ซีรีส์ลูกผู้ชาย เรื่อง "ภูผา"

รุ่งเช้าที่ห้องนอนทอรัก เธอตื่นขึ้นมาเห็นเวหานอนอยู่ข้างตัว ถามเขินๆว่ากี่โมงแล้ว เวหาบอกว่าเพิ่งจะ 6 โมง ทอรักเร่งให้รีบลุกขึ้นแต่งตัวกลับเสียเดี๋ยวแม่ตื่นมาเห็น เวหาพลิกตัวอ้อนขอกอดอีกแป๊บบบ...นึง

วันนี้ดารกาตื่นเช้ากว่าปกติลงมาถามนวลฉวีว่าวันนี้ตนต้องไปไหน นวลฉวีบอกว่าไปสมาคมตอนกลางวัน ดารกาขอกาแฟจากสายแล้วไปนั่งที่โซฟา เหลือบเห็นอะไรบางอย่างลุกไปดู...รองเท้าผู้ชาย!

ดารกาไม่พอใจ ถามนวลฉวีว่าคุณทินราชมาเหรอ นวลฉวีบอกว่าไม่ได้มา ดารกาหน้าเครียดทันทีถามว่าแล้วนั่นรองเท้าใคร! ดารกาฉุกคิดได้ถึงกับช็อก อุทาน ยัยรัก!!!

ดารกาขึ้นชั้นบนไปทุบประตูห้องทอรักปังๆๆ โดยมีนวลฉวีถือรองเท้าปริศนาเดินตามติด ทอรักตกใจมาก ไม่รู้จะทำยังไงดี เวหาจะไปแอบในห้องน้ำ ทอรักส่ายหน้ารัว

เสียงดารกาเร่งให้เปิดประตูไม่ทันใจก็สั่งนวลฉวีให้ไปเอากุญแจสำรองมา ทอรักตัดสินใจเปิดประตู แต่ยืนขวางประตูไว้ ถาม “คุณแม่ อะไรคะ”

ดารกาถามว่าเอาใครมานอนที่บ้าน ทอรักหน้าซีดแต่ปากแข็งบอกว่าไม่มี ดารกาถามว่าแล้วนี่รองเท้าใคร ทอรักโกหกว่ารองเท้าตนเอง ดารกาหยิกบิดไม่เชื่อ เมื่อคาดคั้นถาม ทอรักยังปากแข็ง จึงสั่งนวลฉวีช่วยกันค้นห้อง

ดารกาเดินไปดูในห้องน้ำไม่เจอจึงเดินไปที่ระเบียง นวลฉวีเปิดตู้เสื้อผ้าเจอเวหาอย่างจัง ทอรักกลัวมากมองนวลฉวีส่ายหน้าอ้อนวอน พอดารกาถามว่าเจอใครไหม นวลฉวีปิดตู้บอกว่า “ไม่เจอค่ะ”

ดารกาลากทอรักไปคุยกันข้างล่าง จึงเป็นโอกาสให้เวหาหนี โดยนวลฉวีเป็นคนบอกทาง เวหาในสภาพเท้าเปล่าหนีออกไปได้ ในขณะที่ดารกากำลังตั้งหน้าตั้งตาคาดคั้นทอรักเอาเป็นเอาตายอยู่ที่ห้องนั่งเล่นนั่นเอง

จับทอรักได้ไม่มั่นคั้นไม่ตาย ดารกาจึงพาทอรักให้ไปทำงานที่โรงพยาบาลของทินราชบอกว่าขืนปล่อยให้ลอยไปลอยมาไม่ทำอะไรอยู่อย่างนี้วันนึงคงท้องไม่มีพ่อแน่ๆ ทินราชบอกว่าถ้ารักอยากทำงานกับตน ตนก็พร้อมเสมอ ถามทอรักว่า “ลูกจะมาไหมล่ะ” ทอรักไม่ตอบ แต่นั่งหน้าบอกบุญไม่รับ

ooooooo

พอทอรุ้งเดินทางกลับ ภูผาก็เริ่มปลูกแตงมารดน้ำพรวนดินดูแลอย่างดีรอวันที่จะออกผลรอรับทอรุ้งกลับมาชิม

พอทอรุ้ง ไปมหาวิทยาลัยเพื่อนๆทักอย่างตื่นเต้นที่หายเงียบไปในช่วงปิดเทอม ทักว่าคล้ำไปด้วย

ฝ่ายภูผา พอเริ่มปลูกแตงโม ก็ประคบประหงมจนลุงแสงบอกให้ไปดูแปลงอื่นบ้างมันจะน้อยใจเอา ภูผาบอกว่าขอหน่อยเถอะมีคนรอกินแตงโมตนอยู่

ลุงแสงถามว่าใคร ภูผาอมยิ้มไม่ตอบ ลุงแสงบอกว่ารู้แล้วก็คนที่ส่งจดหมายมานี่ไง พลางยื่นจดหมายให้ ภูผารับมาดูแล้วยิ้มกว้างทันทีเมื่อเห็นชื่อผู้ส่ง “ทอรุ้ง พิทักษ์กิจ”