คุณหนูเรือนเล็ก

“ผมถึงต้องเป็นคนมาเอาพวกมันเข้าคุกเพื่อล้างบาปที่ทำไว้กับคุณ”

“มึงพล่ามจบหรือยัง” ไม่พูดเปล่าเหิมชักปืนยิงรังสรรค์เข้าอกซ้ายล้มตึง นันทิยามาทันเห็นพอดีตกใจมากรีบเข้าไปหาพี่ชาย เหิมเห็นทุกคนมัวแต่สนใจรังสรรค์พุ่งไปล็อกตัวดาญ่า แต่เทวัตรั้งไว้ไม่ยอมให้เอาเธอไป ขอร้องท่านให้หยุดทำร้ายครอบครัวคนอื่นสักที เหิมไม่พอใจหันปืนมาทางเทวัต แต่เขาไวทายาดจับมือข้างที่ถือปืนดันขึ้น ตำรวจทุกนายเล็งปืนใส่เหิมเป็นจุดเดียวกัน ผู้กองกมลสั่งให้ทนายโฉดทิ้งอาวุธ

อารยะรีบเข้าไปดึงตัวดาญ่าหลบออกมา ปล่อยให้เทวัตกับเหิมยื้อแย่งปืนกัน เหิมเจ้าเล่ห์ใช้หัวโขกหน้าเทวัตซึ่งไม่ทันตั้งตัวจนหน้าหงายปล่อยมือจากยื้อแย่งปืน เหิมเป็นอิสระลั่นกระสุนใส่ถูกไหล่เทวัตเต็มๆ วัชรีหัวเราะสะใจ บอกให้ชู้รักฆ่ามันเลย เหิมจะยิงเขาซ้ำแต่ถูกตำรวจระดมยิงใส่เสียก่อนร่างพรุน วัชรีกรีดร้องลั่น

“พี่เหิม...พวกแกฆ่าเขาทำไม ปล่อยฉันนะ ฉันจะไปหาพี่เหิม” วัชรีดิ้นรนจะไปหาเหิมแต่ตำรวจล็อกตัวไว้

เทวัตฝืนความเจ็บปวดเข้าไปคุกเข่าตรงหน้าร่างไร้วิญญาณของพ่อเลี้ยง ร้องไห้เสียใจที่ท่านต้องมาตายในสภาพนี้ ดาญ่าเข้าไปกอดเขาไว้อย่างปลอบใจ นันทิยามองความวุ่นวายที่เกิดขึ้นด้วยน้ำตานองหน้า แล้วมองไปที่ดาญ่าแค้นสุดๆ ก่อนจะค่อยๆถอยหลังหลบออกมา โดยไม่มีใครทันสังเกตเห็น จากนั้นตรงไปยังเรือนเล็กอย่างคนเสียสติ

“ฝันของพวกฉันสลายหมดแล้ว เพราะแกคนเดียวอีดาญ่า พี่สรรค์ต้องตาย คุณน้าต้องติดคุก ฉันไม่เหลืออะไรอีกแล้ว แกรักอีเรือนผีสิงนี่มากใช่ไหม ฮึ”

ooooooo

นันทิยาสติแตกเข้าไปทำลายข้าวของในเรือนเล็กป่นปี้ ฝนกำลังทำความสะอาดอยู่ชั้นบนได้ยินเสียงโครมครามลงมาดู เห็นเธอกำลังพังข้าวของเข้าไปห้าม พร้อมกับขู่ถ้าไม่หยุดจะไปตามคุณดาญ่ามาจัดการ

“ฟ้องนังนั่นเหรอ นี่” นันทิยาจับฝนเหวี่ยงจนเซชนผนัง ตามเข้าไปตบซ้ำล้มคว่ำแล้วเอาข้าวของปาใส่จนสาแก่ใจ จากนั้นเดินเข้าไปในครัวเปิดเตาแก๊สจะเผาที่นี่ให้สิ้นซาก แต่จุดไฟเท่าไหร่ก็ไม่ติดต้องเปลี่ยนแผนใหม่ ลองค้นดูตามลิ้นชักเจอไฟแช็ก คว้าผ้าเช็ดจานที่แขวนอยู่มาจุดไฟเผา

“ไอ้เรือนผีสิง ต่อจากนี้ไปก็จะเหลือแค่ตอตะโก ฮ่าๆๆ” นันทิยาโยนผ้าติดไฟใส่ผนังไม้ของบ้าน ฝนค่อยๆยันตัวลุกขึ้นเห็นควันโขมงรีบวิ่งออกจากเรือนไปตามดาญ่าที่กำลังให้ปากคำกับตำรวจอยู่หน้าตึกใหญ่

“คุณดาญ่าคะ คุณนันกำลังเผาเรือนเล็กแล้วค่ะ ตอนนี้ควันคลุ้งไปหมดเลย”