บ่วงสไบ

“พวกเอ็งไม่กลัววิญญาณคุณหนูมาทวงคืนรึ?”

“อย่าเอ็ดไป วิญญาณคุณหนูสิงในพวกเครื่องกรอเครื่องทอผ้า เราเผาเป็นเถ้าถ่านแล้ว คุณหนูลาโลกแล้ว...” ดีสาธยาย

“ข้าจะฟ้องนังอบว่าพวกเอ็งขโมยผ้าของคุณหนูมาห่ม” เอี้ยงสวน

“เอ็งอย่าเอ็ดไป ข้าไม่ได้ขโมย ข้าหยิบซ่อนไว้...” บวบบอกดีว่านั่นแหละขโมย

“เอ็งอย่าเอ็ดไป ข้าซุกสไบให้เอ็งด้วย” ดียื่นผ้าสไบให้ เอี้ยงยิ้มออก อยู่กับฉ่ำจะโวย เอี้ยงรีบเสนอจะร่ายรำให้พวกเขาได้เถิดเทิงร่วมกับบวบและดี

ทาสชายตีกลอง อยู่กับฉ่ำเคาะฉิ่งฉาบและไม้ร่วมจังหวะ บวบ ดีและเอี้ยงห่มสไบร่ายรำ ระหว่างที่สนุกสนานกันอยู่มีเสียงหมาหอนดังขึ้น ทุกคนหยุดชะงักมองหน้ากันไปมา ดีพูดเล่นอยากให้บรรยากาศดีขึ้นว่าหมาหอนเพราะหลงใหลความงามของตน ทุกคนหัวเราะสนุกต่อ ทันใดนั้นเอง ชายสไบสีดอกตะแบกพลิ้วผ่าน อยู่มองตามเห็นหญิงสาวยืนอยู่มุมมืดก็ทักว่า

“ใครกัน...ไม่มารำเถิดเทิงด้วยกัน” ด้วยความเมา อยู่เดินไปจะชวนให้มาร่วมวง

ฉ่ำมองตามแปลกใจว่าเพื่อนจะทำอะไร อยู่ชวนสาวแต่เธอบอกว่าไม่อยากทำให้พวกเขาเป็นทุกข์ อยู่บอกจะทุกข์ได้อย่างไร มีสาวงามไปร่วมวงมีแต่จะสำราญใจ ว่าแล้วก็จูงมือพาเดิน คนอื่นๆมองด้วยความแปลกใจว่าอยู่ พาใครมา เพราะเธอก้มหน้าก้มตา...ดีออกอาการเคืองที่อยู่ไม่สนใจตนหันไปสนใจสาวอื่น พอเข้ามาใกล้จึงชี้หน้าข่ม

“เอ็งจำใส่กบาลไว้ ไอ้อยู่เป็นว่าที่ผัวข้า เสียทองท่วมหัวข้าไม่ยอมเสียว่าที่ผัวให้เอ็ง”

หญิงสาวจะเดินออกไปแต่อยู่คว้ามือไว้และบอกว่าตนไม่ใช่ผัวใคร ไม่ต้องกลัว บวบขัดใจเข้าไปจับให้สาวเงยหน้า ทันใดต้องตกตะลึงเมื่อเห็นว่าเป็นผีพุดจีบ ทุกคนถอยหนี มีเพียงอยู่ที่ไม่เห็น ดีถามย้ำอีกครั้งว่าเขาจะเลือกใคร อยู่พูดหนักแน่นว่าเลือกสาวงามคนนี้ ดียกมือไหว้ขอให้ไปที่ชอบๆแล้ววิ่งหนีตามพรรคพวกไป

“ไอ้พวกนี้แปลกคน เห็นคนงามแล้วอิจฉาแล่นหนี ไปเถอะจ้ะน้อง” อยู่หันชวนแล้วต้องตกตะลึงเมื่อเห็นหน้าชัดๆว่าเป็นผีพุดจีบ ฉี่ราดลงขาตาโพลง “กระผมไม่กวนใจคุณหนูขอรับ” อยู่จะไปแต่มือยังจับมือเธอ จึงหันมาแกะมือออกแล้วคลานหนีหัวซุกหัวซุน

คนอื่นๆวิ่งหนีแย่งกันลงตุ่ม บ้างก็หาที่บังกายแค่เสาต้นหนึ่ง...แล้วบวบ ดีและเอี้ยงก็วิ่งมารวมกันหน้าเรือนทาส บวบคิดว่าพุดจีบคงโกรธที่พวกตนเอาสไบเธอมาสวมใส่ จึงพร้อมใจกันถอดออกกองไว้เปลือยอกวิ่งกลับห้องหน้าตั้ง

ooooooo