ตอนที่ 8
“มันต่อสู้กับใคร”
“จะใครก็ช่างเถอะพ่อ แต่มันไม่มีศพ แสดงว่าพวกมันไม่เป็นอะไร ฉันว่าเรารีบตามไปดีกว่า นี่ก็มืดแล้ว”
ภูผาเร่งเร้า กำนันสิงห์เลยหยุดความสงสัยแล้วให้ทหารรับจ้างนำทางต่อไปอย่างที่ลูกชายต้องการ
ooooooo
ที่โรงพักบางดงเสือ สารวัตรเพทายนั่งหน้าเครียดอยู่ตรงหน้าผู้กำกับการเวก หลังจากหารือกันเรื่องหมวดเนตรดาวมาสักพักหนึ่งแล้ว
“หมวดเนตรดาวไปไหนกันแน่ นี่หายไปเกือบ 48 ชั่วโมงแล้วนะ”
“ผมเดาว่าน่าจะเป็นเรื่องเกี่ยวกับนายเรืองเดชกับลูกสาวที่ถูกจับตัวไป”
“แล้วหมวดไปเกี่ยวอะไรกับเขาด้วย”
“ผมไม่แน่ใจครับ กำลังให้คนติดตามดูอยู่”
สีหน้าผู้กำกับไม่ค่อยพอใจ จังหวะนี้เองจ่าแห้วกับหมู่เหิรเข้ามาด้วยท่าทีร้อนรน
“ขออนุญาตครับ มีแหล่งข่าวแจ้งมาว่ามีการยิงกันทางฝั่งโน้นครับ”
ผู้กำกับรับฟังแต่ยังไม่ปักใจเชื่ออย่างนั้น
“อาจจะเป็นพวกนั้นยิงกันเอง ไม่เกี่ยวกับคนของเราก็ได้”
“ด้วยความเคารพครับท่าน สายรายงานว่าเป็นคนไทยครับ มีหลายกลุ่มด้วย”
“ผมว่าต้องเกิดเรื่องแน่ครับ และคิดว่าหมวดเนตรดาวต้องอยู่ที่นั่นด้วย” เพทายพูดพรวด
“อะไรที่ทำให้สารวัตรคิดแบบนั้น”
“ยาเสพติด...ผมเชื่อว่าหมวดเนตรดาวถูกส่งมาที่นี่เพราะเรื่องนี้”
สารวัตรเพทายมั่นใจ แต่ผู้กำกับไม่เชื่อเพราะมันไม่มีเหตุผลมากพอ
“เป็นไปไม่ได้ หมวดเนตรดาวทำงานพลาดขนาดถูกย้ายข้ามสายงาน จะมาดูเรื่องยาเสพติดของกลางได้ยังไง”
สารวัตรเพทายชะงัก ในใจวิตกกังวลเป็นห่วงเนตรดาวมาก
“ผมแค่คาดเดาน่ะครับ แต่สิ่งที่ต้องทำในตอนนี้คือต้องออกไปตามหาหมวดเนตรดาว”
“ใช่ครับ ผมกับหมู่เหิรไปดูทุกที่ที่หมวดเนตรดาวควรจะไปก็ไม่พบครับ”
“ผมว่าเราน่าจะทำตามที่สารวัตรเพทายเรียนท่านนะครับ”
จ่าแห้วกับหมู่เหิรช่วยพูดอีกสองเสียง ผู้กำกับท่าทีลังเล แต่สุดท้ายก็ตัดสินใจตกลง
“ได้...แต่อย่าให้เกิดเรื่องก็แล้วกัน ผมไม่อยากให้กระทบกระเทือนความสัมพันธ์ระหว่างประเทศ”
สารวัตรเพทายพอใจ...และหวังว่าหมวดเนตรดาวคงจะปลอดภัย
ooooooo










