พรหมพิศวาส

จันทนีเครียดหนักที่เพิ่งรู้ว่ารพีพรเป็นเมียใหม่ของปราการ อดเป็นห่วงปานตะวันไม่ได้ ระหว่างนั้นปัทมาเดินเข้ามาเรียกแม่เสียงลั่น จันทนีตกใจสะดุ้งโหยง หันไปต่อว่าลูกทำไมต้องเสียงดังขนาดนั้น

“โถ...ขวัญอ่อน แล้วเป็นไรอ่ะมานั่งทำอะไรตรงนี้”

“เรื่องของกู” จันทนีมองซ้ายมองขวากลัวใครจะมาเห็น แล้วลุกขึ้นจะไป ปัทมาแปลกใจจะไปไหนงานยังไม่เสร็จ จันทนีจะกลับบ้าน ถึงงานนี้ไม่มีตน อยู่ด้วยปานตะวันกับปพลก็แต่งกันได้ ปัทมาเห็นแม่จะไปจริงๆรีบวิ่งไปดักหน้า ที่แม่จะกลับเพราะต้องการหนีผู้หญิงคนนั้นใช่ไหม คนที่เป็นแม่เลี้ยงของปพล

“มีอะไรอ่ะแม่ เล่าให้ฉันฟังหน่อยสิ”

“มึงไม่ต้องยุ่ง” จันทนีเดินหนีไปเลย ปัทมา มองตามสงสัยว่ามันเรื่องอะไรกันแน่...

ฝ่ายปพลเห็นปานตะวันนั่งซบเขาหลับสนิทไปแล้ว อุ้มเธอไปนอนบนเตียง ก้มจูบหน้าผากหนึ่งฟอด แล้วเดินออกจากห้องลงไปข้างล่าง...

ใกล้ห้องจัดเลี้ยง นันทิตาเห็นปราการยืนคุยอยู่กับรพีพร ปรี่เข้าไปต่อว่าเขาว่าพารพีพรมาด้วยทำไม เขาย้อนถามทำไมจะพามาไม่ได้ในเมื่อรพีพรเป็นภรรยาของเขา เขาไปไหนเธอก็ต้องไปด้วย นันทิตาสงสัยว่าเขาไม่อายบ้างหรือที่พาผู้หญิงแบบนี้มาออกงาน เขาไม่อาย แถมยังภูมิใจมากกว่าตอนพานันทิตาออกงานเป็นไหนๆ นันทิตาโมโห แทนที่จะเล่นงานปราการที่ดูถูกตัวเอง กลับคว้าแก้วน้ำสาดหน้ารพีพร เขาสั่งให้หยุดเดี๋ยวนี้

“อย่ามาห้ามฉัน ฉันอนุญาตให้ตาพลแต่งงานกับนังนั่นก็ดีแค่ไหนแล้ว คุณยังจะพาอีนี่มาหยามฉันอีก”

“ทนไม่ได้ก็ต้องทน ผมจะพาใครมาก็ได้เพราะงานนี้ผมเป็นคนจ่าย”

ปพลเดินผ่านมาได้ยินพอดี ปรี่เข้ามาต่อว่าพ่อ “หมายความว่าการที่คุณพ่อเป็นคนจัดการทุกอย่าง คุณพ่อถือว่ามีอำนาจเหนือผมแล้วจะทำอะไรในงานแต่งของผมก็ได้เหรอครับ”

“ใช่ พ่อของลูกเขาก็แค่คิดว่าจะเอาเงินฟาดหัวใครก็ได้แล้วเราต้องยอม” นันทิตาเสี้ยม

“หยุดนะคุณนัน...พลพ่อไม่เคยคิดแบบนั้น”

“แล้วที่คุณพ่อพูดเมื่อกี้หมายความว่าอย่างไร คุณพ่อก็รู้ว่าผมเกลียดผู้หญิงคนนี้คุณพ่อยังพามา คุณพ่อเคยคิดถึงความรู้สึกของผมบ้างหรือเปล่า...ผู้หญิงคนนี้ต้องออกไปจากที่นี่เดี๋ยวนี้”

“ทำไม...ถ้าคุณพรเขาอยู่แกจะไม่แต่งงั้นเหรอ แกโตแล้วนะทำอะไรหัดมีเหตุผลบ้างอย่าใช้แต่อารมณ์ ต่อไปแกต้องเจออะไรอีกเยอะ ถ้าเรื่องแค่นี้แกยังทนไม่ได้ก็ไม่ต้องแต่ง”

“ก็ดี ไม่ต้องแต่งก็ดี ไปตาพลกลับบ้าน” นันทิตาว่าแล้วดึงแขนปพลให้กลับด้วยกัน แต่เขายืนนิ่งไม่ขยับ รพีพรไม่อยากให้พ่อลูกขัดใจกัน ขอโทษปพลด้วยที่ทำให้งานแต่งของเขาวุ่นวาย ขอตัวกลับก่อนแล้วเดินลิ่วไปเลย ปราการมองสองแม่ลูกอย่างระอาใจก่อนรีบตามรพีพรไป