บ่วงสไบ
ตอนที่ 1
เทพจำต้องตอบว่าช่วยงานท่านเทศาที่จวนคุณหลวงชื่นชมที่ได้ทำงานใกล้เรือน...บุญ ทาสรับใช้ของเทพถือพานธูปเทียนที่เตรียมไว้เข้ามา เทพรับพานมากราบคุณหลวง คุณเยื้อน
“คุณหลวง คุณน้าเมตตาอุปการะกระผม กระผมขอให้คำสัตย์ตอบแทนคุณจนกว่าชีวิตจะหาไม่ขอรับ”
“พ่อเทพมิต้องเกรงใจ พ่อเทพเป็นหลานคุณเยื้อน ก็เสมือนหลานของฉัน”
เทพมองคุณเยื้อนอย่างเจียมตัว เธอยิ้มรับ
“ถ้าคุณพี่ย้อยคุณพี่อัฐยังมีชีวิต คงปลื้มใจมิน้อย พ่อเทพสอบชิงทุนหลวงไปเรียนไกลถึงปีนังกลับมารับราชการใหญ่ ขอพ่อจำเริญเถอะ”
“กระผมจะนำความรู้มาพัฒนาบ้านเมือง ดังพระราชประสงค์ของพระพุทธเจ้าหลวงขอรับ...” เทพไหว้คุณหลวงและคุณเยื้อนอีกครั้ง พุดจีบยิ้มภาคภูมิใจในตัวเทพ แก้วเองก็แอบปลื้ม
ooooooo
เทพกับพุดจีบเดินคุยกันมาในสวนดอกไม้ พุดจีบเอ่ยว่าเทพมียศศักดิ์ใหญ่ ควรจะเรียกว่าคุณพระให้สมเกียรติ แต่เทพกลับคิดว่ายศถาบรรดาศักดิ์เป็นเพียงหัวโขน อยากให้เรียกพี่เทพเหมือนเดิม แถมสั่งบ่าวไพร่เรียกตนเหมือนเดิมเช่นกัน หญิงสาวยิ่งชื่นชม
“พี่เทพถ่อมตัว วางตัวไม่เหมือนเจ้านายคนอื่นๆ ที่เรียกร้องอยากได้ยศถาบรรดาศักดิ์”
“แล้วถ้าพี่เป็นเพียงบ่าว มิใช่เจ้านาย น้องจะยังรักพี่รึไม่”
“น้องรักพี่เทพเสมอเจ้าค่ะ...”
“แม้พี่เป็นทาส?”
“ยศถาบรรดาศักดิ์เป็นแค่หัวโขนเจ้าค่ะ”
“แน่ะ...น้องขโมยคำของพี่ ฝรั่งมังค่าเขาถือสิทธิ์เรื่องนี้ น้องต้องจ่ายเงินตอบแทนพี่” เทพแบมือ พุดจีบตีมือเพียะ เทพส่ายหน้าให้จ่ายอีกหลายกุรุส หญิงสาวจึงตีมือเขาอีกหลายที
แก้วแอบมองภาพนั้นด้วยความริษยาลึกๆ พุดจีบเห็นแก้วจึงเรียกมาร่วมวงสนทนา แต่แก้วกลับบอกว่าต้องไปทำงาน พุดจีบนึกได้ วิ่งไปคว้ามือแก้วขึ้นมาขอบใจที่ช่วยเรื่องพวกขี้เมา
“คุณหนูมิต้องขอบใจแก้วเจ้าค่ะ คุณหนูเมตตารับแก้วมาอยู่เรือน คุณหนูมีพระคุณต่อแก้ว แม้ชีวิต แก้วยกให้คุณหนูได้เจ้าค่ะ”
พุดจีบรีบบอกว่าตนต่างหากที่ต้องยกชีวิตให้แก้ว เพราะแก้วช่วยตนขึ้นจากน้ำ บุญคุณแก้วเหนือกว่า และเรายังมีสายสัมพันธ์ แก้วรีบตัดบทไม่อยากให้พูดเรื่องพี่น้องเพราะเป็นปมในใจ...
เทพแปลกใจว่าทำไมแก้วมาอยู่บ้านนี้ได้ พุดจีบเล่าว่าหลังจากที่เทพไปปีนัง ตนแวะไปเยี่ยมแก้วเห็นว่าน่าเวทนา จึงกราบขอร้องคุณพ่อคุณแม่หลายครั้งจนท่านใจอ่อนยอมให้ทำงานในครัว
“ท่านทั้งสองคงอยากลบล้างบาปในใจ”
“น้องสัญญาจะดูแลแก้วให้ดี น้องระลึกเสมอว่าแก้วเป็นพี่น้องร่วมสายเลือด”
“พี่จะช่วยน้องดูแลแก้วอีกแรง...”
