บ่วงสไบ
ตอนที่ 1
“อีอบ...เอ็งกล้าสอนข้าเรื่องบุญวาสนา เอ็งก็ตักน้ำใส่กะโหลกชะโงกดูเงาตัวเอง”
อบพยายามดิ้น ป้าเมี้ยนจึงยกถังน้ำราดทั้งหัวด้วยความสะใจ อบด่าอีขี้กาก...อีขี้ครอก...อีขี้ข้า...อีหน้าสด หน้าด้านและอีกสารพัด ทั้งที่โดนป้าเมี้ยนตบทุกคำที่ด่าออกมาก็ไม่ยอมหยุด จนบวบกับดีตกใจไม่คิดว่าอบ จะสรรหาคำมาด่าได้ขนาดนี้ ทั้งที่ตัวเองโดนตบหลายฉาด สุดท้ายป้าเมี้ยนถีบอบ
หงายหลัง แล้วตามไปเหยียบบนตัว ถุยน้ำหมากใส่หน้าอบ
“กูเป็นทาส! มึงเป็นทาส! แต่มึงต่ำกว่ากูหลายขุม อย่าอวดเก่งกับกู ไม่งั้นกูจะเร่ไปฟ้องคุณเยื้อนให้เฉดหัวมึง เหมือนนังอิ่ม ป่านนี้คงตายโหงตายห่าทั้งแม่ลูก...”
ดีสงสารอบเอาผ้าของตัวเช็ดหน้าให้ บวบพยายามดันอบให้ออกไปจากครัว อบลุกขึ้นได้มองป้าเมี้ยนด้วยสายตาเยาะหยันก่อนจะเดินหัวเราะออกไป ทำให้ป้าเมี้ยนสงสัยในพฤติกรรม
ooooooo
มุมหนึ่งในสวนดอกไม้ เด็กหนุ่มนามว่าเทพวัย 12 ปี นั่งสีซออู้ด้วยความไพเราะปนเศร้าเพราะคิดถึงพ่อแม่ เขารู้สึกว่ามีคนแอบมองจึงร้องทักให้ออกมา แก้วตกใจรีบออกมาจากพุ่มไม้ เทพคิดว่าเธอเป็นหัวขโมยจะค้นตัว แก้ววิ่งหนีกระโดดลงน้ำ เทพไม่ยอมกระโดดตามไปจับตัว
พุดจีบถือขวดยาเดินมาเห็นก็แปลกใจ “แก้วยังไม่ได้ทายาเลยลงไปเล่นน้ำซะแล้ว!”
“น้องพุดจีบ พี่จับโจรได้แล้ว” เทพร้องบอก
แก้วร้องให้พุดจีบช่วย เทพแปลกใจที่ทั้งสองรู้จักกัน ...พุดจีบอธิบายเมื่อทั้งสองขึ้นมาที่ท่าน้ำ ว่าแก้วเป็นเพื่อน แก้วชี้ไปที่เทพถามว่าเป็นพี่ชายพุดจีบหรือ
“คุณแม่พี่เทพเป็นพี่สาวคุณแม่ฉัน พี่เทพมีศักดิ์เป็นพี่ชายของฉันจ้ะ”
“พ่อแม่อยู่ไหนล่ะ ถึงมาอาศัยอยู่เรือนพุดจีบ”
“คุณพ่ออัฐิคุณแม่ย้อยของฉันตายแล้ว คุณหลวงจึงรับฉันมาเลี้ยงดู” เทพตอบอย่างเจียมตัว แก้วรีบบอกว่าพ่อตนก็ตาย ตนอยู่กับแม่สองคน
พุดจีบถามแม่ชื่ออะไร บ้านอยู่ที่ไหน แก้วปัดว่าอย่าเพิ่งซักถาม เห็นว่าตัวเปียกแล้วจึงชวนลงเล่นน้ำ พุดจีบถอยกรูดบอกตนว่ายน้ำไม่เป็น แม่ห้ามไม่ให้ลงคลอง เทพเพิ่งรู้ว่าพุดจีบว่ายน้ำไม่เป็นจึงคิดจะไปขออนุญาตคุณเยื้อนสอนพุดจีบว่ายน้ำ พุดจีบกับแก้วดีใจจะได้เล่นน้ำด้วยกัน
