บ่วงสไบ

แก้วคิดเข้าข้างตัวเองว่าเทพยังรักและห่วงใยตน...

ชดเห็นการกระทำของแก้วก็เข้ามาหาเรื่อง โดยมีเม้ยกับเอี้ยงมาด้วย ทั้งสามพูดจาถากถางเหยียดหยามแก้วว่าร่าน สันดานแพศยาเหมือนแม่ แก้วไม่รอช้าพุ่งตบชด เม้ยกับเอี้ยงช่วยชดจับแก้ว แต่ชดถูกแก้วเอาสายบัวรัดคอ จนชดต้องยอมยกมือไหว้จะไม่ด่าแม่ของแก้วอีกแก้วจึงยอมปล่อย ชดเจ็บทั้งตัวและใจร้องไห้จะฟ้องแม่...

มิ่งอุ้มร่างพุดจีบที่หมดสติมาวางบนแคร่แถวเรือนทาส...ไอ้ทับ ไอ้ยอดและพวกทาสกลับจากไถนาเห็นมิ่งนั่งพัดวีข้างพุดจีบก็เข้าใจว่ากำลังจะขืนใจคุณหนู จึงร้องโวยวายและรุมจับมิ่งเป็นมวยจึงต่อสู้หลบหลีก

เทพเปลี่ยนเสื้อผ้าใหม่เดินออกจากเรือน เรียมวิ่งมาบอกว่าพุดจีบหายตัวไป เกรงจะมีเหตุร้าย เทพตกใจจะไปตามหาก็พอดีไอ้ฉ่ำ ไอ้อยู่และบุญวิ่งมาบอกว่าเห็นคุณหนูนอนสิ้นสติที่เขตเรือนทาส และไอ้ทับกับพวกกำลังตะลุมบอนหนุ่มต่างถิ่นอยู่ เทพไม่รอช้ารีบวิ่งไป ทั้งไอ้อยู่และไอ้ฉ่ำไม่มีโอกาสพูดได้แต่วิ่งตาม...มาถึงเห็นไอ้ทับคว้าคันไถจะฟาดมิ่ง เทพร้องห้ามไม่ให้รังแกคนไม่มีทางสู้ มิ่งเงยหน้ามาเห็นเทพก็ดีใจ ร้องเรียก

พี่เทพ...เทพชะงักรีบประคองให้ลุกขึ้น

“คุณเทพ! ไอ้ชั่วนี่มันจะขืนใจคุณหนู” ไอ้ทับฟ้อง

พุดจีบฟื้นขึ้นมาพอดีรีบบอกทุกคนว่าไม่ใช่ เขาช่วยตน แล้วตั้งสติเล่าเหตุการณ์ที่เกิดขึ้น จากนั้นพุดจีบเอาถุงเงินให้มิ่งเป็นการตอบแทน แต่เขาไม่รับ เทพให้ไอ้ทับกับไอ้ยอดขอโทษมิ่ง ทั้งสองจำใจยกมือไหว้ขอโทษเพราะอยู่ต่อหน้าคุณหลวง มิ่งพยักหน้าแล้วสอน

“วันหน้าพวกเอ็งจะทำการใดก็อย่าวู่วาม ฟังเหตุผลบ้าง”

ไอ้ทับกับไอ้อยู่ไม่พอใจที่ถูกสอนต่อหน้าคุณหลวง...คุณเยื้อนเอ่ยถาม

“นายมิ่ง...พ่อเทพเล่าว่าเอ็งเคยอาศัยใบบุญ

พี่ย้อยพี่สาวข้า พ่อแม่เอ็งไถ่ตัวเป็นไทแล้วรึ”

มิ่งรับว่าใช่และที่มาจากอยุธยาเพราะอยาก

มาเยี่ยมเทพ เทพยิ้มดีใจไม่ต่างกัน...

ooooooo