บ่วงสไบ
ตอนที่ 1
“คุณแม่เจ้าคะ ลูกพลัดตกน้ำ แก้วช่วยลูกไว้
คุณแม่ตอบแทนแก้วนะเจ้าคะ”
“กระผมจะไปบอกความจริงคุณหลวงขอรับ” เทพจะออกไป คุณเยื้อนรีบท้วงไว้
“พ่อเทพพาน้องไปนอนพัก...แม่จะตอบแทนเด็กแก้วให้สาสม”
คุณเยื้อนบอกลูกสาวแล้วหันมาทางบวบด้วยสีหน้าโกรธจัดให้พาตนไป
ooooooo
อิ่มยกมือไหว้ป้าเมี้ยนให้ปล่อยแก้วและสาบานจะไม่กลับมาที่นี่อีก เมี้ยนกลับหาว่าอิ่มส่งลูกมาผลักคุณหนูตกน้ำหวังฆ่าให้ตาย อิ่มปฏิเสธพัลวันว่าไม่เคยคิดร้ายอย่างนั้น
“แล้วเอ็งให้ลูกมาที่เรือนทำไม เอ็งคงบอกมันว่าเป็นลูกคุณหลวงให้มาทวงสิทธิ์ของมัน”
แก้วได้ยินตกใจไม่เคยรู้เรื่องนี้มาก่อนรีบถามอิ่ม “แม่บอกว่าพ่อแก้วเป็นทาสตายไปแล้ว คุณหลวงเป็นพ่อแก้วหรือจ๊ะ”
ป้าเมี้ยนตกใจที่แก้วเพิ่งรู้ อิ่มรีบแก้ต่างว่าไม่เป็นความจริงและขอร้องป้าเมี้ยนให้ปล่อยพวกตน
หลวงนฤเดชมาถึงเห็นอิ่มก็ชะงัก นึกถึงเหตุการณ์ในอดีต คราเมื่ออบลากอิ่มเข้ามาบอกเรื่องตั้งท้อง คุณหลวงกำลังเมาตกใจทำตัวไม่ถูก เพราะตัวเองเคยข่มขืนอิ่ม แต่พอเห็นหน้าคุณเยื้อนโกรธมาก คุณหลวงเกรงใจลุกขึ้นชี้หน้าด่าอิ่มและปาจอกเหล้าลงพื้นแตกตรงหน้า
“ข้าไม่เอามันทำเมีย! ถ้าพวกเอ็งโพนทนาอีก ข้าจะฆ่าให้ตาย!”
ป้าเมี้ยนพยายามใส่ไคล้อิ่ม “คุณหลวงเจ้าคะ
นังอิ่มมันเจ้าคิดเจ้าแค้นส่งลูกมาทำร้ายคุณหนู อิฉันเห็นกับตาว่านังนี่กดหัวคุณหนู หวังฆ่าให้ตายเจ้าค่ะ”
“อีแก่โกหก! แก้วไม่ได้ทำ แก้วช่วยพุดจีบ” แก้วเถียงเสียงดัง
“เอ็งนั่นแหละโกหก!” คุณเยื้อนเดินมาถึง มีบวบตามหลัง
อิ่มตกใจยกมือไหว้ คุณเยื้อนบอกคุณหลวงว่า
พุดจีบฟื้นขึ้นมาบอกว่าถูกแก้วผลักตกน้ำ แก้วปฏิเสธบอกว่าพุดจีบใส่ร้าย คุณเยื้อนสั่งไอ้อยู่กับไอ้ฉ่ำจับแก้ว อิ่มกราบขอร้องคุณหลวงว่าเด็กเล่นซนตามประสาไม่ได้เจตนาทำร้ายกัน แก้วไม่ให้แม่กราบเพราะตนไม่ผิด
ตนถูกใส่ร้าย
“เอ็งกำเริบใหญ่ ข้าจะเฆี่ยนให้ตาย” หลวงนฤเดชดึงหวายจากมือไอ้อยู่มาชี้ขู่
“ถ้าพ่อไม่รักลูก พ่อก็เฆี่ยนตีให้ลูกตายคามือ” แก้วท้าทาย อิ่มใจหายรีบปราม
“ลูกเข้าใจผิด พ่อลูกเป็นทาส พ่อลูกตายไปแล้ว... คุณหลวงเมตตาปล่อยอิฉันกับลูกไปเถอะเจ้าค่ะ” อิ่ม
ก้มกราบไม่หยุด
หลวงนฤเดชตัดปัญหาไล่และห้ามกลับมาที่นี่อีก คุณเยื้อนยอมให้อบพาแก้วไปแต่อิ่มจะต้องอยู่สะสางกับตนก่อน แก้วไม่ยอมไป อิ่มต้องขอร้องให้ลูกกลับไปรอที่บ้าน อบดึงแก้วออก แก้วร้องเรียกหาแม่จนเป็นที่น่าเวทนา คุณเยื้อนให้ไอ้อยู่ลากตัวอิ่มมาที่มุมหนึ่งของเรือน
