ซีรีส์ลูกผู้ชาย เรื่อง "ภูผา"

ทอรุ้งพาซื่อถามว่าเคล็ดลับอะไร ภูผาบอกว่าก็ปลูกไปตามที่ลุงแสงสอน หรือว่าปุ๋ยของตนดี

“ปุ๋ยมันก็ดีของมันปกติ แต่เธอใส่หัวใจลงไปไง ลุงเฝ้าดูเธอตลอด ปลูกแปลงอื่นก็ไม่เห็นจะใส่ใจแบบนี้เลย ไม่รู้ไอ้แปลงนี้มันมีอะไรพิเศษ”

ถูกลุงแสงแซว ภูผามองทอรุ้งยิ้มสดชื่น ทอรุ้งเพิ่งรู้ตัวได้แต่ยิ้มเขิน

วันต่อมา ภูผาให้ทอรุ้งซ้อนท้ายจักรยานผูกตาและใส่หน้ากากกาโม่ไม่เจาะลูกตา ทอรุ้งถามว่าจะพาไปไหน ถ้าไม่บอกตนจะโดดลงเดี๋ยวนี้

ภูผาพาทอรุ้งไปที่เพิงขายปุ๋ย มีปุ๋ยกองอยู่ 3-4 ตั้งบอกว่าถึงแล้ว บอกให้เตรียมตัวดีๆ แล้วแกะผ้าผูกตาออก ทอรุ้งเห็นเพิงขายปุ๋ย อุทาน “นี่ภูผาทำเองเลยเหรอ”

“ใช่ ทำเสร็จหลายวันแล้ว แต่เรารอให้รุ้งมาเปิดร้านวันแรก”

“น่าสนุกจัง งั้นวันนี้รุ้งนั่งขายเป็นเพื่อนนะ”

ภูผาหันไปเรียกกานต์ให้มาช่วยกันยกป้ายร้าน “ปุ๋ยทวีวัฒน์” ขึ้นติดหน้าแผง พูดอย่างร่าเริงว่าป้ายใหญ่ขนาดนี้ไม่มีใครเห็นก็ให้มันรู้ไป

“ทำไมไม่ใช้ชื่อปุ๋ยภูผาล่ะ ภูผาเป็นคนทำเองทุกขั้นตอนไม่ใช่เหรอ”

“ลุงวัฒน์เป็นคนให้ทุนมา เราเป็นแค่เด็กในไร่ไม่มีคนเชื่อถือหรอก ใช้ชื่อลุงวัฒน์คนรู้จักทั้งอำเภอแถมทำไร่มานานเป็นเครื่องการันตีว่าปุ๋ยดีแน่นอน” ทอรุ้งชมว่าหัวคิดดีเหมือนกันนี่ ไปเรียนมาจากไหนล่ะ “ไม่เห็นต้องเรียนเลย เราขายของมาตั้งแต่เด็กๆ ก็สังเกตเอา”

ทอรุ้งเอากล้องถ่ายรูปที่แขวนคอมา ถ่ายรูปเพิงขายปุ๋ยไว้เป็นที่ระลึก เรียกภูผาให้ไปยืนเป็นหุ่นให้หน่อย ภูผาไม่ยอมไปยืน บอกว่าไม่เอา...ไม่ถ่าย...

ooooooo

วันนี้เส็งบอกเดือนให้เป็นเพื่อนไปเยี่ยมเวหาหน่อย เดือนถามว่าไปเยี่ยมทำไม ถ้ามันอยากจะเจอเรา มันก็กลับมาเอง แต่นี่หายหน้าไปเลย โผล่มาทีก็มีแต่มาเอาเงิน ขอทีละ 2–3 เดือนเพราะขี้เกียจมาทุกเดือน

“ก็ลูกมันเรียนหนัก ลื้อก็ต้องเข้าใจมันบ้าง น่านะ ไปเป็นเพื่อนอั๊วหน่อยนะเดือน”

ทั้งสองไปถึงหอพักนักศึกษาแพทย์ก็ไม่รู้ว่าเวหาอยู่หอไหน พอดีมีนักศึกษาเดินมา เส็งเข้าไปถามเขาบอกว่า ต้องไปบอกเจ้าหน้าที่ให้เรียกให้ เส็งกับเดือนเดินเข้าไปในโถงหอ ถามหาลูกชื่อเวหาให้เรียกให้หน่อย แต่อยู่หอไหนก็ไม่รู้ เจ้าหน้าที่กำลังจะเปิดหารายชื่อ ก็พอดีเวหาเดินลงมา เขาเห็นเส็งกับเดือนก่อน เวหาพยายามจะหลบแต่มีคนเดินลงมาชนกันพอดี เส็งเลยเห็นร้องทักดีใจ

“อาเวหา!”