คุณหนูเรือนเล็ก

วัชรีกับอำไพเข้าไปช่วยกันดึงนันทิยาซึ่งคร่อมร่างอุ่นที่ถูกตบสะบักสะบอมออกห่าง จากนั้นวัชรีจับนันทิยาไปขังไว้ในห้องนอนตัวเอง สั่งกักบริเวณให้อยู่แต่ในนี้ ห้ามออกไปไหนเด็ดขาดจนกว่าจะเปิดพินัยกรรมพรุ่งนี้เสร็จ

“อะไรอ่ะ คุณน้าจะขังนันไว้จนพรุ่งนี้เลยเหรอ”

“ก็เออสิ แกอยู่บนห้องไม่ตายหรอกแต่ฉันสิจะตายถ้าแกลงไปป่วนทำให้เสียเรื่องที่อุตส่าห์วางแผนมาตั้งนาน”

นันทิยาอยากรู้คุณน้าแน่ใจได้อย่างไรว่าจะเอาชนะดาญ่าและได้สมบัติทั้งหมดมาเป็นของตัวเอง ตนดูท่ามันแล้วไม่เห็นมันจะทุกข์ร้อนอะไร ยังอ่อยคุณเทวัตอยู่เลย

วัชรีพอใจหากดาญ่าทำอย่างนั้นจริงๆ สั่งให้นันทิยาจำใส่หัวเอาไว้เราจะไม่กลับไปจนเหมือนโคตรเหง้าของเราอีก เราจะต้องมีกินมีฐานะ อยากได้อะไรต้องได้ เธออยากได้ร้อยเทวัตล้านเทวัตก็จะมีผู้ชายมาเข้าแถวให้เธอเลือก นันทิยาเถียงว่าผู้ชายพวกนั้นไม่ใช่ เพราะเทวัตมีแค่คนเดียว วัชรีหมั่นไส้ตบเธอหน้าหันเผื่อจะหายโง่ขึ้นมาบ้าง

“คำก็เทวัตสองคำก็เทวัต ฉันได้ยินจนเอียนจะแย่อยู่แล้ว สงบสติแล้วใช้สมองคิดไปนะ อย่าออกไปนอกห้องเด็ดขาด เดี๋ยวข้าวปลาจะให้นังคนใช้เอามาให้กินบนห้อง ถ้าแกอยากมีชีวิตสุขสบายไปกับฉันล่ะก็

ต้องเชื่อฉัน” ว่าแล้ววัชรีออกจากห้อง นันทิยาเขวี้ยงหมอนลงพื้นอย่างขัดใจ

“พรุ่งนี้ถ้าแกถูกเฉดหัวออกจากบ้านล่ะก็ ฉันจะเลี้ยงส่งแกชุดใหญ่ นังดาญ่า”

ooooooo

ที่หน้าห้องผ่าตัด...

ขณะหมอใช้ความพยายามอย่างหนักรั้งชีวิตฤกษ์เอาไว้ อารยะวางสายจากผู้กองกมลเดินมาหาเทวัตกับดาญ่าและเนตรสุดา บอกว่าตอนนี้เจ้าหน้าที่ตำรวจกำลังตรวจหาหลักฐานอยู่ที่อู่ซ่อมเรือแต่ยังไม่เจออะไร ไม่ว่าจะเป็นอาวุธหรือหลักฐานที่จะยืนยันว่าเหิมไปที่นั่นและเป็นคนลงมือทำร้ายฤกษ์ ทางตำรวจขอให้พวกเราทุกคนทำตัวเป็นปกติเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น ปิดเรื่องนี้ไว้ก่อน อย่าให้คนร้ายไหวตัวทัน

“แต่พรุ่งนี้ก็จะเปิดพินัยกรรมแล้วด้วย ต้องยังไงล่ะคุณ” เนตรสุดาซัก

“ก็ทำตัวตามปกติเดินตามแผนที่พวกเราวางกันไว้นั่นแหละ ส่วนเรื่องคดีฆ่านายสามทำร้ายนายฤกษ์แล้วการฆาตกรรมคุณหนูเล็กเมื่อยี่สิบปีก่อน ตำรวจจะเร่งรวบรวมหลักฐานและประสานงานผ่านมาทางผม ถ้าต้องการความร่วมมืออะไรจากเรา”

ดาญ่าฝากอารยะจัดการให้ด้วย ทนายความหนุ่มเห็นสีหน้าไม่สู้ดีนักของเพื่อนถามว่ายังไหวใช่ไหม มาถึงขั้นนี้แล้วอะไรจะเกิดก็ต้องปล่อยให้มันเกิดตามเวรกรรมของทุกคนที่สร้างกันไว้แล้วทุกอย่างก็จะคลี่คลายเอง