พรหมพิศวาส

จันทนีกลัวรพีพรจะรู้ความจริงว่าปานตะวันเป็นลูกรีบเดินหลบๆออกมา นันทิตาโกรธจัดต่อว่าปราการว่าหยามกันมากไปแล้วที่พานังนี่มาด้วย จะเข้าไปเอาเรื่องรพีพร ปราการคว้าแขนไว้

“อย่าคิดก่อเรื่องอะไรนะคุณ เพราะถ้างานนี้ล่ม เงินที่เหลือผมไม่จ่าย” ปราการมองนันทิตาอย่างถือไพ่เหนือกว่า เธอหยุดกึกไม่กล้าหือกลัวไม่ได้เงิน ปัทมาจำรพีพรได้ก็มองอย่างสนใจ อานนท์ที่ยืนอยู่ข้างๆบอกว่าท่านเป็นแม่เลี้ยงของปพล เธอพยักหน้ารับรู้แต่อดสงสัยไม่ได้ว่าท่านเป็นใครกันแน่ จันทนีถึงต้องคอยหลบหน้า

รพีพรจะรดน้ำสังข์ให้ปพลแต่เขาเบี่ยงมือหนี เธอถึงกับหน้าเสียแต่ยังฝืนยิ้มพร้อมกับอวยพรให้เขามีความสุข ปานตะวันต้องปรามเขาไว้ ปพลกลัวตัวเองจะระงับอารมณ์ไม่ได้เบือนหน้าหนี รพีพรเดินมาที่ปานตะวัน ยิ้มทั้งน้ำตาตื้นตันใจที่ได้อยู่ในวันสำคัญของลูก

“มีความสุขมากๆนะลูก” รพีพรลูบหัวปานตะวันเบาๆ สองแม่ลูกประสานสายตากันความรู้สึกบางอย่างสื่อถึงกันทำให้ปานตะวันตื้นตันใจน้ำตาคลอเบ้าไปด้วย...

หลังเสร็จพิธีรดน้ำ ปพลกับปานตะวันกลับมาที่ห้องพักรับรองคู่บ่าวสาว เขายังขุ่นเคืองไม่หายเรื่องที่พ่อพารพีพรมางานด้วย เธอต้องปลอบให้เขาใจเย็นๆ วันนี้เป็นวันของเราอย่ามีเรื่องกันเลย เขาเห็นด้วยว่านี่เป็นวันของเรา ผู้หญิงคนนั้นจึงไม่เกี่ยวอะไรด้วย เธอขอให้เขาเลิกหงุดหงิดและทำตัวน่ารักๆ หน่อยได้ไหม เขาพยักหน้ารับคำแต่หน้ายังบึ้งอยู่ เธอบอกให้ยิ้มก่อน เขายิ้มแค่มุมปากให้

“ไม่เอาสิคะต้องยิ้มกว้างๆแบบนี้” ปานตะวันจับแก้มเขาสอนให้ยิ้มกว้างๆจนเขาอดขำไม่ได้ที่เธอเล่นเป็นเด็กๆ ทั้งคู่หยอกล้อกันอย่างมีความสุข ปพลอดใจไม่ไหวดึงเธอมาจูบ เธอเห็นเขาจูบเนิ่นนานไม่ปล่อยสักทีดันตัวออกขอร้องให้พอได้แล้วรอให้เสร็จงานก่อน เขายิ้มเจ้าเล่ห์

“สัญญาแล้วนะเสร็จงานเข้าหอ ผมไม่ปล่อยคุณแน่ ระวังตัวไว้เลย”

“ลามก”

“ลามกอะไร คืนวันแต่งงานใครๆเขาก็ทำกันแบบนี้หรืออยากให้ทำตอนนี้” ปพลว่าแล้วจะจูบเธออีก แต่ต้องชะงักเมื่อคุณสาเข้ามาขัดจังหวะ แถมแซวขำๆ ว่านี่ยังไม่ถึงเวลาเข้าหอ ปพลมองเหล่ว่ามีอะไรหรือเปล่า

คุณสามาแจ้งกำหนดเวลางานช่วงเย็นและเอาชุดสำหรับงานเลี้ยงฉลองสมรสมาให้ แล้วหันไปพยักพเยิดให้พนักงานเอาชุดไปแขวน และรายงานอีกว่าช่วงบ่ายช่างแต่งหน้าช่างทำผมและฝ่ายเสื้อผ้าจะมาเตรียมตัวให้ทั้งคู่ ส่วนตอนนี้ด้านล่างกำลังจัดเตรียมสถานที่กันอยู่ เขาจะลงไปดูไหม

“เดี๋ยวลงไป”

“ค่ะ” คุณสารับคำแต่ยังยืนยิ้มไม่ยอมออกไป ปพลต้องส่งสายตาไล่ เธอทำไก๋ไม่รู้เรื่อง คราวนี้เขาออกปากไล่ตรงๆ คุณสาถึงยอมออกจากห้อง ทั้งคู่เหนื่อย มาตั้งแต่เช้ามืดชวนกันงีบเอาแรงโดยปานตะวันหลับ

ในอ้อมแขนปพลทั้งที่นั่งอยู่บนโซฟา

ooooooo