ตอนที่ 10
“แล้วพี่บุญธรรมเฮียว่ายังไงบ้าง”
“พี่อ้ายเสียงอ่อนลงแล้ว คงเห็นกับคุณพ่อ แต่มาคิดได้ตอนคุณพ่อเสียแล้วก็ไม่รู้ว่าจะสายเกินไปรึเปล่า”
“แต่มันก็ยังดีกว่าคิดไม่ได้เลยไม่ใช่เหรอเฮีย ในความโชคร้ายมันก็ยังมีความโชคดีอยู่นะ”
“โชคดียังไง พ่อบุญธรรมอั๊วเพิ่งเสียไปนะ”
“อั๊วไม่ได้ดีใจในความตายของคนอื่นนะเฮีย แต่เฮียลองคิดดูว่าชีวิตเฮียเคยทำอะไรเพื่อตัวเองบ้าง คำว่าบุญคุณมันรัดคอเฮียมาทั้งชีวิต ถ้าอาเจ็กกับพ่อบุญธรรมเฮียยังอยู่เฮียก็ต้องทำทุกอย่างเพื่อตอบแทนบุญคุณ
ไม่มีวันจบสิ้น”
ปิ่นมุกชี้ให้เขาเห็นเรื่องดีๆท่ามกลางความสูญเสีย ทรงวาดเห็นด้วยแต่ไม่วายรู้สึกผิดต่อพ่อกับพี่ชายบุญธรรม เขาดึงเธอมากอดเหมือนขอกำลังใจ ปิ่นมุกซุกตัวแต่โดยดี เอ่ยเสียงอ่อน
“อั๊วไม่ได้หมายความว่ากตัญญูรู้คุณเป็นเรื่อง
ไม่ดีแต่การตอบแทนบุญคุณด้วยการทำเรื่องผิดๆมันก็ไม่ถูกต้อง”
“ลื้อพูดถูก อั๊วเข้าใจที่ลื้อพูดทุกอย่าง ตอนนี้ก็เหลือแต่เรื่องของพี่อ้ายเท่านั้นล่ะ ถ้าอั๊วชดใช้หนี้บุญคุณพี่อ้ายหมดเมื่อไหร่ อั๊วสัญญาว่าอั๊วจะพาลื้อไปให้พ้นจากวังวนนี้ให้ได้”
“เมื่อไหร่จะชดใช้กันหมดก็ไม่รู้นะเฮีย...แต่อั๊วก็จะรอวันนั้นแหละ”
ooooooo
พันเดชเริ่มแผนโต้กลับชาญยุทธด้วยการยึดอำนาจแก๊งในเยาวราช ยุแยงให้บรรดาหัวหน้าแก๊งไม่จ่ายค่าคุ้มครองนายเหมือนเคย เมื่อชาญยุทธรู้เรื่องจากวิสูตรก็หัวเสีย
“ไม่จ่ายค่าคุ้มครอง...พวกมันกล้าขนาดนี้เลยเหรอ”
“มีคนไปปล่อยข่าวว่านายตายแล้ว กลุ่มทุกกลุ่มก็เลยถือโอกาสแข็งข้อไม่จ่ายเงินครับ”
“ใครล่ะจะปล่อยข่าวถ้าไม่ใช่ไอ้ลูกสารเลวของคุณพ่อ คิดผิดจริงๆที่จะปล่อยมัน...โดนแว้งกัดจนได้”
“แล้วคุณอ้ายจะทำยังไงต่อครับ”
“ทุกอย่างขึ้นอยู่กับเสือแล้ว ถ้าเสือชนะการเลือกตั้งแล้วยืนยันว่าจะอยู่กับเรา กลุ่มอื่นก็ต้องคิดหนัก”
ชาญยุทธคิดฝากความหวังกับทรงวาด แต่กว่าจะถึงวันเลือกตั้งก็ต้องของขึ้นเมื่อได้รับของขวัญจากพันเดชเป็นข้อมือของสายข่าวที่ส่งไปสอดแนม
พันเดชรอฟังข่าวจากฤทธิ์ เมื่อรู้ว่าของขวัญถึงมือพี่ชายคนละแม่ก็สะใจมาก
“แกทำดีมากฤทธิ์ ป่านนี้ไอ้ลูกแหง่นั่นคงกลัวขี้ขึ้นสมองไปแล้ว ก็ดี...ถือเป็นการกำราบไม่ให้คนอื่นกล้าทรยศ”
“ตอนนี้ก็ถือว่าเรากับมันเสมอกันแล้วนะครับ”










