ตอนที่ 15
เทวัตต่อว่า เหิมเห็นท่าไม่ดีคว้ากระเป๋าเอกสารวิ่งหนี วัชรีจะหนีตามแต่ถูกตำรวจรวบตัวไว้เสียก่อน ส่วนผู้กองกมล เทวัต ดาญ่าและอารยะรวมทั้งตำรวจอีกสองนายวิ่งตามเหิมออกไป
ooooooo
เหิมวิ่งหนีออกมาทางประตูหน้าแต่ต้องเบรกหัวทิ่มเมื่อเจอรังสรรค์ในสภาพบาดเจ็บทั่วตัวใบหน้าข้างหนึ่งถูกพันด้วยผ้าพันแผลยืนขวางอยู่ ทุกคนที่ตามมาต่างตกใจกับสภาพของเขาโดยเฉพาะวัชรีเข่าแทบอ่อน
“มึงตกใจมากใช่ไหมไอ้เหิมอีวัชรีที่ฆ่ากูแล้วกูยังไม่ตาย”
ดาญ่าตกใจไม่แพ้คนอื่นเช่นกัน นี่อาเหิมพยายามฆ่ารังสรรค์ด้วยหรือ เขาไม่ได้ถูกแค่เหิมที่พยายามฆ่า
นังน้าตัวดีของเขาก็พยายามฆ่าเขาเช่นกัน มันทั้งคู่หลอกเขาไปที่บ้านแล้วช่วยกันทั้งยิงทั้งตีจับถ่วงน้ำเพื่อจะฆ่าปิดปากเพราะเขารู้ความลับของพวกมันทุกอย่างทั้งเรื่องโกงบริษัททั้งเรื่องที่มันสั่งซื้อยามาให้แม่ของดาญ่ากินทุกวันจนตาย วัชรีชี้หน้าสั่งให้เขาหยุดพล่าม เขาไม่หยุดจะเปิดโปงความชั่วของทั้งคู่ให้หมดว่าทำเลวอะไรบ้าง
“คุณดาญ่าครับ การตายของพ่อคุณมันไม่ใช่อุบัติเหตุ พ่อคุณไม่ได้จมน้ำตาย”
“ไอ้สรรค์มึงหุบปากนะ” โวยวายจบเหิมพุ่งเข้าหา รังสรรค์ชักปืนขึ้นมาเล็งใส่ทำให้เขาหยุดกึก
“มึงนั่นแหละหยุด ไอ้ตัวบงการ มึงสั่งให้กูฆ่าพ่อคุณดาญ่า” รังสรรค์กล่าวหาจบ เล่าย้อนไปถึงเหตุการณ์ในอดีต วันนั้นภิมุขจับได้ว่ารังสรรค์ยักยอกเงินบริษัทไปใช้ 5 ล้านบาท ต่อว่าเขาไม่พอด่าไปถึงวัชรีอีกด้วยที่เลี้ยงไม่เชื่องทั้งน้าทั้งหลาน น้าสาวแอบมีชู้ ส่วนหลานชายแอบเป็นโจร เขายกมือไหว้ขอโทษภิมุข แต่ท่านไม่อยากได้คำขอโทษ แต่จะเอาเงินคืนสั่งให้เขาไปหามาใช้ให้ครบจำนวน ไม่อย่างนั้นจะให้ตำรวจเข้ามาสอบสวน
“สาวไปถึงไหน ใครมีส่วนร่วมมือกับคุณโกงบริษัทผม ผมจะให้ตำรวจลากคอเข้าคุกให้หมด ผมไม่เอาไว้”
การที่ภิมุขขู่จะเอาเรื่องรังสรรค์กับพวกครั้งนี้เท่ากับออกคำสั่งตายให้ตัวเอง เหิมรู้เรื่องที่ภิมุขขู่จะเล่นงานรังสรรค์หากไม่หาเงินมาคืน จึงยุให้เขากำจัดเสี้ยนหนามอย่างภิมุขให้พ้นทาง ทีแรกเขาไม่ยอมทำตามแต่เหิมเสี้ยมหากไม่ทำก็ติดคุก ถ้าเขาเข้าคุกตนคงช่วยอะไรไม่ได้ แต่ตนช่วยเขากำจัดภิมุขได้
“แกต้องทำตาสรรค์ ไม่มีอะไรยากหรอก น้าจะเตรียมการทุกอย่างให้เอง เตรียมทางหนีทีไล่ไว้ให้ด้วย รับรองว่าแกลงมือได้สะดวกไม่ทิ้งหลักฐานร่องรอยไว้เลย” วัชรีช่วยกล่อมอีกแรงหนึ่ง
“แล้วนายต้องรีบลงมือเลยก่อนที่มันจะไปแจ้งตำรวจมาเล่นงานนาย”










