บ่วงสไบ

“นิมนต์ไปคุ้งโน้นเจ้าค่ะ เรือนคุณเทพไม่ทำบุญแล้ว ไม่ต้องแวะมารับบุญเจ้าค่ะ”

“แก้ว! รู้ตัวรึไม่ว่าทำอะไรลงไป” เทพเอ็ดยกใหญ่ แก้วไม่กลัว

“แก้วไม่ยอมให้พี่เทพทำบุญอุทิศบุญให้นังผี พี่เทพทำบุญให้มัน มันก็มีแรงอาละวาดฆ่าคน! ไอ้มิ่งเกลอรักของพี่เทพเกือบตายก็เพราะน้ำมือมัน”

“ฉันไม่เคยอุทิศบุญให้น้องพุดจีบทำร้ายใคร ฉันแผ่เมตตาให้น้องละวางความแค้น”

“ผีอย่างมันไม่สำนึกในบุญบาป ผีชั่วตนนี้ต้องกำราบด้วยคาถา!”

“แก้วหมายความว่าอย่างไร?”

“แก้วจะทำทุกอย่างเพื่อปกป้องลูกในท้องของเรา ถ้าพี่เทพรักลูก ขอให้เชื่อคำเมีย อย่าทำบุญให้มัน” แก้วเทของใส่บาตรลงน้ำแล้วกระชากพานจากเรียมมาเทด้วย “ทำบุญให้ฝูงปลา สุขใจกว่าทำบุญให้นังผี!”

“แก้ว...เอ็งพอเถอะ” อบหวาดหวั่นปรามหลานสาว แก้วผละเดินไป อบหันมาไหว้เทพ “คุณเทพให้อภัยแก้วนะเจ้าคะ คนท้องคนไส้อารมณ์รุนแรงราวกับห่าฝนเจ้าค่ะ คุณเทพเมตตาแก้ว เห็นแก่ลูกในท้อง นะเจ้าคะ” พูดจบก็วิ่งตามแก้วไป

เทพสีหน้ากังวล เจิมจะไปทำของใส่บาตรให้ใหม่ เขายกมือปราม เจิมกับเรียมกลัวว่าเขาเชื่อคำแก้ว แต่แล้วเทพพูดให้ทั้งสองคลายกังวล

“ใช่ว่าฉันจะเชื่อคำของแก้ว แต่ฉันไม่อยากมีปากเสียงกับแก้ว ฉันพะวงลูกในท้องต้องรับอารมณ์เกรี้ยวกราด...ฉันวานป้าเจิม น้าเรียมช่วยพายเรือไปทำบุญที่วัดแทนฉัน...ฉันจะสวดมนต์นั่งสมาธิภาวนาให้น้องพุดจีบ”

เจิมกับเรียมโล่งอก ยกมือไหว้อนุโมทนาบุญ

ooooooo

อบวิ่งตามมาเตือนแก้วพูดจาอะไรให้คิดบ้าง แก้วอ้างกลัวผีจะฆ่ามากกว่า ต้องทำทุกวิถีทางขวางทางบุญก่อนที่เหมจะกลับมา ไม่อยากประจันหน้าผีอีก  อบเข้าใจแต่ก็อยากให้รักษากิริยาบ้างอย่าหยาบคายใส่เทพ กลัวเขาจะชังน้ำหน้าแล้วหันไปหาบ่าวสาวๆ หรือชด

“นังชด!”

“เอ็งลืมไปแล้วรึว่ามันจ้องจะงาบคุณเทพ”

“มันไม่กล้าเหยียบเรือนไปเสนอหน้าดอก” แก้วนึกถึงชดแล้วยิ้มหยัน

ระหว่างนั้นเมี้ยนพยายามดึงชดให้ออกจากห้องบ้าง แต่ชดยังไม่กล้าสู้หน้าใคร เมี้ยนปลอบว่าไม่มีใครรู้เรื่องที่โดนข่มขืน ส่วนเม้ยก็ได้เอาเงินอุดปากไว้แล้ว แต่ชดยังกลัว

“ไอ้เหมนั่น”

“ลองมันง้างปาก ข้าจะเฉาะปากมันเอง ไป...อย่ามัวแต่ทุกข์ระทมให้คนเขาสมเพช ข้าจะขัดสีฉวีวรรณ ให้เอี่ยมอ่องเป็นนางฟ้าของแม่” เมี้ยนดึงชดเดิน แก้วกับอบโผล่มาขวาง

“สองแม่ลูกจะไปไหนกันรึ” แก้วถาม

“จะเอายาสูบไปให้พวกบ่าวที่ท้ายเรือนรึ” อบแดกดัน แก้วเสริม

“รึจะไปลงว่านเสน่ห์...”

“นังแก้ว!” เมี้ยนตกใจที่รู้เรื่องนี้

“น้าอบ...น้าอย่าบอกใครเทียวนะ ว่าฉันให้พี่เหมทำเสน่ห์ ประเดี๋ยวนังชดจะไปทำเสน่ห์กับพี่เหม...”

“อุตะ...ข้าพลั้งปากบอกนังเอี้ยงนังเม้ย แต่สองตัวนั่นไม่บอกใครดอก”