พรหมพิศวาส
ตอนที่ 10
ปพลมองไปทางปานตะวันที่ยืนหน้าเสียอยู่ แล้วหันไปถามปนิตาถ้าภรรยาของเขาจะไปกินข้าวเย็นกับเราด้วยได้ไหม ปนิตารู้ทันทีว่าทั้งคู่กำลังมีปัญหากันก็นึกสนุก
“นิไม่มีอะไรอยู่แล้วค่ะ อยู่ที่ว่าภรรยาของพี่จะอยากให้นิไปด้วยหรือเปล่า”
ปนิตายิ้มเย้ยปานตะวัน ตั้มเห็นแล้วหงุดหงิดแทน ปานตะวันทนยืนตรงนั้นต่อไปไม่ไหวเดินหนี เดี่ยวงงมากเพราะไม่รู้เรื่องอะไรด้วย
“เฮ้ย ไอ้ปานรอด้วย” ว่าแล้วเดี่ยวรีบวิ่งตามเธอไป ตั้มเดินผ่านหน้าปพลกับปนิตาก็มองอย่างเคืองๆ ก่อนรีบตามปานตะวันไป
ooooooo
ปานตะวันนำเรื่องที่มีปัญหากับปพลมาเล่าให้แม่ฟังถึงเรือนเล็กโดยมีเดี่ยวกับตั้มตามมาด้วย เธอยังเล่าอีกด้วยว่าปพลเปลี่ยนไปมากตั้งแต่หลังแต่งงานเหมือนไม่พอใจอะไรสักอย่างจนเธอรู้สึกว่าแค่หายใจยังผิด
“หรือว่า...ไม่น่านะ” จันทนีบ่นพึมพำ หวั่นใจว่าปพลจะรู้เรื่องปานตะวันเป็นลูกของรพีพร
เดี่ยวได้ยินไม่ถนัดถามท่านพูดอะไร จันทนีบอกว่าไม่มีอะไรแล้วถามปานตะวันว่าปพลพูดอะไรหรือเปล่า เธอส่ายหน้าแทนคำตอบ จันทนีแนะให้เธออดทนเข้าไว้ แต่งงานเป็นผัวเมียกันแล้ว บ้านอื่นตีกันจะเป็นจะตายยังมีลูกหัวปีท้ายปี แล้วหันไปทางตั้ม ถ้าไม่ใช่เรื่องงานก็ไม่ต้องมาอยู่ใกล้ๆปานตะวันให้ผัวของเธอหึง
“น้า ฉันกับปานไม่มีอะไรกันนะ”
“นั่นแหละ จะมีไม่มีก็ช่าง กันไว้ดีกว่าแก้”
จันทนีคิดถึงเรื่องนี้ขึ้นมาก็ปวดหัวตุบๆ ต้องไปหาอะไรทำคลายเครียดหน่อย วานตั้มขี่รถไปส่งที่บ่อนจะได้ไม่ต้องมานั่งเฝ้าปานตะวันให้ผัวมันหึงเอาอีก...
ปพลไปเมากับปนิตามาอีก ปานตะวันที่รออยู่เห็นเขาเดินเซๆจะช่วยประคองก็โดนเขาตั้งแง่รังเกียจไม่ให้มายุ่ง เธอสุดทนกลั้นใจถามว่าตัวเองทำอะไรผิด อยากให้เธอปรับตัวตรงไหนก็ขอให้บอก ถ้าเขาไม่พูดเธอจะรู้ได้อย่างไร ครั้นโดนคาดคั้นหนักว่าทำแบบนี้กับเธอทำไม ถ้าเขาไม่รักเธอแล้วก็บอกมาได้เลยเธอพร้อมจะไป เขาไล่เธอไปถามแม่ของเธอเอาเองว่าทำอะไรไว้กับเขาและเธอต้องชดใช้ในสิ่งที่แม่ของเธอทำ
“แม่...แม่จันทำอะไร”
“ผมหมายถึงแม่แท้ๆของคุณ แม่ที่ทิ้งคุณไปแม่ที่ถึงตอนนี้ก็ยังไม่รับคุณเป็นลูก แม่ของคุณคือผู้หญิงที่ผมเกลียดที่สุด ถ้าคุณจะโทษที่ผมเป็นแบบนี้คุณก็ไปโทษแม่คุณโน่น”
“ฉันไม่รู้หรอกนะว่าที่คุณพูดมันหมายถึงใครและเขาทำอะไรให้คุณคุณถึงมาลงที่ฉัน แต่ที่ฉันอยากจะถามคุณ ความรักของฉันที่มีให้คุณมันไม่ได้บรรเทาความเจ็บภายในใจของคุณให้ลดลงบ้างเลยเหรอ”
ปานตะวันตัดพ้อจบเดินออกไปทั้งน้ำตา ทิ้งให้ปพลยืนสับสนเพียงลำพัง ครู่ต่อมาปานตะวันไปหาจันทนีที่เรือนเล็กเพื่อจะถามเรื่องแม่แท้ๆของตัวเองแต่ไม่มีใครอยู่ เธอถึงกับหมดเรี่ยวแรงทรุดอยู่หน้าประตูทางเข้า
ooooooo
