คุณหนูเรือนเล็ก

ด้วยความที่ดาญ่าบอกว่าจะใช้เรือนเล็กเป็นเรือนหอ ทำให้เทวัตเร่งซ่อมแซมมันทั้งวันทั้งคืน

จนในที่สุดเรือนเล็กก็กลับมาอยู่ในสภาพเดิม เธอหอมแก้มเขาหนึ่งฟอดแทนคำขอบคุณ เทวัตตัดพ้อแค่ขอบคุณเองหรือ ที่เคยสัญญาเอาไว้ไม่ใช่แบบนี้สักหน่อย เธอทำไขสือจำไม่ได้ว่าไปสัญญาอะไรกับเขาเอาไว้ เทวัตหน้าเศร้าขึ้นมาทันที  จำไม่ได้ก็ไม่เป็นอะไร ดาญ่ายื่นช่อดอกเดซี่ให้พร้อมกับขอเขาแต่งงาน เทวัตยืนอึ้ง คุณหนูปรากฏตัวขึ้นกระเซ้า

“เอ้า ใบ้รับประทานเลย ว่าไงล่ะ แต่งหรือไม่แต่ง”

“ดาญ่าเหลือตัวคนเดียวแล้วมันสำคัญมากที่ดาญ่าต้องตัดสินใจว่าจะฝากชีวิตไว้กับใคร ดาญ่าเลือกคุณค่ะ”

“ขอบคุณที่เลือกผมครับ ผมจะแต่งงานกับคุณครับ” เทวัตรับดอกไม้ไปถือไว้แล้วดึงดาญ่ามากอด คุณหนูเรือนเล็กตบมือกระโดดโลดเต้นดีใจ ดาญ่าหัวเราะทั้งน้ำตา นี่เธอกำลังขอผู้ชายแต่งงานหรือนี่

“ใครขอก่อนไม่สำคัญหรอกครับในเมื่อเรามีหัวใจเดียวกันแล้ว ผมสัญญาว่าจะรักและดูแลคุณตลอดไป” เทวัตบรรจงหอมแก้มดาญ่าแล้วพากันเดินจูงมือไปโดยมีคุณหนูโปรยดอกไม้ตามทางเดินเหมือนในพิธีแต่งงาน

ooooooo

–อวสาน–