คุณหนูเรือนเล็ก

“ถ้าอย่างนั้นคุณปู่ตื่นได้แล้วนะคะ มาอยู่กับคุณเทวัตหลานที่รักของคุณปู่ อย่านอนอยู่อย่างนี้เลย อย่าทิ้งเราไปนะคะ” พี่สาวคุณหนูเอื้อมมือไปกุมมือวิจารณ์ไว้ ท่านยิ้มทั้งที่ยังหลับตาอยู่...

หลังเมฆหมอกร้ายผ่านพ้นไปแล้ว ดาญ่าเข้ามารับตำแหน่งประธานบริษัทเอกธนกิจคนใหม่โดยมีเนตรสุดาทำหน้าที่กล่าวต้อนรับท่านประธานแทนพนักงานทุกคน ดาญ่าประกาศต่อหน้าทุกคนว่าจะไม่ทำให้ผิดหวังจะเดินตามนโยบายที่คุณพ่อวางไว้ ขอให้พนักงานทุกคนร่วมมือร่วมใจกันทำงานเพื่อให้บริษัทกลับมาประสบความสำเร็จอีกครั้ง นอกจากนี้เนตรสุดายังแนะนำให้ทุกคนได้รู้จักกับอารยะที่ปรึกษาทางด้านกฎหมายคนใหม่ของบริษัท

ทุกคนตบมือให้การต้อนรับ อารยะก้าวออกมาขอบคุณทุกคนและขอฝากเนื้อฝากตัวด้วย เขาไม่ดุมีอะไรปรึกษาได้ตลอด อำนวยเห็นคนหล่อเป็นไม่ได้ ถามว่าไม่ดุแล้วยังโสดด้วยไหม เนตรสุดามองเหล่

“แฮ่ม อำนวย นี่ไม่ใช่เวลามาสปีกเรื่องในใจนะคะ”

“แต่ผมมีเรื่องในใจอยากจะบอกกับทุกคนครับ ได้หรือเปล่าครับคุณเนตร อนุญาตให้พูดหรือเปล่า”

ทันทีที่เนตรสุดาอนุญาต อารยะหยิบกล่องแหวนขึ้นมาคุกเข่าตรงหน้าขอเธอแต่งงาน เธออึ้งไปอึดใจก่อนจะตอบตกลง เขาจับมือเธอมาสวมแหวนหมั้นให้ ทุกคนตบมือแสดงความยินดี เทวัตกับดาญ่ายิ้มดีใจไปกับทั้งคู่ด้วย จังหวะนั้นโรงพยาบาลโทร.มาแจ้งข่าวดีสองเรื่องซ้อนว่าวิจารณ์กับฤกษ์ฟื้นจากโคม่าแล้ว

ไม่นานนักเทวัตกับดาญ่ามาถึงห้องพักฟื้นผู้ป่วย เห็นวิจารณ์ฟื้นแล้วแถมมีสีหน้าดีขึ้น เทวัตโผเข้าไปกอด ดาญ่ายืนมองตาหลานสวมกอดกันพลอยสุขใจไปด้วย สักพักพยาบาลเข็นรถเข็นพาฤกษ์เข้ามาแม้จะฟื้นแล้วแต่อาการบาดเจ็บยังมีให้เห็น เขายกมือไหว้ขอโทษวิจารณ์ด้วยที่พรากหนูเล็กไปจากท่าน แต่เพราะเราสองคนรักกันจนไม่อยากถูกพราก ท่านไม่เคยคิดพรากทั้งคู่ ไม่รู้ด้วยซ้ำว่าฤกษ์กับหนูเล็กรักกัน กว่าจะรู้ทุกอย่างก็สายไปแล้ว

“มานายฤกษ์ มาเล่าให้ฉันฟังสิว่าตอนที่แกพาลูกสาวฉันไป ชีวิตลูกสาวฉันเป็นอย่างไรบ้าง”

“ถึงเราจะอยู่กันอย่างไม่ร่ำรวยอะไรแต่เราก็มีความสุขครับ” จากนั้นเรื่องราวชีวิตรักของฤกษ์กับหนูเล็กก็พรั่งพรูออกจากปากฤกษ์ แม้จะอยู่ด้วยกันเพียงสั้นๆ แต่เธอกับเขามีความสุขมาก ยิ่งตอนเทวัตเกิด เด็กน้อยมาช่วยเติมเต็มชีวิตของทั้งคู่ วิจารณ์ยิ้มดีใจเมื่อได้รู้เรื่องราวของลูกสาวสุดที่รัก...