บ่วงสไบ

เทพป้อนยาให้พุดจีบจนอาการดีขึ้น พุดจีบให้เทพพาไปขอบคุณแก้วที่ช่วยชีวิต ป้าเจิมกับเรียมกังวลใจแต่ไม่รู้จะห้ามอย่างไร พอเดินมาเห็นป้าเมี้ยนผลักอิ่มลงไปกองกับพื้นแล้วยืนมองอย่างสะใจก็ชะงัก เห็นคุณเยื้อนเสียงกร้าวใส่อิ่ม

“เอ็งผิดคำสัญญาจะไม่มาเหยียบเรือน แล้วยังสั่งสอนลูกว่าคุณหลวงเป็นพ่อมัน”

“ไม่จริงเจ้าค่ะ อิฉันกล่อมลูกทุกวันว่าพ่อเป็นทาส พ่อตายแล้วเจ้าค่ะ”

พุดจีบกับเทพตกใจกับสิ่งที่ได้ยิน...คุณหลวงหน้าเสียเพราะรู้สึกบาปมาตลอด อิ่มอธิบายว่า

“หากจะเอาผิดคนที่ขุดเรื่องนี้ ก็ต้องลงโทษป้าเมี้ยน ที่หลุดปากว่าคุณหลวงเป็นพ่อ”

ป้าเมี้ยนรีบแก้ตัวหาว่าอิ่มใส่ร้าย แล้วโบ้ยให้

ไอ้ฉ่ำ บวบและดีเป็นพยาน ทั้งสามจำต้องพยักหน้ารับด้วยความกลัว อิ่มมองคุณหลวงด้วยหวังว่าจะเชื่อตน ทำให้คุณหลวงรู้สึกผิดแต่ก็ไม่พอใจที่อิ่มจงใจให้ตนรู้สึก จึงดึงหวายมาเฆี่ยนอิ่มเสียเอง

อิ่มเจ็บปวดแต่อดทนไม่ร้อง เทพเอามือปิดตา

พุดจีบไม่อยากให้เห็นภาพสะเทือนใจแล้วพากลับห้อง

ป้าเจิมกับเรียมทนไม่ไหวลงนั่งขอร้องให้คุณหลวงหยุดโบย หลวงนฤเดชหาว่าอิ่มยังไม่ยอมรับผิด ป้าเจิมรีบบอกให้อิ่มรับผิดแต่เธอกลับพูดด้วยน้ำเสียงสะอื้นว่า

“ฉันทนก้มหน้ามาทั้งชีวิตแล้ว ถ้าฉันจะต้องตาย ฉันก็ขอตายอย่างมีเกียรติ เพราะฉันพูดความจริง”

คุณเยื้อนยิ่งโกรธยุคุณหลวงเฆี่ยนให้หนัก คุณหลวงพลั้งมือเฆี่ยนอิ่มจนสลบ เรียม ไอ้อยู่และไอ้ฉ่ำช่วยกันยกมือไหว้ขอชีวิตอิ่ม คุณหลวงจึงให้ลากอิ่มออกไป คุณเยื้อนสะใจมาก

ooooooo

จวบจนค่ำแก้วเห็นสภาพแม่ที่เนื้อตัวเต็มไปด้วยเลือดก็ร้องไห้โฮกลัวแม่ตาย อบหายามาทาให้ แก้วขอเป็นคนทา อบมองความรักของลูกที่มีต่อแม่ด้วยความสะเทือนใจ

รุ่งเช้าพุดจีบจะไปเยี่ยมแก้ว ยิ่งรู้ว่าเป็นพี่น้องกันก็ยิ่งสงสารแม่ของแก้ว เทพรู้ว่าคุณเยื้อนห้ามพูดเรื่องนี้แต่ก็หาทางช่วย ป้าเจิมเลี้ยงพุดจีบมารู้ถึงจิตใจเธอดี จึงทำไม่รู้ไม่เห็นว่าเทพพาพุดจีบลงจากเรือน พอเรียมถามก็บอกว่าคุณหนูอยู่แต่ในห้อง

อบกำลังตำข้าวเกิดหน้ามืด ไอ้ฉ่ำเข้าประคอง พุดจีบตรงเข้าถามอบถึงอาการแม่ของแก้ว เทพช่วยพูดให้ว่าพุดจีบเป็นห่วงมีอะไรจะได้ช่วยเหลือกัน แก้วโผล่มาบอกไม่ต้องการเห็นหน้าและผลักพุดจีบล้มลง เทพตกใจ

รีบอธิบายว่าพุดจีบมีแต่ความหวังดี แก้วสวนเสียงกร้าว