ซีรีส์ลูกผู้ชาย เรื่อง "ภูผา"

เวหาพาเส็งกับเดือนไปเดินคุยกันที่สวนหลังหอพัก ถามว่าป๊ากับแม่มาทำไมตนจะอ่านหนังสือ เส็ง บอกว่าเห็นไม่กลับบ้านก็มาเยี่ยมเผื่อป่วยไข้เป็นอะไรไป เวหาบอกว่าป่วยตนก็ดูแลตัวเองได้ เห็นว่าตนสบายดีก็กลับไปได้แล้ว เส็งจึงชวนเดือนกลับลูกจะได้อ่านหนังสือ

“ไล่กลับก็ดี ว่าจะเอาเงินมาให้ซะหน่อย”

พอรู้ว่าป๊ากับแม่เอาเงินมาให้ก็บ่นว่าเอาเงินมาให้ก็ไม่บอก เร่งให้เอามาเลย พอได้เงินแล้วก็บอกว่าทีหลังไม่ต้องมา เงินน่ะตนไปเอาเองที่บ้านก็ได้ พูดแล้วเดินออกไปเลย ทิ้งให้เส็งกับเดือนมองหน้ากันจ๋อยๆ

ooooooo

ทอรุ้งช่วยภูผาขายปุ๋ยที่แผง ภูผาบอกว่าถ้าเบื่อก็กลับไปก่อนตนขายคนเดียวก็ได้ ทอรุ้งยืนยันว่าตนบอกแล้วไงว่าจะมาขายเป็นเพื่อน ภูผามองหน้าทอรุ้ง นึกได้เอ่ยขึ้น...

“You have got a friend...” ทอรุ้งถามว่าพูดอะไรนะ “เธอยังมีเพื่อน ชื่อเพลงที่รุ้งเขียนมาไง...เราแปลได้หมดทั้งเพลงแล้วนะ”

“จริงเหรอ ไหนขอฉันดูหน่อยสิ”

“...เมื่อเธอเศร้าและมีปัญหา เมื่อเธอปรารถนาความรักและห่วงใย เมื่อไม่มีสิ่งใดถูกเลยสักอย่าง” ทอรุ้งมองหน้าภูผา เขาหลับตาท่องต่อ “เพียงหลับตาแล้วนึกถึงฉัน โดยพลัน...ฉันจะไปอยู่ตรงนั้น ส่องแสงให้คืนอันมืดมิดสว่างไสว”

“นี่ภูผาจำได้หมดเลยเหรอ” ทอรุ้งตื่นเต้นมาก

ภูผาบอกว่าตนแปลอยู่ตั้งหลายเดือนแก้ไปแก้มาอยู่หลายรอบ ทำไมจะจำไม่ได้ล่ะ แล้วเป็นไง มีผิดตรงไหนบ้างรึเปล่า ทอรุ้งบอกว่าเพอร์เฟกต์ ภูผาบอกให้สะกดซิ พลางหยิบดิกชันนารีที่ซุกอยู่ออกมาเปิดหา

ทอรุ้งยิ้มดีใจที่ภูผาเอาจริงเอาจัง

ที่โรงพยาบาลพิทักษ์ราษฎร์ สายวันนี้ทอรักเดินหน้าเชิดเข้าไป พนักงานต่างไหว้สวัสดีทักทาย เธอเพียงแต่พยักหน้ารับนิดๆแล้วเดินผ่านไป พนักงานซุบซิบว่า “หยิ่งเป็นบ้าเลย มาก็สาย ถือว่าเป็นลูก ผอ.” อีกคนรีบจุ๊ปากให้เงียบ

ทินราชเดินผ่านโต๊ะทำงานของทอรักเห็นเธอนั่งส่องกระจกเติมหน้าอยู่อย่างไม่รู้จะทำอะไร จึงเอาแฟ้มเอกสารกองโตมาให้เลือกว่า สนใจฝ่ายไหนให้บอก ทอรักให้พ่อเลือกมาให้เลยดีกว่า ตนทำแผนกไหนก็ได้อยู่แล้ว พ่อบอกว่าการทำงานต้องทำในสิ่งที่เราชอบเราถนัดถึงจะทำได้ดี ทอรักบอกว่าก็ตนไม่รู้ว่าตัวเองชอบอะไร

“เฮ้อ...แม่เขาเลี้ยงลูกมาแบบไหนกัน”

“ไหนว่าไม่เคยโทษแม่ไงคะ” ทอรักสวนทันควันแล้วเบือนหน้าหนี ทินราชได้แต่มองลูกอย่างผิดหวัง

ooooooo