บ่วงสไบ

“ดีแล้วล่ะ พี่เหมกลัดมัน ตกมันเสียด้วย เข้าไปสุ่มสี่สุ่มห้าเป็นอันต้องโดนพี่เหม...ฟาดงวงฟาดงาใส่อาจตายได้” แก้วเข้าไปเย้ยชดใกล้ๆแล้วหันมาหัวเราะกับอบ

“พวกเอ็งสุมหัววางแผนชั่ว! ลวงลูกข้าไปให้ไอ้สัปเหร่อ” เมี้ยนเดือด อบทำท่าตกใจ

“เอ็งอย่าบอกนะว่านังชดลูกสาวเอ็งถูกงาไอ้เหมแทงเสียแล้ว...”

“ชดเอ๊ย...ข้าเวทนาเอ็ง เอ็งฝันอยากได้ผัวเป็นคุณหลวง แต่ดวงเอ็งกลับได้ผัวเป็นหมอผี”

อบแย็บว่าลูกจะออกมาเป็นอะไร แก้วหัวเราะเยาะตอบว่าต้องเหมือนแม่ คือครึ่งคนครึ่งผี เมี้ยนสุดทนพุ่งเข้าตบแก้ว เธอไม่ทันตั้งตัวจึงเสียท่า

“อีชาติชั่ว! ระยำใส่ลูกกู มึงตาย!” เมี้ยนตามตบแก้วจนล้มลุกคลุกคลาน ชดดึงแม่ให้พอ

อบบอกยังพอไม่ได้แล้วพุ่งเข้าตบชดบ้าง ทั้งตบทั้งถีบจนชดกระเด็นไปหัวกระแทกเจ็บหนัก แก้วร้องให้อบมาช่วย อบจึงเข้าไปทึ้งเมี้ยนและช่วยกันรุมตบตี เมี้ยนสู้ไม่ไหวล้มลงข้างลูก ชดยกมือไหว้ขอให้หยุดตบตีแม่ แก้วชี้หน้าไม่เกรงหัวหงอกหัวดำ

“กูหยุด ใช่กูปรานีมึง...ถ้ากูไม่ห่วงลูกในท้องล่ะก็ กูเอามึงถึงตาย!”

“พวกเอ็งระลึกให้จงดี อย่าผยองใส่พวกข้า” อบย้ำ

“อยากแก่ตายก็เจียมตัว ไม่งั้นพวกมึงจะสะพรึง!” แก้วถีบชดที่นั่งยกมือไหว้แล้วเดินไป อบเดินตาม เมี้ยนมองด้วยความโกรธแค้นเข่นเขี้ยวจองเวร ชดขอร้องแม่ให้เลิกเอาชนะแก้ว แต่เมี้ยนไม่ยอมจะต้องเอาคืนให้สาสม

“เราแก้แค้น พวกมันก็ราวีเอาคืน เราต้องเจ็บต้องทุกข์ วนเวียนอยู่อย่างนี้ไม่จบสิ้น เมื่อใดเราจะมีความสุขล่ะแม่ เรามีเงินมีทองของคุณเยื้อนมากพอที่จะสุขสบายไปทั้งชาติ เราหนีไปจากที่นี่ ไปตั้งรกรากใหม่ อยู่กันตามประสาแม่ลูก ไม่ต้องเผชิญเวรเผชิญกรรมกับมันอีกนะจ๊ะแม่”

“กูไม่ไป! มีเงินทองท่วมหัวกูก็ไม่เป็นสุข...อีแก้ว กูจะเป็นเจ้ากรรมนายเวร ชีวิตมึงบรรลัยคือวันสุขของกู!” เมี้ยนอาฆาตแค้น ชดพะวงเป็นห่วงที่แม่เลือกที่จะสร้างบ่วงกรรม

ooooooo

วันต่อมา แก้วยืนมองต้นไม้ใหญ่ที่พุดจีบถูกแขวนคอ อบเข้ามาเรียก แก้วสะดุ้งลมแทบจับ น้าสาวบอกข่าวดีว่าเหมกลับมาแล้ว เธอดีใจมากรีบไปที่ท้ายป่าช้า

แก้วและอบวิ่งมาหาเหมที่กำลังมองหาสถานที่ตั้งปะรำพิธีปราบผีพุดจีบ ลมพัดบรรยากาศวังเวง แก้วบอกเหมว่าตนดีใจที่เขากลับมา เหมดึงเธอเข้ามากอดแย็บ

“เอ็งคิดถึงข้ามากเทียวรึ ข้าก็อยากจะกกกอดเอ็ง!”

อบตกใจกับการกระทำของเหม เขาหันมาเหน็บว่าอิจฉาอยากบ้างหรือ อบด่า

“เอ็งอย่าทะลึ่งทะเล้นกับข้า ข้าแก่กว่าเอ็งหลายปี”

“ข้าไม่สนว่าแก่รึอ่อน ขอสาวพรหมจรรย์เป็นพอ เขาว่าน้าอบก็ยังไม่เคยผ่านมือชายใดไม่ใช่รึ” เหมยื่นหน้าเข้าใกล้ อบรีบผละหนี แก้วดึงเหมมาถามไถ่

“พี่เหม พี่ปลุกเสกมีดหมออาคมได้รึไม่”