หนึ่งด้าวฟ้าเดียว

เจ้าจอมเพ็ญให้จมื่นศรีสรรักษ์หาคนที่ไว้ใจได้มาช่วยกันขนสมบัติของตนไปซ่อน ซึ่งมากมายขนและฝังซ่อนกันถึงสามวัน พอขนและฝังเสร็จ เลื่อนก็เอาข้าวเอาน้ำมาให้คนงานกิน แต่คนงานกินไปเพียงอึดใจเดียวก็ชักตาตั้งและเสียชีวิตลงทีละคน...ทีละคน จนหมด

“ทำไมคุณพี่ต้องวางยาพิษพวกมันด้วย” จมื่นศรีสรรักษ์ตกใจสุดขีด เจ้าจอมเพ็ญยิ้ม ตอบเลือดเย็นว่า

“จำพี่ไว้นะคุณพระนาย คนเดียวที่ไว้ใจได้ว่าจะไม่แพร่งพรายความลับ ก็คือ ‘คนตาย’ เท่านั้น”

เมื่อวางยาฆ่าคนงานจนหมดแล้ว เจ้าจอมเพ็ญชวนเลื่อนกลับ บอกเลื่อนว่า

“ข้าบอกเจ้าคุณพลเทพว่ามีคนส้องสุมกันจะทำร้ายข้า ข้าเลยให้คนมาวางยาพิษฆ่าพวกมัน อีกไม่นานคนของเจ้าคุณพลเทพก็จะมาจัดการกับศพแลความลับเรื่องสมบัติก็จะมีเพียงข้าเอ็งแลคุณพระนายเท่านั้นที่รู้”

เห็นเลื่อนยังหน้าซีดตัวสั่นกลัวอยู่ ก็พูดปลอบและขู่บังคับในทีว่า

“เห็นหรือไม่ว่าข้าไว้ใจเอ็งเพียงใด แลอย่างนี้เอ็งจะตอบแทนข้าอย่างไรเล่านังเลื่อน”

เลื่อนฟังแล้วยิ่งกลัวลนลาน เจ้าจอมมองเลื่อนอย่างสาแก่ใจที่ได้เชือดไก่ให้ลิงดู เพราะนอกจากได้ฆ่าปิดปากคนงานแล้วยังขู่เลื่อนได้อีกว่าถ้าเลื่อนไม่แอบวางยาจะพบจุดจบเช่นไร

ooooooo

เช้าหลังวันมหาสงกรานต์ แมงเม่ากับเป้าและข้าหลวงช่วยกันขนอาหารที่เหลือเอาไปให้ชาวบ้านกิน

ที่นอกประตูวังด้านหลัง พระยากำแหงมาเห็นก็ไม่พอใจว่าให้ชาวบ้านมาวุ่นวายอย่างนี้มันไม่งาม

ขันทองพูดยิ้มๆดักคอว่า ท่านเจ้าคุณไม่กล้าตำหนิแมงเม่าก็อย่ามาลงที่ตน ซ้ำบอกว่าจริงอยู่ที่คนมาวุ่นวายที่ประตูวังมันไม่งาม แต่ชาวบ้านพวกนี้อดอยากนัก แลข้าวปลาในวังก็มีเหลือล้น เห็นเหลือทิ้งออกมาก ถือเสียว่าทำบุญทำกุศลเถิด

เมื่อแจกจ่ายอาหารหมด แมงเม่ากับเป้ายิ้มแย้มแจ่มใสเดินถือถาดกลับมา เป้ารับถาดจากแมงเม่าบอกว่าตนจะเอาไปเก็บเองให้แมงเม่ากลับตำหนักเถิด

พระยากำแหงได้ทีบอกขันทองให้ไปเป็นเพื่อนเป้าถือถาดไปเก็บ พูดจนขันทองเลี่ยงไม่ได้ต้องไปกับเป้า

เมื่ออยู่กับแมงเม่าตามลำพัง พระยากำแหงใจเต้นไม่เป็นส่ำตื่นเต้นจนเกือบเป็นลมเมื่อบอกแมงเม่าว่า

“ฉันรักแม่แมงเม่า...รักมานานมากแล้ว หากไม่ติดรับสั่งของกรมขุนวิมลท่านว่าห้ามใครบังคับแม่ ฉันคงยกขันหมากไปสู่ขอแม่แมงเม่าเสียนานแล้ว แต่เมื่อเป็นเช่นนี้ ฉันก็ต้องพูดกับแม่ตามตรง แม่แมงเม่าจะรับรักแลออกเรือนกับฉันได้หรือไม่”

แมงเม่าถูกจู่โจมสารภาพรักและขอออกเรือนก็อึ้งจนพูดไม่ออก พอตั้งหลักได้ก็ทำหน้าทะเล้นถามว่าท่านเจ้าคุณพูดอย่างนี้ออกพระศรีไม่หึงหวงแย่หรืออย่างไรก็เป็นชิ้นกันนะเจ้าคะ ทำเอาพระยากำแหงหน้าตึง เจอแบบนี้เข้าแมงเม่าก็ไปไม่เป็น