ดอกหญ้าในพายุ

มีเสียงเรียกเข้ามือถือของปวีณดังขึ้นที่หัวเตียงในห้องพัก พงศ์ระพีเดินไปยกหมอนขึ้นดูพบว่ามือถือของเขาวางอยู่ ในเมื่อติดต่อปวีณไม่ได้ พงศ์ระพีตัดสินใจไปที่สวนสาธารณะเอง...

แม้คนที่มาพบที่สวนสาธารณะจะไม่ใช่ปวีณ

แต่เป็นพงศ์ระพีซึ่งบัวจำได้ว่าเป็นว่าที่ลูกเขยของเขา เธอจึงต้องเปลี่ยนแผนนิดหน่อย ใช้ความสามารถเฉพาะตัวหลอกเขาไปที่กระท่อมกลางป่า พอเขารู้ว่าถูกหลอกก็จะกลับไปที่รถแต่ยางถูกเจาะสองเส้นรวด เขาหันไปตวาดบัว ทำแบบนี้ทำไม ต้องการอะไรก็ว่ามาได้เลย

“ถึงขั้นนี้แล้วคุณคงต้องอยู่ที่นี่แล้วล่ะ อยู่เป็นเพื่อนฉัน ฉันจะทำทุกอย่างเพื่อคุณ ฉันทำกับข้าวอร่อย ซักผ้าให้คุณก็ได้ ถ้าคุณเมื่อยฉันก็จะบีบจะนวดให้”

“โรคจิต” ด่าเสร็จพงศ์ระพีหยิบมือถือขึ้นมาพร้อมกับนามบัตรของอุดม แต่โทร.ไม่ได้ไม่มีสัญญาณ เขาหันมองอีกทีบัวหายไปแล้ว ถึงกับหน้าเสีย