ตอนที่ 11
“พี่เหม มันจะฆ่าฉัน พี่ฆ่านังผีซะ!”
“เอ็งมาช่วยพวกมัน เอ็งก็ชั่วเช่นมัน!”
“ข้าจะดีหรือชั่วไม่ใช่กงการของเอ็ง แต่ปราบผีเป็นหน้าที่ของกู” เหมหยิบข้าวสารเสกปาใส่ ผีพุดจีบปวดแสบปวดร้อนทรุดลง แต่ฝืนสู้ใช้สไบปัดเป่าความร้อน
แก้วตกใจที่ผีพุดจีบไม่ดับสูญแถมลุกขึ้นมาสู้ เหมชักมีดหมอที่เหน็บเอวขึ้นมาบริกรรมคาถาแล้วพุ่งเข้าแทงกลางกบาลผี ร่างเธอหายวับ มาปรากฏตัวข้างหลังบีบคอเขา เหมพลิกมีดแทงเข้ากลางท้องผีพุดจีบ ร่างเธอหายวับ มีดหล่นลงพื้น แก้วถลาเข้ามาหา
“พี่เหม...นังผีมันตายแล้ว?”
“วิญญาณยังไม่ดับ ความอาฆาตแค้นของมันก่อฤทธิ์เดชใหญ่แลมีคนอุทิศสร้างบุญให้”
“มันต้องรังควานพวกฉันอีก เราจะทำอย่างไร”
“เอ็งอย่าให้ผู้ใดอุทิศบุญให้มัน”
แก้วขอร้องให้เหมไปอยู่ด้วยกัน เขาบอกว่าจะต้องปลุกเสกมีดอาคมด้วยกระดูกผีเจ็ดป่าช้าถึงจะกำราบผีพุดจีบได้ มิ่งเร่งให้แก้วกลับเรือน ลมพัดโชยราวให้รู้ว่าผีพุดจีบยังไม่ดับสลาย
ooooooo
เช้าวันใหม่ในห้องพระ เทพนั่งสวดมนต์เพื่ออุทิศบุญให้พุดจีบ อบชะเง้อมองอยู่หน้าห้อง โล่งใจที่เขายังไม่ออกจากห้องพระเพราะแก้วยังไม่กลับมา แล้วตัดสินใจไปตาม
พอลงบันไดก็เจออยู่เข้ามาก้อร่อก้อติกจึงตอกกลับจนหน้าหงาย ไม่ทันไรแก้วกับมิ่งประคองกันเดินมาในสภาพอิดโรยและบอบช้ำ แก้วร้องให้อบช่วย อบตกใจแต่อยู่กับฉ่ำแปลกใจว่าทั้งสองไปทำอะไรกันมา...เทพยืนอยู่หัวบันไดถามเกิดอะไรขึ้น แก้วกับมิ่งตกใจ
ขึ้นมาบนเรือน อบเช็ดตัวทำแผลให้แก้ว อยู่กับฉ่ำดูแลมิ่ง เทพมองและถามอย่างสงสัย
“ย่ำรุ่งฉันตื่นมาสวดมนต์ ไม่เห็นแก้วอยู่บนเรือน แก้วหายไปค่อนคืน แล้วมีเหตุใดถึงกลับมากับมิ่ง”...เจิม เรียม อยู่และฉ่ำอยากรู้เช่นกัน แก้วรีบหาคำแก้ตัว
“คุณเทพอย่าเสียเวลาซักไซ้ไล่เลียงแก้ว คุณเทพเอาเวลาไปกำราบนังผีพุดจีบเถอะ!”
“แก้วพูดหมายความว่าไง!”
“นังผีพุดจีบมันหลอกแก้ว! มันสะกดลากแก้วไปถึงป่าช้า มันใช้สไบรัดคอแก้ว ลากแก้วลงหลุมศพจะฝังแก้วทั้งเป็น เดชะบุญ มิ่งตามเข้ามาช่วยแก้ว ใช้ดาบฟันสไบขาด มันอาฆาตแค้นบีบคอมิ่งเอาให้ถึงตาย”
“มิ่งมีบุญคุณกับน้องพุดจีบ น้องพุดจีบไม่เคยทำร้ายผู้มีคุณ แลนับแต่น้องพุดจีบจากไป วิญญาณน้องพุดจีบไม่เคยหลอกหลอนบ่าวไพร่ในเรือน”
เรียมเห็นด้วยว่ามีแต่มิ่งกับแก้วที่โดนรังควานทำร้าย อบโวยหาว่าว่าแก้วเลว เรียมสวนอย่าใส่ความเป็นตุ๊กแกกินปูนร้อนท้อง อบอยากด่าแต่เกรงใจเทพ
มิ่งรีบช่วยแก้วแก้ตัว
“พี่เทพ ในฐานะเพื่อนเกลอมาแต่เล็ก ข้าขอสาบาน แก้วเล่าความจริง คุณหนูทำร้ายฉัน คงเคืองใจที่ฉันช่วยชีวิตแก้ว”










