วยกันแล้ว ทำไมมึงไม่ออก”

 “ถ้ากูออกแล้วที่บ้านกูจะเอาอะไรแดก! ที่กูต้องเป็นโจรเพราะกูกำลังทำหน้าที่ลูกผู้ชายอย่างที่มึงบอกไง” ภูผาบอกให้ออกมาเสียแล้วไปทำไร่กับตน “กูไม่ไป! กูจะเป็นโจร!!”

สมคิดเดินโซซัดโซเซออกไป ต้อยติ่งตามถามว่า พี่คิดจะไปไหน... ภูผาตามไปถึงหน้าบ้านหว่านล้อมอย่างอดทนว่า

“มึงฟังกูไอ้คิด ที่ไร่มีงานเยอะแยะให้มึงทำถึงเหนื่อยหน่อยแต่ก็ไม่มีใครมาซ้อมมึง”

“กูไม่ทำ มึงไปได้ดีของมึงคนเดียวเถอะไป!”

สมคิดผลักภูผาออกไปแล้วเดินหนี ต้อยติ่งตามไปดึงไว้ พยายามเตือนสติพี่ชายว่า