บ่วงสไบ

ผีพุดจีบยืนอยู่หน้าเรือนสีหน้าอาฆาตแค้น...มิ่งนอนหลับอยู่ในห้อง รู้สึกมีอะไรหนักๆอยู่บนตัวจึงลืมตาขึ้น ต้องตกใจเมื่อเห็นผีพุดจีบนั่งทับตัว จึงร้องให้คนช่วย

แก้วเผลอหลับไม่ได้ยินเสียงร้องของมิ่ง เทพยังคงสวดมนต์ไม่ได้สนใจเสียงใดๆ...ผีพุดจีบหัวเราะเยาะมิ่ง เขาจะแหกปากอย่างไรก็ไม่มีใครได้ยิน มิ่งพนมมือขอชีวิต

“ข้ากลัวแล้ว ปล่อยข้าไป ข้าจะทำบุญให้เอ็ง”

“กูไม่รับบุญจากคนใจบาป” ผีพุดจีบยื่นมือบีบคอ มิ่งจับมือไว้พยายามผลักออก จึงโดนจับหัวโขกขอบเตียงไปหลายที

เทพสวดบทแผ่เมตตาอุทิศบุญกุศลให้แก่พุดจีบ ...ผีพุดจีบรับรู้ถึงพลังบุญที่ส่งมาจึงหยุดนิ่งซึมซับรับบุญ มิ่งนอนหมดสติคาเตียง

ผีพุดจีบเดินมาหน้าห้องพระทรุดตัวนั่งพนมมือน้ำตาไหลซาบซึ้งใจเรียกเทพ...เสมือนเทพได้ยินเสียงลุกไปเปิดประตู พุดจีบดีใจแต่แล้วต้องชะงักเมื่อเห็นแก้วลุกขึ้นมาบอกเทพว่า

“พี่เทพ...แก้วฝันร้าย ผีพุดจีบฆ่ามิ่ง!”

เทพตกใจรีบวิ่งไปที่ห้องมิ่ง เห็นนอนหมดสติเลือดไหลจากหัวก็เข้าไปประคอง แก้วตามมาร้องลั่นว่าเหมือนในความฝัน ผีพุดจีบจับหัวมิ่งกระแทกเตียงหมายฆ่าให้ตาย ทันใดแก้วมองไปนอกหน้าต่าง เห็นผีพุดจีบนั่งห้อยขาอยู่บนต้นไม้แสยะยิ้ม ก็พุ่งไปปิดหน้าต่างแล้วโวย

“พี่เทพต้องทำอะไรสักอย่าง ไม่งั้นมันจะฆ่าแก้ว ฆ่าลูกของเรา”

เทพประคองมิ่งด้วยความเป็นห่วงและกังวลใจเรื่องวิญญาณพุดจีบ...

รุ่งเช้า บวบ ดีและเอี้ยงนั่งกอดแขนเม้ยด้วยขวัญเสียโดนผีหลอกเมื่อคืน อยู่กับฉ่ำผมตั้งเป็นที่ขบขันของพวกทาส เม้ยสมน้ำหน้าเพื่อนๆที่อยากลองดีเอาของคนตายมาใช้ เม้ยแนะนำให้เผาสไบส่งคืนคุณหนู ดียกมือไหว้ขอให้พุดจีบอภัยและเกิดชาติหน้าขอเป็นบ่าวเธอตลอดไป อยู่แกล้งเอาน้ำมันราดตัวดี บอกให้จุดไฟเผาตัวจะได้ไปอยู่กับคุณหนูดังปาก ดีโกรธวิ่งไล่ทุบตี

เทพเดินนำเจิม เรียมและบ่าวถือของจะไปใส่บาตรที่ท่าน้ำ แก้วตรงมาขวางหน้าห้ามไม่ให้ทำบุญส่งให้พุดจีบอีก เจิมไม่พอใจเอ็ด

“แก้ว คุณเทพจะทำบุญสร้างกุศล เอ็งมาปรามเขาว่าเอ็งเป็นมารศาสนา”

“แก้วไม่ใฝ่ขึ้นสวรรค์ดอก ใจมันพาลงขุมนรก” เรียมเสริม อบโวยวายใส่

“นังเรียม เอ็งด่าว่าหลานข้า!”

เทพปรามทุกคนให้หยุดแล้วบอกแก้วหลบเกรงไปไม่ทันพระ แก้วกลับปราดเข้าคว้าพานข้าวจากเจิม เดินลิ่วนำไป พอถึงท่าน้ำ พระพายเรือมาพอดี แก้วรีบบอกว่า