พรหมพิศวาส
ตอนที่ 10
วันต่อมา ขณะที่ปานตะวันหลบมานั่งคนเดียวระหว่างรอคิวสัมภาษณ์นิตยสารอยู่ที่ออฟฟิศ รพีพรแวะมาเยี่ยมเยียนถามไถ่สารทุกข์สุกดิบว่าแต่งงานแล้วเป็นอย่างไรบ้าง ปพลดูแลเธอดีหรือเปล่า
“ทำไมคุณน้าถามแบบนี้ล่ะคะ” ปานตะวันนิ่วหน้าสงสัย
“เอ่อ น้าก็แค่รู้ว่าคุณปพลเขาเป็นคนอย่างไร เขาอาจจะใจร้อนไปบ้าง เอาแต่ใจตัวเองไปนิด เจ้าอารมณ์หน่อยๆ หนูคงต้องอดทนมากเลยล่ะ น้าเองก็แค่เป็นห่วง”
“ขอบคุณนะคะ แปลกดีนะ คนที่เป็นห่วงหนูแทนที่จะเป็นคนใกล้ตัวแต่กลับเป็นคนอื่นทั้งนั้นเลย”
รพีพรหลุดปากว่าจริงๆแล้วตัวเองไม่ใช่คนอื่น แล้วนึกขึ้นได้ว่าไม่ควรพูดก็เลยนิ่งไป ปานตะวันถามว่าเป็นอะไรก็ไม่ได้ยิน ต้องถามซ้ำรพีพรถึงตื่นจากภวังค์ รีบแก้ตัวว่าท่านแค่อยากจะบอกว่าเธอแต่งงานกับคุณปพลซึ่งเป็นลูกชายคุณปราการก็เท่ากับเราไม่ใช่คนอื่นแต่เป็นเหมือนญาติกัน
“ขอบคุณนะคะที่ไม่รังเกียจหนู”
“ไม่ น้าไม่รังเกียจหนู ไม่มีทาง เอ่อ...ถ้าน้าอยากจะขอมาเจอหนูบ้างเป็นครั้งคราวจะได้ไหม คือน้าอยู่นี่คนเดียว คุณปราการก็บินไปๆมาๆ บางทีน้าก็เหงาไม่คอยมีเพื่อน น้าก็คิดถึงแต่หนูนี่แหละ”
ปานตะวันไม่ขัดข้อง ถ้ารพีพรเหงามาคุยกับเธอได้เลย รพีพรอยากบอกเธอใจจะขาดว่าเป็นแม่แต่ไม่กล้า ทำได้แต่ขอกอดเธอหน่อย เธอยินดีให้กอด รพีพรดีใจดึงเธอมากอด อวยพรให้มีความสุข และขอให้อดทนให้มากๆ ความรักจะทำให้เธอผ่านเรื่องร้ายๆไปได้
ระหว่างนั้นปพลผ่านมาเห็นพอดี ปรี่ไปโวยใส่รพีพรว่ามาทำอะไรที่นี่ จะมาบอกให้ปานตะวันเลิกกับเขาใช่ไหม รพีพรพยายามอธิบายแต่เขาไม่ฟัง ยืนกรานจะไม่มีวันเลิกกับปานตะวันเด็ดขาด ปานตะวันขอร้องให้เขาหยุดได้แล้ว คุณน้าก็แค่มาคุยกับเธอเท่านั้นไม่มีอะไร
“ปาน คุณรู้ใช่ไหมว่าผู้หญิงคนนี้เป็นคนที่ผมเกลียดที่สุด ผมขอสั่งคุณห้ามยุ่งกับผู้หญิงคนนี้”
คำพูดประโยคนี้ทำให้ปานตะวันนึกถึงคำพูดของเขาเมื่อคืนที่ว่าแม่ของเธอคือคนที่เขาเกลียดที่สุด เธอมองรพีพรขวับ
“แม่!!”
“ใช่ ผู้หญิงคนนี้คือแม่คุณ ผู้หญิงที่ไม่เคยไยดีคุณ ผู้หญิงที่อยู่ต่อหน้าคุณแล้วก็ยังไม่เคยบอกว่าเป็นแม่”
“ที่คุณทำกับฉันแบบนี้เพราะแม่ของฉันคือคุณรพีพร เรารู้จักกันน้อยไปจริงๆ” พูดจบปานตะวันผละจากไป รพีพรจะตามแต่ปพลดึงแขนไว้ ขู่ว่าลูกสาวของรพีพรต้องเสียใจมากกว่านี้แน่
“คุณรู้ไว้นะ ต่อให้ยัยปานเจ็บ ฉันเจ็บ แต่เราเป็นแม่ลูกกัน เราจะอยู่ข้างๆกันเสมอ ไม่เหมือนคุณหรอกที่ต้องอยู่โดดเดี่ยวเพราะมัวแต่ผลักไสคนที่รักออกไปจนหมด”
รพีพรสะบัดมือปพลออกแล้วรีบเดินตามปานตะวัน
ooooooo
